شماره ٢٤٥: اى دوست الغياث! که جانم بسوختى
اى دوست الغياث! که جانم بسوختى
فرياد! کز فراق روانم بسوختى
در بوته بلا تن زارم گداختى
در آتش عنا دل و جانم بسوختى
دانم که: سوختى ز غم عشق خود مرا
ليکن ندانم آنکه چه سانم بسوختي؟
مى سوزيم درون و تو در وى نشسته اى
پيدا نمى شود، که نهانم بسوختى
زاتش چگونه سوزد پروانه؟ ديده اي؟
ز انديشه فراق چنانم بسوختى
سود و زيان من، ز جهان، جز دلى نبود
آتش زدى و سود و زيانم بسوختى
تا کى ز حسرت تو برآرم ز سينه آه؟
کز آه سوزناک زيانم بسوختى
بر خاک درگه تو تپيدم بسى ز غم
چو مرغ نيم کشته تپانم بسوختى
تا گفتمت که: کام عراقى ز لب بده
کامم گداختى و زبانم بسوختى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده