شماره ١٤٠: ما که در باديه عشق تو سرگردانيم
ما که در باديه عشق تو سرگردانيم
کعبه کوى ترا قبله دلها دانيم
چشم ما گر همه با ناوک محنت دوزند
ديده بر دوختن از ديده تو نتوانيم
کوى تو کعبه و ديدار تو عيد اکبر
کيش ما اين که در آن عيد ترا قربانيم
عوض کوى تو گر روضه رضوان بدهند
هم بخاک سر کوى تو که ما نستانيم
داغها بر جگر ماست چو لاله ليکن
به نسيمى ز وصال تو گل خندانيم
ما گداى در ياريم وليکن چو حسين
اندر اقليم وفادارى او سلطانيم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده