شماره ١٣٨: گر من سر از نشيمن دنيا برآورم
گر من سر از نشيمن دنيا برآورم
گرد از قمار طارم اعلى برآورم
آتش زنم بخرمن ماه چهارده
گر يکنفس ز سوز سويدا برآورم
در آب چشم خود چو شوم غرقه فنا
سر از ميان آتش موسى برآورم
از قاف قرب سربدر آرم بکبريا
روزى دو سر چو عزلت عنقا برآورم
گلگون شوق را چو بجولان درافکنم
گرد از نهاد گنبد مينا برآورم
سر نفخت فيه ز آدم چو بشنوم
هر دم دم از حقايق اسما برآورم
از شوق عشق بال و پر روح ساخته
جان را باوج عرش معلا برآورم
بيگانه با هويت حق آشنا شود
يکدم ز سر هو چو هويدا برآورم
موسى صفت بنور تجلى فنا شوم
وآنگه بهر نفس يد و بيضا برآورم
گردد رياض خلد ز دوزخ نشانه اى
آهى اگر بگلشن حورا برآورم
کشتى عقل بشکنم اندر محيط عشق
وز قعر بحر لؤلؤ لالا برآورم
از لا و هو چو خنجر لاهوت يافتم
در ملک عقل دست بيغما برآورم
از لا طراز کسوت نيکى چو ساختم
بس سر ز جيب طلعت الا برآورم
قلقل نميکنم چو قنينه ولى مدام
لب بسته جوش چون خم صهبا برآورم
از علم عقل اگر علم افراخت من ز عشق
تيغ نبرد در صف هيجا برآورم
در هستيم ز مستى خود دستم ار دهد
جانم ز نيستى سوى بالا برآورم
بر سينه دست منعم اگر ميزند رقيب
من سوى دوست دست تمنا برآورم
شوريده وار از بنه آخرالزمان
آشوب و شور و فتنه و غوغا برآورم
از عرش مرغ سدره فرود آورم بفرش
خاک ثرى باوج ثريا برآورم
آتش فروزم از دل و در عالم افکنم
تا من دخان ز دخمه سودا برآورم
سوداى آرزو بدر آرم ز قصر دل
خوک سيه ز مسجد اقصى برآورم
با عشق مى برآورم از عقل صد دمار
عقل آفت است هيچ مگو تا برآورم
روزى اگر روم سوى گلزار خامشان
صد نعره همچو بلبل گويا برآورم
از سنگ خاره چشمه خونين روان شود
فرياد و ناله گر من شيدا برآورم
گر شرح درد خويش بگويم بکوهسار
بس خون دل ز صخره صما برآورم
بى دوست گر بروضه رضوان قدم نهم
آن نيستم که سر بتماشا برآورم
آتش بجان سوخته عاشقان زند
آن آه آتشين که بشبها برآورم
غواص گشته گوهر درياى معرفت
از بحر من لدن خضرآسا برآورم
گر در سراى غفلتم آسوده باک نيست
از خوان فضل نقل مهنا برآورم
همچون حسين در تتق عالم خيال
هر دم هزار شاهد زيبا برآورم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده