غزلستان
فال حافظ
جستجو
پربینندهترینها
ورود
با Lexingo کلمات انگلیسی یاد بگیرید
Lexingo
امتیاز بگیرید و رقابت کنید
غزلیات فخرالدین عراقی
غزلستان
::
فخرالدین عراقی
شماره ١: هر سحر ناله و زارى کنم پيش صبا
شماره ٢: اى مرا يک بارگى از خويشتن کرده جدا
شماره ٣: اين حادثه بين که زاد ما را
شماره ٤: کشيدم رنج بسيارى دريغا
شماره ٥: نديدم در جهان کامى دريغا
شماره ٦: سر به سر از لطف جانى ساقيا
شماره ٧: اى ز فروغ رخت تافته صد آفتاب
شماره ٨: مست خراب يابد هر لحظه در خرابات
شماره ٩: ديدى چو من خرابى افتاده در خرابات
شماره ١٠: به يک گره که دو چشمت بر ابروان انداخت
شماره ١١: چو آفتاب رخت سايه بر جهان انداخت
شماره ١٢: عراقى بار ديگر توبه بشکست
شماره ١٣: ساقى قدحى شراب در دست
شماره ١٤: از پرده برون آمد ساقي، قدحى در دست
شماره ١٥: دو اسبه پيک نظر مى دوانم از چپ و راست
شماره ١٦: شورى ز شراب خانه برخاست
شماره ١٧: از ميکده تا چه شور برخاست؟
شماره ١٨: باز مرا در غمت واقعه جانى است
شماره ١٩: ز خواب، نرگس مست تو سر گران برخاست
شماره ٢٠: ناگه از ميکده فغان برخاست
شماره ٢١: مهر مهر دلبرى بر جان ماست
شماره ٢٢: چنين که حال من زار در خرابات است
شماره ٢٣: نديده ام رخ خوب تو، روزکى چند است
شماره ٢٤: جانا، نظري، که دل فگار است
شماره ٢٥: دل، چو در دام عشق منظور است
شماره ٢٦: ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟
شماره ٢٧: در کوى خرابات، کسى را که نياز است
شماره ٢٨: طره يار پريشان چه خوش است
شماره ٢٩: در سرم عشق تو سودايى خوش است
شماره ٣٠: رخ نگار مرا هر زمان دگر رنگ است
شماره ٣١: شاد کن جان من، که غمگين است
شماره ٣٢: مشو، مشو، ز من خسته دل جدا اى دوست
شماره ٣٣: کى ببينم چهره زيباى دوست؟
شماره ٣٤: يک لحظه ديدن رخ جانانم آرزوست
شماره ٣٥: جز ديدن روى تو مرا راى دگر نيست
شماره ٣٦: هر دلى کو به عشق مايل نيست
شماره ٣٧: ساقي، ار جام مي، دمادم نيست
شماره ٣٨: عشق سيمرغ است، کورا دام نيست
شماره ٣٩: دل، که دايم عشق مى ورزيد رفت
شماره ٤٠: آه، به يک بارگى يار کم ما گرفت!
شماره ٤١: باز هجر يار دامانم گرفت
شماره ٤٢: مرا گر يار بنوازد، زهى دولت زهى دولت
شماره ٤٣: کى از تو جان غمگينى شود شاد؟
شماره ٤٤: هر که را جام مى به دست افتاد
شماره ٤٥: باز دل از در تو دور افتاد
شماره ٤٦: عشق، شورى در نهاد ما نهاد
شماره ٤٧: عشق شوقى در نهاد ما نهاد
شماره ٤٨: بر من، اى دل، بند جان نتوان نهاد
شماره ٤٩: بى رخت جان در ميان نتوان نهاد
شماره ٥٠: هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد
شماره ٥١: بنماى به من رويت، يارات نمى افتد
شماره ٥٢: با شمع روى خوبان پروانه اى چه سنجد؟
شماره ٥٣: با عشق عقل فرسا ديوانه اى چه سنجد؟
شماره ٥٤: با عشق قرار در نگنجد
شماره ٥٥: با عشق تو ناز در نگنجد
شماره ٥٦: جانا، حديث شوقت در داستان نگنجد
شماره ٥٧: امروز مرا در دل جز يار نمى گنجد
شماره ٥٨: امروز مرا در دل جز يار نمى گنجد
شماره ٥٩: در حلقه فقيران قيصر چه کار دارد؟
شماره ٦٠: با پرتو جمالت برهان چه کار دارد؟
شماره ٦١: با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
شماره ٦٢: با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
شماره ٦٣: خرم تن آن کس که دل ريش ندارد
شماره ٦٤: بيا، کاين دل سر هجران ندارد
شماره ٦٥: دل، دولت خرمى ندارد
شماره ٦٦: راحت سر مردمى ندارد
شماره ٦٧: نگارا، بى تو برگ جان که دارد؟
شماره ٦٨: نگارا، بى تو برگ جان که دارد؟
شماره ٦٩: تا کى کشم جفاى تو؟ اين نيز بگذرد
شماره ٧٠: بيا بيا، که نسيم بهار مى گذرد
شماره ٧١: بيا، که عمر من خاکسار مى گذرد
شماره ٧٢: پشت بر روزگار بايد کرد
شماره ٧٣: ياد آن شيرين پسر خواهيم کرد
شماره ٧٤: مى روان کن ساقيا، کين دم روان خواهيم کرد
شماره ٧٥: روى ننمود يار چتوان کرد
شماره ٧٦: روى ننمود يار چتوان کرد؟
شماره ٧٧: من رنجور را يک دم نپرسد يار چتوان کرد؟
شماره ٧٨: از در يار گذر نتوان کرد
شماره ٧٩: بدين زبان صفت حسن يار نتوان کرد
شماره ٨٠: بتم از غمزه و ابرو، همه تير و کمان سازد
شماره ٨١: چنين که غمزه تو خون خلق مى ريزد
شماره ٨٢: اگر يکبار زلف يار از رخسار برخيزد
شماره ٨٣: آن را که چو تو نگار باشد
شماره ٨٤: تا بر قرار حسنى دل بى قرار باشد
شماره ٨٥: ديده بختم، دريغا کور شد
شماره ٨٦: من مست مى عشقم هشيار نخواهم شد
شماره ٨٧: گر نظر کردم به روى ماه رخسارى چه شد؟
شماره ٨٨: ناگه بت من مست به بازار برآمد
شماره ٨٩: ناگه بت من مست به بازار برآمد
شماره ٩٠: غلام حلقه به گوش تو زار باز آمد
شماره ٩١: بيا، که بى رخ زيبات دل به جان آمد
شماره ٩٢: ز اشتياق تو، جانا، دلم به جان آمد
شماره ٩٣: آشکارا نهان کنم تا چند؟
شماره ٩٤: آن را که غمت ز در براند
شماره ٩٥: اين درد مرا دوا که داند؟
شماره ٩٦: در من نگرد يار دگربار که داند
شماره ٩٧: اى دل، چو در خانه خمار گشادند
شماره ٩٨: نخستين باده کاندر جام کردند
شماره ٩٩: نگارا، جسمت از جان آفريدند
شماره ١٠٠: اگر شکسته دلانت هزار جان دارند
شماره ١٠١: چو چشم مست تو آغاز کبر و ناز کند
شماره ١٠٢: باز دلم عيش و طرب مى کند
شماره ١٠٣: هر که او دعوى مستى مى کند
شماره ١٠٤: به خرابات شدم دوش مرا بار نبود
شماره ١٠٥: هر که در بند زلف يار بود
شماره ١٠٦: تا کى از ما يار ما پنهان بود؟
شماره ١٠٧: اى خوشا دل کاندر او از عشق تو جانى بود
شماره ١٠٨: وه! که کارم ز دست مى برود
شماره ١٠٩: اندرين ره هر که او يکتا شود
شماره ١١٠: نگارينى که با ما مى نپايد
شماره ١١١: مرا، گرچه ز غم جان مى برآيد
شماره ١١٢: زان پيش که دل ز جان برآيد
شماره ١١٣: آخر اين تيره شب هجر به پايان آيد
شماره ١١٤: صبا وقت سحر گويى ز کوى يار مى آيد
شماره ١١٥: صبا وقت سحر، گويي، ز کوى يار مى آيد
شماره ١١٦: گهى درد تو درمان مى نمايد
شماره ١١٧: مرا درد تو درمان مى نمايد
شماره ١١٨: اى باد صبا، به کوى آن يار
شماره ١١٩: دل در گره زلف تو بستيم دگر بار
شماره ١٢٠: دل در گره زلف تو بستيم دگربار
شماره ١٢١: رخ سوى خرابات نهاديم دگربار
شماره ١٢٢: نظر ز حال من ناتوان دريغ مدار
شماره ١٢٣: غلام روى توام، اى غلام، باده بيار
شماره ١٢٤: مرا از هر چه مى بينم رخ دلدار اولى تر
شماره ١٢٥: نيم چون يک نفس بى غم دلم خون خوار اولى تر
شماره ١٢٦: سر به سر از لطف جانى اى پسر
شماره ١٢٧: آب حيوان است، آن لب، يا شکر؟
شماره ١٢٨: اى اميد جان، عنايت از عراقى وامگير
شماره ١٢٩: بر درت افتاده ام خوار و حقير
شماره ١٣٠: به دست غم گرفتارم، بيا اى يار، دستم گير
شماره ١٣١: بى دلى را بى سبب آزرده گير
شماره ١٣٢: اى مطرب درد، پرده بنواز
شماره ١٣٣: چون تو کردى حديث عشق آغاز
شماره ١٣٤: از غم عشقت جگر خون است باز
شماره ١٣٥: کار ما، بنگر، که خام افتاد باز
شماره ١٣٦: بى جمال تو، اى جهان افروز
شماره ١٣٧: ساقي، ز شکر خنده شراب طرب انگيز
شماره ١٣٨: در بزم قلندران قلاش
شماره ١٣٩: تماشا مى کند هر دم دلم در باغ رخسارش
شماره ١٤٠: بکشم به ناز روزى سر زلف مشک رنگش
شماره ١٤١: نرسد به هر زبانى سخن دهان تنگش
شماره ١٤٢: صلاى عشق، که ساقى ز لعل خندانش
شماره ١٤٣: کردم گذرى به ميکده دوش
شماره ١٤٤: باز غم بگرفت دامانم، دريغ
شماره ١٤٥: حبذا عشق و حبذا عشاق
شماره ١٤٦: بيا، که خانه دل پاک کردم از خاشاک
شماره ١٤٧: بيا، که خانه دل پاک کردم از خاشاک
شماره ١٤٨: دلي، که آتش عشق تواش بسوزد پاک
شماره ١٤٩: گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک
شماره ١٥٠: تنگ آمدم از وجود خود، تنگ
شماره ١٥١: در جام جهان نماى اول
شماره ١٥٢: اى ديده، بدار ماتم دل
شماره ١٥٣: مبند، اى دل، بجز در يار خود دل
شماره ١٥٤: خوشتر از خلد برين آراستند ايوان دل
شماره ١٥٥: اکئوس تلالات بمدام
شماره ١٥٦: از دل و جان عاشق زار توام
شماره ١٥٧: باز در دام بلا افتاده ام
شماره ١٥٨: ايندم منم که بيدل و بى يار مانده ام
شماره ١٥٩: ياران، غمم خوريد، که غمخوار مانده ام
شماره ١٦٠: ساقي، چو نمى دهى شرابم
شماره ١٦١: دل گم شد، ازو نشان نيابم
شماره ١٦٢: دل گم شد، ازو نشان نمى يابم
شماره ١٦٣: هيهات! کزين ديار رفتم
شماره ١٦٤: کجايي؟اى ز جان خوشتر ، شبت خوش باد ، من رفتم
شماره ١٦٥: من باز ره خانه خمار گرفتم
شماره ١٦٦: من چه دانم که چرا از تو جدا افتادم؟
شماره ١٦٧: اگر فرصت دهد، جانا، فراقت روزکى چندم
شماره ١٦٨: در ملک لايزالى ديدم من آنچه ديدم
شماره ١٦٩: در حسن رخ خوبان پيدا همه او ديدم
شماره ١٧٠: آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟
شماره ١٧١: تا کى از دست تو خونابه خورم؟
شماره ١٧٢: چه خوش بودي، دريغا، روزگارم؟
شماره ١٧٣: چه خوش بودي، دريغا، روزگارم؟
شماره ١٧٤: بر من نظرى کن، که منت عاشق زارم
شماره ١٧٥: نگارا، بى تو برگ جان ندارم
شماره ١٧٦: هر زمان جورى ز خوبان مى کشم
شماره ١٧٧: اى راحت روانم، دور از تو ناتوانم
شماره ١٧٨: جانا، نظرى که ناتوانم
شماره ١٧٩: کجايي، اى دل و جانم، که از غم تو بجانم
شماره ١٨٠: دلى يا دلبري، يا جان و يا جانان، نمى دانم
شماره ١٨١: با من دلشده گر يار نسازد چه کنم؟
شماره ١٨٢: شايد که به درگاه تو عمرى بنشينم
شماره ١٨٣: شود ميسر و گويى که در جهان بينم؟
شماره ١٨٤: نيست کارى به آنم و اينم
شماره ١٨٥: مرا جز عشق تو جانى نمى بينم نمى بينم
شماره ١٨٦: بر در يار من سحر مست و خراب مى روم
شماره ١٨٧: من آن قلاش و رند بى نوايم
شماره ١٨٨: ما چو قدر وصلت، اى جان و جهان، نشناختيم
شماره ١٨٩: ما دگرباره توبه بشکستيم
شماره ١٩٠: افسوس! که باز از در تو دور بمانديم
شماره ١٩١: گر چه ز جهان جوى نداريم
شماره ١٩٢: ما، کانده تو نياز داريم
شماره ١٩٣: من که هر لحظه زار مى گريم
شماره ١٩٤: گر ز شمعت چراغى افروزيم
شماره ١٩٥: گر چه دل خون کنى از خاک درت نگريزيم
شماره ١٩٦: ناخورده شراب مى خروشيم
شماره ١٩٧: ناخورده شراب مى خروشيم
شماره ١٩٨: خيزيد، عاشقان، نفسى شور و شر کنيم
شماره ١٩٩: خيز، تا قصد کوى يار کنيم
شماره ٢٠٠: تا کى از دست فراق تو ستم ها بينيم؟
شماره ٢٠١: ز غم زار و حقيرم، با که گويم؟
شماره ٢٠٢: ز دلتنگى به جانم با که گويم؟
شماره ٢٠٣: اى دوست، بيا، که ما توراييم
شماره ٢٠٤: بيا، اى ديده، تا يک دم بگرييم
شماره ٢٠٥: تا کى همه مدح خويش گوييم؟
شماره ٢٠٦: شهرى است بزرگ و ما دروييم
شماره ٢٠٧: بگذر اى غافل ز ياد اين و آن
شماره ٢٠٨: مبتلاى هجر يارم، الغياث اى دوستان
شماره ٢٠٩: مقصود دل عاشق شيدا همه او دان
شماره ٢١٠: در کف جور تو افتادم، تو دان
شماره ٢١١: رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان
شماره ٢١٢: ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان
شماره ٢١٣: ز دل، جانا، غم عشقت رها کردن توان؟ نتوان
شماره ٢١٤: نگار از سر کويت گذر کردن توان؟ نتوان
شماره ٢١٥: عاشقى دانى چه باشد؟ بى دل و جان زيستن
شماره ٢١٦: سهل گفتى به ترک جان گفتن
شماره ٢١٧: تا توانى هيچ درمانم مکن
شماره ٢١٨: ماهرويا، رخ ز من پنهان مکن
شماره ٢١٩: بى رخت جانا، دلم غمگين مکن
شماره ٢٢٠: اى يار، بيا و ياريى کن
شماره ٢٢١: اى رخ جان فزاى تو گشته خجسته فال من
شماره ٢٢٢: چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟
شماره ٢٢٣: بپرس از دلم آخر، چه دل؟ که قطره خون
شماره ٢٢٤: چو دل ز دايره عقل بى تو شد بيرون
شماره ٢٢٥: اى حسن تو بى پايان، آخر چه جمال است اين؟
شماره ٢٢٦: اى دل و جان عاشقان شيفته جمال تو
شماره ٢٢٧: اى دل و جان عاشقان شيفته لقاى تو
شماره ٢٢٨: اى آرزوى جان و دلم ز آرزوى تو
شماره ٢٢٩: اى همه ميل دل من سوى تو
شماره ٢٣٠: ترک من، اى من غلام روى تو
شماره ٢٣١: آن مونس غمگسار جان کو؟
شماره ٢٣٢: ساقي، قدحى مى مغان کو؟
شماره ٢٣٣: مانا دميد بوى گلستان صبح گاه
شماره ٢٣٤: اى جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته
شماره ٢٣٥: اى راحت روح هر شکسته
شماره ٢٣٦: اى در ميان جانم گنجى نهان نهاده
شماره ٢٣٧: اى هر دهن ز ياد لبت پر عسل شده
شماره ٢٣٨: در صومعه نگنجد، رند شرابخانه
شماره ٢٣٩: در صومعه نگنجد رند شرابخانه
شماره ٢٤٠: بازم از غصه جگر خون کرده اى
شماره ٢٤١: تا تو در حسن و جمال افزوده اى
شماره ٢٤٢: تا زخوبى دل ز من بربوده اى
شماره ٢٤٣: اى يار، مکن، بر من بى يار ببخشاى
شماره ٢٤٤: در کار من درهم آخر نظرى فرماى
شماره ٢٤٥: اى دوست الغياث! که جانم بسوختى
شماره ٢٤٦: نگارا، گر چه از ما برشکستى
شماره ٢٤٧: اى به تو زنده جسم و جان، مونس جان کيستي؟
شماره ٢٤٨: پيش ازينم خوشترک مى داشتى
شماره ٢٤٩: اى ز غم فراق تو جان مرا شکايتى
شماره ٢٥٠: اى عشق، کجا به من فتادي؟
شماره ٢٥١: چه کرده ام که دلم از فراق خون کردي؟
شماره ٢٥٢: جانا، نظرى به ما نکردى
شماره ٢٥٣: چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه ديدي؟
شماره ٢٥٤: چه کردم؟ دلبرا، از من چه ديدي؟
شماره ٢٥٥: آمد به درت اميدوارى
شماره ٢٥٦: اى دل، بنشين چو سوکوارى
شماره ٢٥٧: تا چند عشق بازيم بر روى هر نگاري؟
شماره ٢٥٨: نگارا، کى بود کاميدوارى
شماره ٢٥٩: نگارا، از وصال خود مرا تا کى جدا داري؟
شماره ٢٦٠: نمى دانم چه بد کردم، که نيکم زار مى داري؟
شماره ٢٦١: چه خوش باشد دلا کز عشق يار مهربان ميرى
شماره ٢٦٢: چو برقع از رخ زيباى خود براندازى
شماره ٢٦٣: از کرم در من بيچاره نظر کن نفسى
شماره ٢٦٤: نگارا، وقت آن آمد که يکدم ز آن من باشى
شماره ٢٦٥: خوشا دردي!که درمانش تو باشى
شماره ٢٦٦: چه خوش باشد! که دلدارم تو باشى
شماره ٢٦٧: الا قم، واغتنم يوم التلاقى
شماره ٢٦٨: اندوهگنى چرا؟ عراقى
شماره ٢٦٩: فمالى لم اطا سبع الطباقى
شماره ٢٧٠: لقد فاح الربيع و دار ساقى
شماره ٢٧١: آن جام طرب فزاى ساقى
شماره ٢٧٢: جانا، ز منت ملال تا کي؟
شماره ٢٧٣: دلربايى دل ز من ناگه ربودى کاشکى
شماره ٢٧٤: از غم دلدار زارم، مرگ به زين زندگى
شماره ٢٧٥: الا، قد طال عهدى بالوصال
شماره ٢٧٦: گر به رخسار تو، اى دوست، نظر داشتمى
شماره ٢٧٧: در جهان گر نه يار داشتمى
شماره ٢٧٨: گرنه سوداى يار داشتمى
شماره ٢٧٩: اى که از لطف سراسر جانى
شماره ٢٨٠: ترسا بچه اي، شنگي، شوخي، شکرستانى
شماره ٢٨١: چنانم از هوس لعل شکرستانى
شماره ٢٨٢: سر عشقت کس تواند گفت؟ نى
شماره ٢٨٣: کى بود کين درد را درمان کني؟
شماره ٢٨٤: نگويى باز: کاى غم خوار چوني؟
شماره ٢٨٥: بيا، تا بيدلان را زار بينى
شماره ٢٨٦: اى خوشتر از جان، آخر کجايي؟
شماره ٢٨٧: اى ربوده دلم به رعنايى
شماره ٢٨٨: بود آيا که خرامان ز درم بازآيي؟
شماره ٢٨٩: بيا، که بى تو به جان آمدم ز تنهايى
شماره ٢٩٠: پسرا، ره قلندر سزد ار به من نمايى
شماره ٢٩١: چه بود گر نقاب بگشايي؟
شماره ٢٩٢: در کوى تو لوليي، گدايى
شماره ٢٩٣: دلى دارم، چه دل؟ محنت سرايى
شماره ٢٩٤: ز اشتياق تو جانم به لب رسيد، کجايي؟
شماره ٢٩٥: ز دو ديده خون فشانم، ز غمت شب جدايى
شماره ٢٩٦: زهي! جمال تو رشک بتان يغمايى
شماره ٢٩٧: سحرگه بر در راحت سرايى
شماره ٢٩٨: کشيد کار ز تنهاييم به شيدايى
شماره ٢٩٩: همى گردم به گرد هر سرايى
شماره ٣٠٠: شدم از عشق تو شيدا، کجايي؟
شماره ٣٠١: نيم بى تو دمى بى غم، کجايي؟
شماره ٣٠٢: درين ره گر بترک خود بگويى
شماره ٣٠٣: درين ره گر به ترک خود بگويى
شماره ٣٠٤: گر از زلف پريشانت صبا بر هم زند مويى
شماره ٣٠٥: نه از تو به من رسيد بويى