غزلیات منصور حلاج
- شماره ١: اى دور مانده از حرم خاص کبريا
- شماره ٢: آن ما حى جلالت و حامى دين حق
- شماره ٣: دامن همت برافشان اى دل از کبر و ريا
- شماره ٤: گوهر درج جلالت ماه برج سلطنت
- شماره ٥: من حسين وقت و نااهلان يزيد و شمر من
- شماره ٦: دلا تا کى پزى سودا درون گنبد خضرا
- شماره ٧: ز درد جور آن دلبر مکن اى دل شکايتها
- شماره ٨: اى صفات کبريايت برتر از ادراک ما
- شماره ٩: شه من بدرد عشقت بنواز جان ما را
- شماره ١٠: گشت مسلم ز عشق ملک معانى مرا
- شماره ١١: چون تو جان منى اى جان چکنم جان و جهانرا
- شماره ١٢: دلا اگر نفسى ميزنى بصدق و صفا
- شماره ١٣: زندگانى بى رخ دلبر نميبايد مرا
- شماره ١٤: دواى درد دل خسته ام بکن يارا
- شماره ١٥: اى سوخته ز آتش عشقت جگر مرا
- شماره ١٦: هر دم بناز ميکشد آن نازنين مرا
- شماره ١٧: اى بر دل شکسته ز درد تو داغها
- شماره ١٨: اى آنکه جانم سوختى با داغ محنت بارها
- شماره ١٩: اى روى دلارايت آتش زده در جانها
- شماره ٢٠: بصدر صفحه دولت کجا رسد اصحاب
- شماره ٢١: زهره ام ساقى و مه جام مدام است امشب
- شماره ٢٢: تا بکى ناله و فرياد که آن يار کجاست
- شماره ٢٣: خلق عالم بجمالت نگرانند اى دوست
- شماره ٢٤: الا اى کعبه دولت مرا خاک سر کويت
- شماره ٢٥: خسته هجر گشته ام با تو وصالم آرزوست
- شماره ٢٦: عشق است آتشى که بيکدم جهان بسوخت
- شماره ٢٧: تا عشق توام بدرقه راه حجاز است
- شماره ٢٨: واى که از حال من دلبرم آگاه نيست
- شماره ٢٩: ايکه جز حسن رخت پيرايه آفاق نيست
- شماره ٣٠: من دلى دارم که در وى جز خيال يار نيست
- شماره ٣١: هر که شد بنده عشق تو ز خلق آزاد است
- شماره ٣٢: منم و شورش و غوغا ز غمت تا بقيامت
- شماره ٣٣: جانم بلب رسيد چو جانان من برفت
- شماره ٣٤: تا چند ز ديدار تو مهجور توان زيست
- شماره ٣٥: چهره ات شمع شب افروزى خوش است
- شماره ٣٦: عيد در موسم نوروز بسى روح افزاست
- شماره ٣٧: کدام جان گرامى که مبتلاى تو نيست
- شماره ٣٨: اى لعل دلپذير تو سرمايه حيات
- شماره ٣٩: نور جمال روى تو در آفتاب نيست
- شماره ٤٠: ما را نماند ميل شکر با دهان دوست
- شماره ٤١: روئى است روى دوست که هيچش نظير نيست
- شماره ٤٢: دوش از حضور تو دل ما خوش سرور داشت
- شماره ٤٣: درد عشقت دامن جانم گرفت
- شماره ٤٤: ترک من بار ديگر راه جفا پيش گرفت
- شماره ٤٥: اى باد صبحدم گذرى کن بکوى دوست
- شماره ٤٦: رفتى و ياد تو ز دل ريش من نرفت
- شماره ٤٧: اين چه داغى است که از هجر تو بر جان من است
- شماره ٤٨: بيک لطيفه که دوشينه ذوالجلال انگيخت
- شماره ٤٩: گر در هلاک من بود الحق رضاى دوست
- شماره ٥٠: کنون که کشور خوبى بنام تست اى دوست
- شماره ٥١: جان من بى رخ تو جانم سوخت
- شماره ٥٢: مرا چو کعبه دولت حريم خانه اوست
- شماره ٥٣: بيا که جان من از داغ انتظار بسوخت
- شماره ٥٤: عيد شد قافله را عزم حرم ساختنى ست
- شماره ٥٥: رنجورم و شفاى دلم جز حبيب نيست
- شماره ٥٦: دوست از حال دل آشفتگان آگاه نيست
- شماره ٥٧: اگر برد سوى دارالقرار ما را دوست
- شماره ٥٨: اى راحت جان از نفس روح فزايت
- شماره ٥٩: کدام دل که گرفتار و مبتلاى تو نيست
- شماره ٦٠: بقاى عمر در اين خاکدان فانى نيست
- شماره ٦١: مرا جز تو بعالم هيچکس نيست
- شماره ٦٢: دست همت بر جهان خواهم فشاند
- شماره ٦٣: بر روى دل افروزت هر کو نظر اندازد
- شماره ٦٤: چو اهل دل بطواف تو عزم ره سازند
- شماره ٦٥: چو عاشقان حرم کعبه لقا جويند
- شماره ٦٦: بخت چون بنمود راهم جانب دلدار خود
- شماره ٦٧: دوش چشم جانم از ديدار شه پرنور بود
- شماره ٦٨: جان فداى آنکه ما را بى مهابا ميکشد
- شماره ٦٩: دوستان جان مرا جانب جانان آريد
- شماره ٧٠: عاشقان جان و دل خويش بدلدار دهيد
- شماره ٧١: بى نشان گردم اگر از تو نشانى نرسد
- شماره ٧٢: اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند
- شماره ٧٣: از من خبر بجانب جانان که ميبرد
- شماره ٧٤: گر پريچهره مه پيکر من باز آيد
- شماره ٧٥: مرا ز مدرسه عشقت بخانقاه کشيد
- شماره ٧٦: گر ترا عشوه چنان شيوه چنين خواهد بود
- شماره ٧٧: نگار من چو بلعل شکر نثار آيد
- شماره ٧٨: دلم هواى چنان سرو نازنين دارد
- شماره ٧٩: صبا رسيد در او بوى يار نيست چه سود
- شماره ٨٠: عشاق وفاپيشه اگر محرم مائيد
- شماره ٨١: بهار و عيد ميآيد که عالم را بيارايد
- شماره ٨٢: دوست چون خواهد که عاشق هر نفس زارى کند
- شماره ٨٣: عجب که درد مرا هيچکس دوا سازد
- شماره ٨٤: مه گلچهره من چون ز سفر بازآيد
- شماره ٨٥: نفخه سنبل گلچهره من ميآيد
- شماره ٨٦: نگار سرو قد گلعذار من آمد
- شماره ٨٧: کسى که شيفته روى آن صنم باشد
- شماره ٨٨: علاج عاشق مسکين حبيب ميداند
- شماره ٨٩: يک لحظه مرا بى رخت آرام نباشد
- شماره ٩٠: سلطان نگر که پرسش درويش ميکند
- شماره ٩١: دردا که دوست هيچ رعايت نميکند
- شماره ٩٢: دلبر برفت و درد دلم را دوا نکرد
- شماره ٩٣: نظر کنيد که آن شهسوار ميگذرد
- شماره ٩٤: اگر طريقه تو جمله ناز خواهد بود
- شماره ٩٥: خرم دل آن کس که تمناى تو دارد
- شماره ٩٦: چون شب و روز مرا از تو عنايت باشد
- شماره ٩٧: دوش از جمال دوست شبم روز گشته بود
- شماره ٩٨: سلام من سوى آن شاه سرفراز بريد
- شماره ٩٩: دل هميشه تکيه بر فضل الهى ميکند
- شماره ١٠٠: رندان که مقيمان خرابات الستند
- شماره ١٠١: هر که را سلطان ما بيچارگى روزى کند
- شماره ١٠٢: عاشقان چون با خيال يار خود پرداختند
- شماره ١٠٣: سحرگه باد نوروزى چو از گلزار ميآيد
- شماره ١٠٤: بر آستان خرابات عشق مستانند
- شماره ١٠٥: صباح عيد ز بهر صبوح برخيزند
- شماره ١٠٦: ز شست عشق چو تير بلا روان کردند
- شماره ١٠٧: عيد است و حريفان ز مى عشق خرابند
- شماره ١٠٨: دلا بنال که ياران نازنين رفتند
- شماره ١٠٩: امير قافله کوس رحيل زد اى يار
- شماره ١١٠: زهى بوعده وصل تو جان ما مسرور
- شماره ١١١: ترا ز حال من زار مبتلا چه خبر
- شماره ١١٢: چشم عاشق کش او کشت مرا بار دگر
- شماره ١١٣: اى خسرو خوبان لبت از شهد شيرين کاره تر
- شماره ١١٤: سينه خلوتخانه يار است خالى کن ز غير
- شماره ١١٥: اگر طريقه آن دلرباست عشوه و ناز
- شماره ١١٦: بيار ساقى گلرخ شراب ناب امروز
- شماره ١١٧: بگذار تا بميرم بر خاک آستانش
- شماره ١١٨: بچشم او نظر ميکن دلا در ماه رخسارش
- شماره ١١٩: خوشا جانى که بستاند بدست خويش جانانش
- شماره ١٢٠: اين منم ره يافته در مجلس سلطان خويش
- شماره ١٢١: اگر تو محرم عشقى مگوى اسرارش
- شماره ١٢٢: دلى که عشق حقيقى کند سرافرازش
- شماره ١٢٣: ديوانه گشتم بى آن پريوش
- شماره ١٢٤: اى ستمگر که ندارى خبر از بيدل خويش
- شماره ١٢٥: در کشتنم ار بود رضايش
- شماره ١٢٦: سحر ز هاتف غيبم رسيد مژده بگوش
- شماره ١٢٧: شوريده کرد حالم لعل شکر نثارش
- شماره ١٢٨: دوست در خانه و ما را خبرى نيست دريغ
- شماره ١٢٩: عيد است و موسم گل و هنگام طرف باغ
- شماره ١٣٠: اى ناوک بلاى ترا سينه ها هدف
- شماره ١٣١: تافت بر جان و دلم انوار عشق
- شماره ١٣٢: ميبرد قد تو از سرو خرامان رونق
- شماره ١٣٣: عزيزان وفاپيشه مبارکباد اين منزل
- شماره ١٣٤: اى غمزه ات کشيده خدنگى بکين دل
- شماره ١٣٥: ز حد گذشت فراق تو اى فرشته خصال
- شماره ١٣٦: اى که با سوز غم عشق تو مى سازد دل
- شماره ١٣٧: چون تيره گشت روزم بى آن چراغ محفل
- شماره ١٣٨: گر من سر از نشيمن دنيا برآورم
- شماره ١٣٩: تا من خيال عارض تو نقش بسته ام
- شماره ١٤٠: ما که در باديه عشق تو سرگردانيم
- شماره ١٤١: من آن آشفته مستم که آنساعت که برخيزم
- شماره ١٤٢: دل بيچاره ام گم شد بکوى يار ميجويم
- شماره ١٤٣: منم که با تو زمانى وصال مى بينم
- شماره ١٤٤: بوئى ز گلستان تو ما چون بشنيديم
- شماره ١٤٥: قفل در ما بستى و پندار تو ديديم
- شماره ١٤٦: اى گشته مست عشقت روز الست جانم
- شماره ١٤٧: رضا دادم بعشق او اگر غارت کند جانم
- شماره ١٤٨: وقت آنست که ما جانب ميخانه شويم
- شماره ١٤٩: من آشفته و شيدا چو تمناى تو دارم
- شماره ١٥٠: دو ديده بر سر راه اميد ميدارم
- شماره ١٥١: چو قدر دلبر و آداب عشق ما دانيم
- شماره ١٥٢: من کيستم که طالب ديدار او شوم
- شماره ١٥٣: روزى که من بداغ غمت از جهان روم
- شماره ١٥٤: اى شهريار حسن ترا تا شناختيم
- شماره ١٥٥: تو پادشاه و من از بندگان درگاهم
- شماره ١٥٦: در راه شهرستان جان از عشق شه رهبر کنم
- شماره ١٥٧: ساقى بزم خاص شه آمد که خمارى کنم
- شماره ١٥٨: گرد زمين و آسمان من سالها گرديده ام
- شماره ١٥٩: ز روى لطف اگر اى مه شبى آئى بمهمانم
- شماره ١٦٠: ما سر بر آستان در يار مى نهيم
- شماره ١٦١: اى از فروغ روى تو روشن سراى چشم
- شماره ١٦٢: وقتى نظر بطلعت منظور داشتم
- شماره ١٦٣: بى تو چون طره تو حال مشوش دارم
- شماره ١٦٤: گر چه از دست غمت حال پريشان دارم
- شماره ١٦٥: در نامه حديث دل درويش نويسم
- شماره ١٦٦: تا بسوداى تو از راه دراز آمده ايم
- شماره ١٦٧: ما اى صنم هواى تو از سر گرفته ايم
- شماره ١٦٨: من که بر جان و دل از درد تو داغى دارم
- شماره ١٦٩: شکيبم از رخ جانان نمى شود چکنم
- شماره ١٧٠: ما بار تن ز کوى وصال تو مى بريم
- شماره ١٧١: نبودم يکنفس طاقت که چشم از يار بربندم
- شماره ١٧٢: يارى که ز جان دوسترش داشته بودم
- شماره ١٧٣: ما جگرسوختگان با غم دلدار خوشيم
- شماره ١٧٤: گر برود هزار جان با غم عشق او خوشم
- شماره ١٧٥: سرگشته در اين باديه تا چند بپوئيم
- شماره ١٧٦: بيا بيا که من اندر جهان ترا دارم
- شماره ١٧٧: شبى اگر بکشد درد آرزوى توام
- شماره ١٧٨: با درد غم عشق تو درمان نشناسم
- شماره ١٧٩: تا خاک صفت معتکف آن سر کويم
- شماره ١٨٠: در ره عشق تو با درد و الم ساخته ايم
- شماره ١٨١: گذشت عمر و خلاص از محن نمييابم
- شماره ١٨٢: دو چشم کز هوس روى دوست تر داريم
- شماره ١٨٣: چمن شکفته و گلها ببار مى بينم
- شماره ١٨٤: مراد خاطر خود در جهان نمى يابم
- شماره ١٨٥: الا اى طاير سدره نشيمن
- شماره ١٨٦: اى دل از وحشت سراى دار گيتى کن کران
- شماره ١٨٧: ماه من چون آگهى از ناله شبهاى من
- شماره ١٨٨: اى سر کويت بلاى روضه رضوان من
- شماره ١٨٩: از باده دوشينت بس بيخبريم اى جان
- شماره ١٩٠: با کس حديث عشق تو گفتن نمى توان
- شماره ١٩١: نتوان لعل فرح بخش ترا جان گفتن
- شماره ١٩٢: بازم به نازى شاد کن اى نازنين دلدار من
- شماره ١٩٣: اگر چه شد دل ريشم ز دست هجر تو خون
- شماره ١٩٤: دور از رخ تو زيستن اى جان نميتوان
- شماره ١٩٥: اى رخت آرام جان عاشقان
- شماره ١٩٦: اى فاش کرده عشق تو راز نهان من
- شماره ١٩٧: بدين کرشمه بهر جانبى نگاه مکن
- شماره ١٩٨: باختيار نگشتم ز کوى دوست برون
- شماره ١٩٩: اى غم سوداى تو خلوت نشين جان من
- شماره ٢٠٠: يارب مه تابان من يا نور ربانى است اين
- شماره ٢٠١: روزى اگر گذار تو افتد بخاک من
- شماره ٢٠٢: اى در همه عالم پنهان تو و پيدا تو
- شماره ٢٠٣: جان خود قربان به تيغ جان ستانش ميکنم
- شماره ٢٠٤: باز آتشى در جان من زد عشق شورانگيز تو
- شماره ٢٠٥: بيا در بزم عشق اى دل حريف درد جانان شو
- شماره ٢٠٦: بر جگر آبم نماند از آتش سوداى او
- شماره ٢٠٧: پاى خيال سست شد در طلب وصال تو
- شماره ٢٠٨: اى دل و جان عاشقان شيفته لقاى تو
- شماره ٢٠٩: اى که در ظاهر مظاهر آشکارا کرده اى
- شماره ٢١٠: گفته اى اليوم اکملت لکم دين الهدى
- شماره ٢١١: اى وجودت مظهر اسماى حسنى آمده
- شماره ٢١٢: اى ز ما و من شده فانى بهنگام شهود
- شماره ٢١٣: دست بختم کوته است از دامن وصلت که هست
- شماره ٢١٤: ديده متاع قلب مرا صد هزار عيب
- شماره ٢١٥: ساقى بيار جامى زان باده شبانه
- شماره ٢١٦: اى گنج سوداى ترا کنج دلم ويرانه
- شماره ٢١٧: دوش خوردم از شراب عشق او پيمانه
- شماره ٢١٨: اى آنکه در ديار دلم خانه کرده اى
- شماره ٢١٩: اى همچو جان سوى بدن ناگه بر ما آمده
- شماره ٢٢٠: گر ماه من بتابد از بام تا بخانه
- شماره ٢٢١: باز اين چه فتنه است که آغاز کرده اى
- شماره ٢٢٢: بازم اى دوست چرا از نظر انداخته اى
- شماره ٢٢٣: ما را چو عهد خويش فراموش کرده اى
- شماره ٢٢٤: اى ز دردت عاشقان خسته درمان يافته
- شماره ٢٢٥: دلا از جان روان بگذر اگر جوياى جانانى
- شماره ٢٢٦: دلا تا کى ز نادانى همه نقش جهان بينى
- شماره ٢٢٧: گر تو روى دل خود آينه سيما بينى
- شماره ٢٢٨: اى دل چه پاى بسته بند علايقى
- شماره ٢٢٩: از دست شر نفس از آن روى ايمنى
- شماره ٢٣٠: ايکه در اقليم دلها حاکم و سلطان توئى
- شماره ٢٣١: گر عشق ازل بدرقه راه نبودى
- شماره ٢٣٢: فرخنده زمانى که تو ديدار نمائى
- شماره ٢٣٣: اگر تو عاشق حسنى چرا وابسته جانى
- شماره ٢٣٤: بشارت باد اى عاشق که يار آمد بمهمانى
- شماره ٢٣٥: بار ديگر فتنه اى در انس و جان انداختى
- شماره ٢٣٦: اى عشق منم از تو سرگشته و سودائى
- شماره ٢٣٧: چه حذر کنم ز مردن که توام بقاى جانى
- شماره ٢٣٨: رخ خويش اگر نمائى دل عالمى ربائى
- شماره ٢٣٩: بيا ايکه جانرا مداوا توئى
- شماره ٢٤٠: دوش مرا رخ نمود دلبر روحانئى
- شماره ٢٤١: روانى نقد جان درباز اگر سوداى ما دارى
- شماره ٢٤٢: جانم بسوخت از غم و بى غم نميکنى
- شماره ٢٤٣: اى کاشکى غم تو نصيب دلم شدى
- شماره ٢٤٤: هر جا که هست چون تو گلى سرو قامتى
- شماره ٢٤٥: ايکاش در هواى تو من خاک گشتمى
- شماره ٢٤٦: اگر شبى ز جمالت نقاب بگشائى
- شماره ٢٤٧: تو که شاه ملک حسنى و سرير و جاه دارى
- شماره ٢٤٨: شبى از روى دلدارى اگر ديدار بنمائى
- شماره ٢٤٩: نظر بحال دل خسته ام نمى فکنى
- شماره ٢٥٠: من آنکسم که ندارم بجز گنه کارى
- شماره ٢٥١: اى سروناز رونق بستان ما توئى
- شماره ٢٥٢: بسته ام دل بغم عشق پرى رخسارى
- شماره ٢٥٣: بيا بيا و مترسان مرا ز جانبازى
- شماره ٢٥٤: روزم چو شب تيره شد از درد جدائى
- شماره ٢٥٥: مرا تا کى ز هجرانت بسوزد جان به تنهائى
- شماره ٢٥٦: گفتم دلا ببين که جفاى که ميکشى
- شماره ٢٥٧: قد رعنا رخ زيبا لب شيرين دارى
- شماره ٢٥٨: حيف آيدم که چون تو نگار پريوشى
- شماره ٢٥٩: اى در اقليم معانى زده کوس شاهى
- شماره ٢٦٠: آه که از ره کرم يار نکرد يارئى
- شماره ٢٦١: تا ز حسن خويش عکسى در جهان انداختى
- شماره ٢٦٢: دلا چون در خم چوگان عشق دوست چون گوئى
- شماره ٢٦٣: اى دوست سعى کن که بدست آورى دلى
- شماره ٢٦٤: اگر بگوشه چشمى بسوى ما نگرى
- شماره ٢٦٥: جان و جهان فدايت اى آنکه به ز جانى
- شماره ٢٦٦: راه اگر سوى خرابات مغان دريابى
- شماره ٢٦٧: خجسته عيد من آندم که چهره بگشائى
- شماره ٢٦٨: خرم از درد توام زانرو که درمانم توئى
- شماره ٢٦٩: هر دم ز پس پرده دل و دين بربائى
- شماره ٢٧٠: اى سرو ناز رونق بستان عالمى
- شماره ٢٧١: گلى نازک ز گلزار معانى
- شماره ٢٧٢: اى دل چه شد که خشک و تر غم بسوختى