شماره ٧٢: اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند

اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند

با جراحتهاى غم از راحت جان فارغند

با فروغ پرتو نور تجلى جمال

روز از خورشيد و شب از ماه تابان فارغند

گر جهان از موج طوفان حوادث پر شود

آشنايان محيط غم ز طوفان فارغند

کفر زلف ايمان طلعت تن پرستان را بود

عاشقان حق پرست از کفر و ايمان فارغند

باده نوشانى که مستند از صبوحى الست

تا صباح روز حشر از راح و ريحان فارغند

بى نوايان سر کوى محبت چون حسين

از سرير کيقباد و تاج خاقان فارغند

نظرات نوشته شده