غزلیات فخرالدین عراقی
- شماره ١: هر سحر ناله و زارى کنم پيش صبا
- شماره ٢: اى مرا يک بارگى از خويشتن کرده جدا
- شماره ٣: اين حادثه بين که زاد ما را
- شماره ٤: کشيدم رنج بسيارى دريغا
- شماره ٥: نديدم در جهان کامى دريغا
- شماره ٦: سر به سر از لطف جانى ساقيا
- شماره ٧: اى ز فروغ رخت تافته صد آفتاب
- شماره ٨: مست خراب يابد هر لحظه در خرابات
- شماره ٩: ديدى چو من خرابى افتاده در خرابات
- شماره ١٠: به يک گره که دو چشمت بر ابروان انداخت
- شماره ١١: چو آفتاب رخت سايه بر جهان انداخت
- شماره ١٢: عراقى بار ديگر توبه بشکست
- شماره ١٣: ساقى قدحى شراب در دست
- شماره ١٤: از پرده برون آمد ساقي، قدحى در دست
- شماره ١٥: دو اسبه پيک نظر مى دوانم از چپ و راست
- شماره ١٦: شورى ز شراب خانه برخاست
- شماره ١٧: از ميکده تا چه شور برخاست؟
- شماره ١٨: باز مرا در غمت واقعه جانى است
- شماره ١٩: ز خواب، نرگس مست تو سر گران برخاست
- شماره ٢٠: ناگه از ميکده فغان برخاست
- شماره ٢١: مهر مهر دلبرى بر جان ماست
- شماره ٢٢: چنين که حال من زار در خرابات است
- شماره ٢٣: نديده ام رخ خوب تو، روزکى چند است
- شماره ٢٤: جانا، نظري، که دل فگار است
- شماره ٢٥: دل، چو در دام عشق منظور است
- شماره ٢٦: ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟
- شماره ٢٧: در کوى خرابات، کسى را که نياز است
- شماره ٢٨: طره يار پريشان چه خوش است
- شماره ٢٩: در سرم عشق تو سودايى خوش است
- شماره ٣٠: رخ نگار مرا هر زمان دگر رنگ است
- شماره ٣١: شاد کن جان من، که غمگين است
- شماره ٣٢: مشو، مشو، ز من خسته دل جدا اى دوست
- شماره ٣٣: کى ببينم چهره زيباى دوست؟
- شماره ٣٤: يک لحظه ديدن رخ جانانم آرزوست
- شماره ٣٥: جز ديدن روى تو مرا راى دگر نيست
- شماره ٣٦: هر دلى کو به عشق مايل نيست
- شماره ٣٧: ساقي، ار جام مي، دمادم نيست
- شماره ٣٨: عشق سيمرغ است، کورا دام نيست
- شماره ٣٩: دل، که دايم عشق مى ورزيد رفت
- شماره ٤٠: آه، به يک بارگى يار کم ما گرفت!
- شماره ٤١: باز هجر يار دامانم گرفت
- شماره ٤٢: مرا گر يار بنوازد، زهى دولت زهى دولت
- شماره ٤٣: کى از تو جان غمگينى شود شاد؟
- شماره ٤٤: هر که را جام مى به دست افتاد
- شماره ٤٥: باز دل از در تو دور افتاد
- شماره ٤٦: عشق، شورى در نهاد ما نهاد
- شماره ٤٧: عشق شوقى در نهاد ما نهاد
- شماره ٤٨: بر من، اى دل، بند جان نتوان نهاد
- شماره ٤٩: بى رخت جان در ميان نتوان نهاد
- شماره ٥٠: هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد
- شماره ٥١: بنماى به من رويت، يارات نمى افتد
- شماره ٥٢: با شمع روى خوبان پروانه اى چه سنجد؟
- شماره ٥٣: با عشق عقل فرسا ديوانه اى چه سنجد؟
- شماره ٥٤: با عشق قرار در نگنجد
- شماره ٥٥: با عشق تو ناز در نگنجد
- شماره ٥٦: جانا، حديث شوقت در داستان نگنجد
- شماره ٥٧: امروز مرا در دل جز يار نمى گنجد
- شماره ٥٨: امروز مرا در دل جز يار نمى گنجد
- شماره ٥٩: در حلقه فقيران قيصر چه کار دارد؟
- شماره ٦٠: با پرتو جمالت برهان چه کار دارد؟
- شماره ٦١: با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
- شماره ٦٢: با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
- شماره ٦٣: خرم تن آن کس که دل ريش ندارد
- شماره ٦٤: بيا، کاين دل سر هجران ندارد
- شماره ٦٥: دل، دولت خرمى ندارد
- شماره ٦٦: راحت سر مردمى ندارد
- شماره ٦٧: نگارا، بى تو برگ جان که دارد؟
- شماره ٦٨: نگارا، بى تو برگ جان که دارد؟
- شماره ٦٩: تا کى کشم جفاى تو؟ اين نيز بگذرد
- شماره ٧٠: بيا بيا، که نسيم بهار مى گذرد
- شماره ٧١: بيا، که عمر من خاکسار مى گذرد
- شماره ٧٢: پشت بر روزگار بايد کرد
- شماره ٧٣: ياد آن شيرين پسر خواهيم کرد
- شماره ٧٤: مى روان کن ساقيا، کين دم روان خواهيم کرد
- شماره ٧٥: روى ننمود يار چتوان کرد
- شماره ٧٦: روى ننمود يار چتوان کرد؟
- شماره ٧٧: من رنجور را يک دم نپرسد يار چتوان کرد؟
- شماره ٧٨: از در يار گذر نتوان کرد
- شماره ٧٩: بدين زبان صفت حسن يار نتوان کرد
- شماره ٨٠: بتم از غمزه و ابرو، همه تير و کمان سازد
- شماره ٨١: چنين که غمزه تو خون خلق مى ريزد
- شماره ٨٢: اگر يکبار زلف يار از رخسار برخيزد
- شماره ٨٣: آن را که چو تو نگار باشد
- شماره ٨٤: تا بر قرار حسنى دل بى قرار باشد
- شماره ٨٥: ديده بختم، دريغا کور شد
- شماره ٨٦: من مست مى عشقم هشيار نخواهم شد
- شماره ٨٧: گر نظر کردم به روى ماه رخسارى چه شد؟
- شماره ٨٨: ناگه بت من مست به بازار برآمد
- شماره ٨٩: ناگه بت من مست به بازار برآمد
- شماره ٩٠: غلام حلقه به گوش تو زار باز آمد
- شماره ٩١: بيا، که بى رخ زيبات دل به جان آمد
- شماره ٩٢: ز اشتياق تو، جانا، دلم به جان آمد
- شماره ٩٣: آشکارا نهان کنم تا چند؟
- شماره ٩٤: آن را که غمت ز در براند
- شماره ٩٥: اين درد مرا دوا که داند؟
- شماره ٩٦: در من نگرد يار دگربار که داند
- شماره ٩٧: اى دل، چو در خانه خمار گشادند
- شماره ٩٨: نخستين باده کاندر جام کردند
- شماره ٩٩: نگارا، جسمت از جان آفريدند
- شماره ١٠٠: اگر شکسته دلانت هزار جان دارند
- شماره ١٠١: چو چشم مست تو آغاز کبر و ناز کند
- شماره ١٠٢: باز دلم عيش و طرب مى کند
- شماره ١٠٣: هر که او دعوى مستى مى کند
- شماره ١٠٤: به خرابات شدم دوش مرا بار نبود
- شماره ١٠٥: هر که در بند زلف يار بود
- شماره ١٠٦: تا کى از ما يار ما پنهان بود؟
- شماره ١٠٧: اى خوشا دل کاندر او از عشق تو جانى بود
- شماره ١٠٨: وه! که کارم ز دست مى برود
- شماره ١٠٩: اندرين ره هر که او يکتا شود
- شماره ١١٠: نگارينى که با ما مى نپايد
- شماره ١١١: مرا، گرچه ز غم جان مى برآيد
- شماره ١١٢: زان پيش که دل ز جان برآيد
- شماره ١١٣: آخر اين تيره شب هجر به پايان آيد
- شماره ١١٤: صبا وقت سحر گويى ز کوى يار مى آيد
- شماره ١١٥: صبا وقت سحر، گويي، ز کوى يار مى آيد
- شماره ١١٦: گهى درد تو درمان مى نمايد
- شماره ١١٧: مرا درد تو درمان مى نمايد
- شماره ١١٨: اى باد صبا، به کوى آن يار
- شماره ١١٩: دل در گره زلف تو بستيم دگر بار
- شماره ١٢٠: دل در گره زلف تو بستيم دگربار
- شماره ١٢١: رخ سوى خرابات نهاديم دگربار
- شماره ١٢٢: نظر ز حال من ناتوان دريغ مدار
- شماره ١٢٣: غلام روى توام، اى غلام، باده بيار
- شماره ١٢٤: مرا از هر چه مى بينم رخ دلدار اولى تر
- شماره ١٢٥: نيم چون يک نفس بى غم دلم خون خوار اولى تر
- شماره ١٢٦: سر به سر از لطف جانى اى پسر
- شماره ١٢٧: آب حيوان است، آن لب، يا شکر؟
- شماره ١٢٨: اى اميد جان، عنايت از عراقى وامگير
- شماره ١٢٩: بر درت افتاده ام خوار و حقير
- شماره ١٣٠: به دست غم گرفتارم، بيا اى يار، دستم گير
- شماره ١٣١: بى دلى را بى سبب آزرده گير
- شماره ١٣٢: اى مطرب درد، پرده بنواز
- شماره ١٣٣: چون تو کردى حديث عشق آغاز
- شماره ١٣٤: از غم عشقت جگر خون است باز
- شماره ١٣٥: کار ما، بنگر، که خام افتاد باز
- شماره ١٣٦: بى جمال تو، اى جهان افروز
- شماره ١٣٧: ساقي، ز شکر خنده شراب طرب انگيز
- شماره ١٣٨: در بزم قلندران قلاش
- شماره ١٣٩: تماشا مى کند هر دم دلم در باغ رخسارش
- شماره ١٤٠: بکشم به ناز روزى سر زلف مشک رنگش
- شماره ١٤١: نرسد به هر زبانى سخن دهان تنگش
- شماره ١٤٢: صلاى عشق، که ساقى ز لعل خندانش
- شماره ١٤٣: کردم گذرى به ميکده دوش
- شماره ١٤٤: باز غم بگرفت دامانم، دريغ
- شماره ١٤٥: حبذا عشق و حبذا عشاق
- شماره ١٤٦: بيا، که خانه دل پاک کردم از خاشاک
- شماره ١٤٧: بيا، که خانه دل پاک کردم از خاشاک
- شماره ١٤٨: دلي، که آتش عشق تواش بسوزد پاک
- شماره ١٤٩: گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک
- شماره ١٥٠: تنگ آمدم از وجود خود، تنگ
- شماره ١٥١: در جام جهان نماى اول
- شماره ١٥٢: اى ديده، بدار ماتم دل
- شماره ١٥٣: مبند، اى دل، بجز در يار خود دل
- شماره ١٥٤: خوشتر از خلد برين آراستند ايوان دل
- شماره ١٥٥: اکئوس تلالات بمدام
- شماره ١٥٦: از دل و جان عاشق زار توام
- شماره ١٥٧: باز در دام بلا افتاده ام
- شماره ١٥٨: ايندم منم که بيدل و بى يار مانده ام
- شماره ١٥٩: ياران، غمم خوريد، که غمخوار مانده ام
- شماره ١٦٠: ساقي، چو نمى دهى شرابم
- شماره ١٦١: دل گم شد، ازو نشان نيابم
- شماره ١٦٢: دل گم شد، ازو نشان نمى يابم
- شماره ١٦٣: هيهات! کزين ديار رفتم
- شماره ١٦٤: کجايي؟اى ز جان خوشتر ، شبت خوش باد ، من رفتم
- شماره ١٦٥: من باز ره خانه خمار گرفتم
- شماره ١٦٦: من چه دانم که چرا از تو جدا افتادم؟
- شماره ١٦٧: اگر فرصت دهد، جانا، فراقت روزکى چندم
- شماره ١٦٨: در ملک لايزالى ديدم من آنچه ديدم
- شماره ١٦٩: در حسن رخ خوبان پيدا همه او ديدم
- شماره ١٧٠: آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟
- شماره ١٧١: تا کى از دست تو خونابه خورم؟
- شماره ١٧٢: چه خوش بودي، دريغا، روزگارم؟
- شماره ١٧٣: چه خوش بودي، دريغا، روزگارم؟
- شماره ١٧٤: بر من نظرى کن، که منت عاشق زارم
- شماره ١٧٥: نگارا، بى تو برگ جان ندارم
- شماره ١٧٦: هر زمان جورى ز خوبان مى کشم
- شماره ١٧٧: اى راحت روانم، دور از تو ناتوانم
- شماره ١٧٨: جانا، نظرى که ناتوانم
- شماره ١٧٩: کجايي، اى دل و جانم، که از غم تو بجانم
- شماره ١٨٠: دلى يا دلبري، يا جان و يا جانان، نمى دانم
- شماره ١٨١: با من دلشده گر يار نسازد چه کنم؟
- شماره ١٨٢: شايد که به درگاه تو عمرى بنشينم
- شماره ١٨٣: شود ميسر و گويى که در جهان بينم؟
- شماره ١٨٤: نيست کارى به آنم و اينم
- شماره ١٨٥: مرا جز عشق تو جانى نمى بينم نمى بينم
- شماره ١٨٦: بر در يار من سحر مست و خراب مى روم
- شماره ١٨٧: من آن قلاش و رند بى نوايم
- شماره ١٨٨: ما چو قدر وصلت، اى جان و جهان، نشناختيم
- شماره ١٨٩: ما دگرباره توبه بشکستيم
- شماره ١٩٠: افسوس! که باز از در تو دور بمانديم
- شماره ١٩١: گر چه ز جهان جوى نداريم
- شماره ١٩٢: ما، کانده تو نياز داريم
- شماره ١٩٣: من که هر لحظه زار مى گريم
- شماره ١٩٤: گر ز شمعت چراغى افروزيم
- شماره ١٩٥: گر چه دل خون کنى از خاک درت نگريزيم
- شماره ١٩٦: ناخورده شراب مى خروشيم
- شماره ١٩٧: ناخورده شراب مى خروشيم
- شماره ١٩٨: خيزيد، عاشقان، نفسى شور و شر کنيم
- شماره ١٩٩: خيز، تا قصد کوى يار کنيم
- شماره ٢٠٠: تا کى از دست فراق تو ستم ها بينيم؟
- شماره ٢٠١: ز غم زار و حقيرم، با که گويم؟
- شماره ٢٠٢: ز دلتنگى به جانم با که گويم؟
- شماره ٢٠٣: اى دوست، بيا، که ما توراييم
- شماره ٢٠٤: بيا، اى ديده، تا يک دم بگرييم
- شماره ٢٠٥: تا کى همه مدح خويش گوييم؟
- شماره ٢٠٦: شهرى است بزرگ و ما دروييم
- شماره ٢٠٧: بگذر اى غافل ز ياد اين و آن
- شماره ٢٠٨: مبتلاى هجر يارم، الغياث اى دوستان
- شماره ٢٠٩: مقصود دل عاشق شيدا همه او دان
- شماره ٢١٠: در کف جور تو افتادم، تو دان
- شماره ٢١١: رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان
- شماره ٢١٢: ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان
- شماره ٢١٣: ز دل، جانا، غم عشقت رها کردن توان؟ نتوان
- شماره ٢١٤: نگار از سر کويت گذر کردن توان؟ نتوان
- شماره ٢١٥: عاشقى دانى چه باشد؟ بى دل و جان زيستن
- شماره ٢١٦: سهل گفتى به ترک جان گفتن
- شماره ٢١٧: تا توانى هيچ درمانم مکن
- شماره ٢١٨: ماهرويا، رخ ز من پنهان مکن
- شماره ٢١٩: بى رخت جانا، دلم غمگين مکن
- شماره ٢٢٠: اى يار، بيا و ياريى کن
- شماره ٢٢١: اى رخ جان فزاى تو گشته خجسته فال من
- شماره ٢٢٢: چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟
- شماره ٢٢٣: بپرس از دلم آخر، چه دل؟ که قطره خون
- شماره ٢٢٤: چو دل ز دايره عقل بى تو شد بيرون
- شماره ٢٢٥: اى حسن تو بى پايان، آخر چه جمال است اين؟
- شماره ٢٢٦: اى دل و جان عاشقان شيفته جمال تو
- شماره ٢٢٧: اى دل و جان عاشقان شيفته لقاى تو
- شماره ٢٢٨: اى آرزوى جان و دلم ز آرزوى تو
- شماره ٢٢٩: اى همه ميل دل من سوى تو
- شماره ٢٣٠: ترک من، اى من غلام روى تو
- شماره ٢٣١: آن مونس غمگسار جان کو؟
- شماره ٢٣٢: ساقي، قدحى مى مغان کو؟
- شماره ٢٣٣: مانا دميد بوى گلستان صبح گاه
- شماره ٢٣٤: اى جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته
- شماره ٢٣٥: اى راحت روح هر شکسته
- شماره ٢٣٦: اى در ميان جانم گنجى نهان نهاده
- شماره ٢٣٧: اى هر دهن ز ياد لبت پر عسل شده
- شماره ٢٣٨: در صومعه نگنجد، رند شرابخانه
- شماره ٢٣٩: در صومعه نگنجد رند شرابخانه
- شماره ٢٤٠: بازم از غصه جگر خون کرده اى
- شماره ٢٤١: تا تو در حسن و جمال افزوده اى
- شماره ٢٤٢: تا زخوبى دل ز من بربوده اى
- شماره ٢٤٣: اى يار، مکن، بر من بى يار ببخشاى
- شماره ٢٤٤: در کار من درهم آخر نظرى فرماى
- شماره ٢٤٥: اى دوست الغياث! که جانم بسوختى
- شماره ٢٤٦: نگارا، گر چه از ما برشکستى
- شماره ٢٤٧: اى به تو زنده جسم و جان، مونس جان کيستي؟
- شماره ٢٤٨: پيش ازينم خوشترک مى داشتى
- شماره ٢٤٩: اى ز غم فراق تو جان مرا شکايتى
- شماره ٢٥٠: اى عشق، کجا به من فتادي؟
- شماره ٢٥١: چه کرده ام که دلم از فراق خون کردي؟
- شماره ٢٥٢: جانا، نظرى به ما نکردى
- شماره ٢٥٣: چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه ديدي؟
- شماره ٢٥٤: چه کردم؟ دلبرا، از من چه ديدي؟
- شماره ٢٥٥: آمد به درت اميدوارى
- شماره ٢٥٦: اى دل، بنشين چو سوکوارى
- شماره ٢٥٧: تا چند عشق بازيم بر روى هر نگاري؟
- شماره ٢٥٨: نگارا، کى بود کاميدوارى
- شماره ٢٥٩: نگارا، از وصال خود مرا تا کى جدا داري؟
- شماره ٢٦٠: نمى دانم چه بد کردم، که نيکم زار مى داري؟
- شماره ٢٦١: چه خوش باشد دلا کز عشق يار مهربان ميرى
- شماره ٢٦٢: چو برقع از رخ زيباى خود براندازى
- شماره ٢٦٣: از کرم در من بيچاره نظر کن نفسى
- شماره ٢٦٤: نگارا، وقت آن آمد که يکدم ز آن من باشى
- شماره ٢٦٥: خوشا دردي!که درمانش تو باشى
- شماره ٢٦٦: چه خوش باشد! که دلدارم تو باشى
- شماره ٢٦٧: الا قم، واغتنم يوم التلاقى
- شماره ٢٦٨: اندوهگنى چرا؟ عراقى
- شماره ٢٦٩: فمالى لم اطا سبع الطباقى
- شماره ٢٧٠: لقد فاح الربيع و دار ساقى
- شماره ٢٧١: آن جام طرب فزاى ساقى
- شماره ٢٧٢: جانا، ز منت ملال تا کي؟
- شماره ٢٧٣: دلربايى دل ز من ناگه ربودى کاشکى
- شماره ٢٧٤: از غم دلدار زارم، مرگ به زين زندگى
- شماره ٢٧٥: الا، قد طال عهدى بالوصال
- شماره ٢٧٦: گر به رخسار تو، اى دوست، نظر داشتمى
- شماره ٢٧٧: در جهان گر نه يار داشتمى
- شماره ٢٧٨: گرنه سوداى يار داشتمى
- شماره ٢٧٩: اى که از لطف سراسر جانى
- شماره ٢٨٠: ترسا بچه اي، شنگي، شوخي، شکرستانى
- شماره ٢٨١: چنانم از هوس لعل شکرستانى
- شماره ٢٨٢: سر عشقت کس تواند گفت؟ نى
- شماره ٢٨٣: کى بود کين درد را درمان کني؟
- شماره ٢٨٤: نگويى باز: کاى غم خوار چوني؟
- شماره ٢٨٥: بيا، تا بيدلان را زار بينى
- شماره ٢٨٦: اى خوشتر از جان، آخر کجايي؟
- شماره ٢٨٧: اى ربوده دلم به رعنايى
- شماره ٢٨٨: بود آيا که خرامان ز درم بازآيي؟
- شماره ٢٨٩: بيا، که بى تو به جان آمدم ز تنهايى
- شماره ٢٩٠: پسرا، ره قلندر سزد ار به من نمايى
- شماره ٢٩١: چه بود گر نقاب بگشايي؟
- شماره ٢٩٢: در کوى تو لوليي، گدايى
- شماره ٢٩٣: دلى دارم، چه دل؟ محنت سرايى
- شماره ٢٩٤: ز اشتياق تو جانم به لب رسيد، کجايي؟
- شماره ٢٩٥: ز دو ديده خون فشانم، ز غمت شب جدايى
- شماره ٢٩٦: زهي! جمال تو رشک بتان يغمايى
- شماره ٢٩٧: سحرگه بر در راحت سرايى
- شماره ٢٩٨: کشيد کار ز تنهاييم به شيدايى
- شماره ٢٩٩: همى گردم به گرد هر سرايى
- شماره ٣٠٠: شدم از عشق تو شيدا، کجايي؟
- شماره ٣٠١: نيم بى تو دمى بى غم، کجايي؟
- شماره ٣٠٢: درين ره گر بترک خود بگويى
- شماره ٣٠٣: درين ره گر به ترک خود بگويى
- شماره ٣٠٤: گر از زلف پريشانت صبا بر هم زند مويى
- شماره ٣٠٥: نه از تو به من رسيد بويى