شماره ١٥: اى سوخته ز آتش عشقت جگر مرا
اى سوخته ز آتش عشقت جگر مرا
وى برده درد عشق تو از خود بدر مرا
عشق تو چون قضاى ازل خواهدم بکشت
معلوم شد ز عالم غيب اين قدر مرا
عمرم گذشت و از تو خبر هم نيافتم
يا آنکه نيست در طلب از خود خبر مرا
لب خشگم از هواى تو اى جان و ديده تر
خود نيست در جهان بجز از خشک و تر مرا
روزيکه لشگر غم تو دل بتاختن
نبود بغير عشق پناه دگر مرا
گر صد هزار ناوک محنت ز دست دوست
غير از دل شکسته نباشد سپر مرا
ديوانه ام مرا ز نصيحت چه فايده
ناصح مده ز بهر خدا دردسر مرا
شيرينى و حلاوت شعرم غريب نيست
کز شکر لعل تست دهن پر شکر مرا
آه حسين در دلت اى جان اثر نکرد
با آنکه سوخت آتش آه سحر مرا
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده