«مطرب» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «مطرب» در غزلیات حافظ شیرازی
- حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را - ساقی به نور باده برافروز جام ما
مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما - من از ورع می و مطرب ندیدمی زین پیش
هوای مغبچگانم در این و آن انداخت - ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی
عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست - چه ساز بود که در پرده می زد آن مطرب
که رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست - دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب
بنال هان که از این پرده کار ما به نواست - مطرب چه پرده ساخت که در پرده سماع
بر اهل وجد و حال در های و هو ببست - تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند
قول و غزل به ساز و نوا می فرستمت - مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد - این مطرب از کجاست که ساز عراق ساخت
و آهنگ بازگشت به راه حجاز کرد - مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق
که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد - مژدگانی بده ای دل که دگر مطرب عشق
راه مستانه زد و چاره مخموری کرد - مباش بی می و مطرب که زیر طاق سپهر
بدین ترانه غم از دل به در توانی کرد - به قول مطرب و ساقی برون رفتم گه و بی گه
کز آن راه گران قاصد خبر دشوار می آورد - به مطربان صبوحی دهیم جامه چاک
بدین نوید که باد سحرگهی آورد - مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود
چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد - مطرب از گفته حافظ غزلی نغز بخوان
تا بگویم که ز عهد طربم یاد آمد - داشتم دلقی و صد عیب مرا می پوشید
خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند - حاجت مطرب و می نیست تو برقع بگشا
که به رقص آوردم آتش رویت چو سپند - مطرب بساز پرده که کس بی اجل نمرد
وان کو نه این ترانه سراید خطا کند - مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم
آه اگر خرقه پشمین به گرو نستانند - مطرب از درد محبت عملی می پرداخت
که حکیمان جهان را مژه خون پالا بود - ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید
وجه می می خواهم و مطرب که می گوید رسید - چه ره بود این که زد در پرده مطرب
که می رقصند با هم مست و هشیار - ساقی شکردهان و مطرب شیرین سخن
همنشینی نیک کردار و ندیمی نیک نام - پرده مطربم از دست برون خواهد برد
آه اگر زان که در این پرده نباشد بارم - مبادا جز حساب مطرب و می
اگر نقشی کشد کلک دبیرم - بر سر تربت من با می و مطرب بنشین
تا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزم - گر از این دست زند مطرب مجلس ره عشق
شعر حافظ ببرد وقت سماع از هوشم - مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم - چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش
که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم - می کشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم - حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کرد
خالی مباد عرصه این بزمگاه از او - ندیم و مطرب و ساقی همه اوست
خیال آب و گل در ره بهانه - خزینه داری میراث خوارگان کفر است
به قول مطرب و ساقی به فتوی دف و نی - بزن در پرده چنگ ای ماه مطرب
رگش بخراش تا بخروشم از وی - وصف رخ چو ماهش در پرده راست ناید
مطرب بزن نوایی ساقی بده شرابی - بساز ای مطرب خوشخوان خوشگو
به شعر فارسی صوت عراقی - ساقی به دست باش که غم در کمین ماست
مطرب نگاه دار همین ره که می زنی - سعدی شیرازی
- «مطرب» در غزلیات سعدی شیرازی
- فریاد می دارد رقیب از دست مشتاقان او
آواز مطرب در سرا زحمت بود بواب را - وقت طرب خوش یافتم آن دلبر طناز را
ساقی بیار آن جام می مطرب بزن آن ساز را - مطرب همین طریق غزل گو نگاه دار
کاین ره که برگرفت به جایی دلالتست - آواز چنگ و مطرب خوشگوی گو مباش
ما را حدیث همدم خوش خوی خوشترست - این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست
تا جان و جامه بذل کنم بر پیام دوست - مطرب از دست من به جان آمد
که مرا طاقت شنیدن نیست - مده به دست فراقم پس از وصال چو چنگ
که مطربش بزند بعد از آن که بنوازد - رقص از سر ما بیرون امروز نخواهد شد
کاین مطرب ما یک دم خاموش نمی باشد - محتسب گو چنگ میخواران بسوز
مطرب ما خوش به تایی می زند - آخر ای مطرب از این پرده عشاق بگرد
چند گویی که مرا پرده به چنگ تو درید - هیچ بلبل نداند این دستان
هیچ مطرب ندارد این آواز - شاهدان می کنند خانه زهد
مطربان می زنند راه حجاز - من مفلسم در کاروان گوهر که خواهی قصد کن
نگذاشت مطرب دربرم چندان که بستاند عسس - مطرب ما را دردیست که خوش می نالد
مرغ عاشق طرب انگیز بود آوازش - مگر ساقی که بستانم ز دستش
مگر مطرب که بر قولش کنم گوش - مطرب اگر پرده از این رهزند
بازنیایند حریفان به هوش - منم امروز و تو و مطرب و ساقی و حسود
خویشتن گو به در حجره بیاویز چو خیش - ساقی بده آن شراب گلرنگ
مطرب بزن آن نوای بر چنگ - مطرب یاران برفت ساقی مستان بخفت
شاهد ما برقرار مجلس ما بردوام - بنال مطرب مجلس بگوی گفته سعدی
شراب انس بیاور که من نه مرد نبیدم - ساقی بیار جامی کز زهد توبه کردم
مطرب بزن نوایی کز توبه عار دارم - مطرب آهنگ بگردان که دگر هیچ نماند
که از این پرده که گفتی به درافتد رازم - شاهدان چستند ساقی گو بیار
عاشقان مستند مطرب گو بزن - مجلس ما دگر امروز به بستان ماند
مطرب از بلبل عاشق به خوش آوازی به - گوش بر ناله مطرب کن و بلبل بگذار
که نگویند سخن از سعدی شیرازی به - بیار ای لعبت ساقی بگو ای کودک مطرب
که صوفی در سماع آمد دوتایی کرد یکتایی - گر باده از این خم بود و مطرب از این کوی
ما توبه بخواهیم شکستن به درستی - بگوی مطرب یاران بیار زمزمه ای
بنال بلبل مستان که بس خوش آوازی - بعد از عراق جایی خوش نایدم هوایی
مطرب بزن نوایی زان پرده عراقی - مطربان گویی در آوازند و مستان در سماع
شاهدان در حالت و شوریدگان درهای و هوی - خیام نیشابوری
- «مطرب» در رباعیات خیام نیشابوری
- مولوی
- «مطرب» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- ای مطرب شیرین نفس هر لحظه میجنبان جرس
ای عیش زین نه بر فرس بر جان ما زن ای صبا - رها كن این سخنها را بزن مطرب یكی پرده
رباب و دف به پیش آور اگر نبود تو را سرنا - گر زان كه نهای طالب جوینده شوی با ما
ور زان كه نهای مطرب گوینده شوی با ما - ای مطرب صاحب دل در زیر مكن منزل
كان زهره به میزان شد تا باد چنین بادا - ای یار قمرسیما ای مطرب شكرخا
آواز تو جان افزا تا روز مشین از پا - ای مطرب دل برای یاری را
در پرده زیر گوی زاری را - ای مطرب عشق شمس دینم
جان تو كه بازگو همین را - كو مطرب عشق چست دانا
كز عشق زند نه از تقاضا - مطرب آن جا پردهها بر هم زند خود نور او
كی گذارد در دو عالم پردهای را در هوا - بلبلان را مست گردان مطربان را شیرگیر
تا كه درسازند با هم نغمه داوود را - در نوای عشق شمس الدین تبریزی بزن
مطرب تبریز در پرده عشاقی چنگ ما - مطرب قدح رها كن زین گونه نالهها كن
جانا یكی بها كن آن جنس بیبها را - لطف تو مطربانه از كمترین ترانه
در چرخ اندرآرد صوفی آسمان را - هم آفتاب شده مطربت كه خیز سجود
به سوی قامت سروی ز دست لاله صلا - كجاست مطرب جان تا ز نعرههای صلا
درافكند دم او در هزار سر سودا - تو را چو نوحه گری داد نوحهای میكن
مرا چو مطرب خود كرد دردمم سرنا - تا كه عشقت مطربی آغاز كرد
گاه چنگم گاه تارم روز و شب - باغبانا رعد مطرب ابر ساقی گشت و شد
باغ مست و راغ مست و غنچه مست و خار مست - گر تو را كوبی رسد از رفتن مستان مرنج
با چنان ساقی و مطرب كی رود هموار مست - مطربا این پرده زن كان یار ما مست آمدست
وان حیات باصفای باوفا مست آمدست - پس تو را مطرب شود در عیش و هم ساقی شود
آن امانت چونك شد محمول جان را حاملست - عجب ای ساقی جان مطرب ما را چه شدست
هله چون مینزند ره ره او را كی زدست - او ز هر نیك و بد خلق چرا میلنگد
بد و نیك همه را نعره مطرب مدد است - خیره كم گوی خمش مطرب مسكین چه كند
این همه فتنه آن فتنه گر خوب خدست - مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است
نبود بسته بود رسته و روییده خوش است - تف و بوی جگر سوخته و جوشش خون
گرد زیر و بم مطرب به چه پیچیده خوش است - گر نه در نای دلی مطرب عشقش بدمید
هر سر موی چو سرنای چه نالان شده است - مطرب و یار من و شمع و شراب
این چنین عیش مهیا خوشكست - باقی این غزل را ای مطرب ظریف
زین سان همیشمار كه زین سانم آرزوست - فعل نیكان محرض نیكیست
همچو مطرب كه باعث سیكیست - بوطربون گشت مه و مشتری
زهره مطرب طرب از سر گرفت - ای مطرب شیرین نفس عشرت نگر از پیش و پس
كس نشنود افسون كس چون واقف اسرار شد - مطرب جان بیا بزن تنتن تن تنن تنن
كاین دل مست از به گه یاد نگار میكند - دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد
مگر آن مطرب جانها ز پرده در سرود آمد - مرا دلبر چنان باید كه جان فتراك او گیرد
مرا مطرب چنان باید كه زهره پیش او میرد - ای مطرب خوش لهجه شیرین دم عارف
یاری ده و برگو كه چنین یار كی دارد - بزن دست و بگو ای مطرب عشق
كه آن سرفتنه پاكوبان درآمد - ای مطرب جان چو دف به دست آمد
این پرده بزن كه یار مست آمد - آن مطرب آسمان كه زهرهست
هم طاقت كار ما ندارد - ای رونق مطربان همین گو
كان رونق كار ما نیامد - دی میان عاشقان ساقی و مطرب میر بود
در هم افتادیم زیرا زور گیراگیر بود - مطربا این ره زدن زان رهزنان آموختی
زانك از شاگرد آید شیوههای اوستاد - مطربا رو بر عدم زن زانك هستی رهزنست
زانك هستی خایفست و هیچ خایف نیست شاد - مطربا این پرده زن كز رهزنان فریاد و داد
خاصه این رهزن كه ما را این چنین بر باد داد - مطربم سرمست شد انگشت بر رق میزند
پرده عشاق را از دل به رونق میزند - ای طربناكان ز مطرب التماس میكنید
سوی عشرتها روید و میل بانگ نی كنید - هله امروز نشستیم به عشرت تا شب
چه كم آید می و مطرب چو بیان تو بود - چون مطرب هوایت چنگ طرب نوازد
مر زهره فلك را كی كسب و كار ماند - آن ساقی الهی آید ز بزم شاهی
وان مطرب معانی اكنون به دم درآید - از پی نامحرمان قفل زدم بر دهان
خیز بگو مطربا عشرت سرمد رسید - بگیر مطرب جانی قنینه كانی
نواز تنتن تنتن كه جمله بیتو تنند - نبشته بر دف مطرب كه زهره بنده تو
نبشته بر كف ساقی كه طالعت مسعود - مطربا در پیش شاهان چون شدستی پرده دار
برمدار اندر غزل جز پردههای شاهوار - مطرب عشاق بهر من زن این نادر نوا
زانك هست از گوش كر این بانگ سرنا دور دور - هله مطرب شكرلب برسان صدا به كوكب
كه ز صید بازآمد شه ما خوش و مظفر - ای مطرب هوای دل عاشقان روح
بنواز لحن جان كه تننتن لطیفتر - ز مطربان خوش آواز و نعره مستان
شراب در رگ خمار گم كند رفتار - دهل زنید و سوی مطربان شهر تنید
مراهقان ره عشق راست روز ظهور - مطرب عاشقان بجنبان تار
بزن آتش به ممن و كفار - مطربا چون رسی به شرح دلم
پای در خون نهادهای هش دار - مطربا زخمهای دل میبین
تا ندانند خویشتن خوش دار - مطربا نام بر ز معشوقی
كز دل ما ببرد صبر و قرار - مطربا عیش و نوش از سر گیر
یك دو ابریشمك فروتر گیر - مطربا عشقبازی از سر گیر
یك دو ابریشمك فروتر گیر - خو كرد دل بربط نشكیبد از آن زخمه
اندر قدم مطرب میمالد رو و سر - نه آن مطرب كه در مجلس نشیند
گهی نوشد گهی كوشد به مزمار - اندرون هر دلی خود نغمه و ضربی دگر
پای كوبان آشكار و مطربان پنهان چو راز - به موافقت بیابد تن و جان سماع جانی
ز رباب و دف و سرنا و ز مطربان درآموز - به میان بیست مطرب چو یكی زند مخالف
همه گم كننده ره را چو ستیزه شد قلاوز - من بس كنم ای مطرب بر پرده بگو این را
بشنو ز پس پرده كر و فر تحسینش - آن مطرب ما خوشست و چنگش
دیوانه شود دل از ترنگش - مست شدند عارفان مطرب معرفت بیا
زود بگو رباعیی پیش درآ بگیر دف - مطرب عارفان بیا مست شدند عارفان
زود بگو رباعیی پیش درآ بگیر دف - تا حلقه مطربان گردون
مستانه برآورند آهنگ - ای عاشقان ای عاشقان من خاك را گوهر كنم
وی مطربان ای مطربان دف شما پرزر كنم - ای مطرب صاحب نظر این پرده می زن تا سحر
تا زنده باشم زنده سر تا چند مرداری كنم - مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم
ریش طرب شانه كنم سبلت غم را بكنم - مرا جان طرب پیشهست كه بیمطرب نیارامد
من این جان طرب جو را نمیدانم نمیدانم - ای مطرب زیبارو دستی بزن و برگو
تو آن مناجاتی من آن خراباتم - ای مطرب صاحب صف می زن تو به زخم كف
بر راه دلم این دف من خانه نمیدانم - یكی مطرب همیخواهم در این دم
كه نشناسد ز مستی زیر از بم - ز مطرب ناله سرنای خواهم
ز زهره زاری طنبور خواهم - ای مطرب اگر تو یار مایی
این پرده بزن كه یار دیدم - چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم
گرم در كار آمدم موقوف مطرب نیستم - چونك در باغت به زیر سایه طوبیستم
گرم در كار آمدم موقوف مطرب نیستم - بزن ای مطرب قانون هوس لیلی و مجنون
كه من از سلسله جستم وتد هوش بكندم - چو دف از سیلی مطرب هنرم بیش نماید
بزن و تجربه می كن همه هیهای تو دارم - مطربا بهر خدا زخمه مستانه بزن
تا ز زخمه خوش تو ساخته چون چنگ شویم - تو مگو مطرب نیم دستی بزن
تو بیا ما خود تو را مطرب كنیم - مطربا این پرده گو بهر خدا
ای خدا و ای خدا نشكیفتم - ای مطرب این غزل گو كی یار توبه كردم
از هر گلی بریدم وز خار توبه كردم - ای مطرب الله الله می بیرهم تو بر ره
بردار چنگ می زن بر تار توبه كردم - ای مطرب آن ترانه تر بازگو ببین
تو تری و لطیفی و ما از تو ترتریم - حلاوتی عجبی در بدن پدید آید
كه از نی و لب مطرب شكر رسید به كام - بیار مطرب بر ما كریم باش كریم
به كوی خسته دلانی رحیم باش رحیم - ای كف زنم مختل مشو وی مطربم كاهل مشو
روزی بخواهد عذر تو آن شاه باایثار من - ای مطرب داووددم آتش بزن در رخت غم
بردار بانگ زیر و بم كاین وقت سرخوانی است این - بلبل رسد بربط زنان وان فاخته كوكوكنان
مرغان دیگر مطرب بخت جوان بخت جوان - ای رخ جان فزای او بهر خدا همان همان
مطرب دلربای من بهر خدا همین همین - مطرب جمع عاشقان برجه و كاهلی مكن
قصه حسن او بگو پرده عاشقان بزن - مطرب روح من تویی كشتی نوح من تویی
فتح و فتوح من تویی یار قدیم و اولین - مطرب خوش نوای من عشق نواز همچنین
نغنغه دگر بزن پرده تازه برگزین - من بس كنم اما تو ای مطرب روشن دل
از زیر چو سیر آیی بر زمزمه بم زن - می گردد تن در كد بر جای زبان خود
در پرده آن مطرب كو زد ضربان من - غلامان چو مه در پیش ساقی
نوای مطربان خوشتر از جان - مطربا حسنت ز پرگار خرد بیرونتر است
خیمه عشرت برون از عقل و از پرگار زن - مطربا بردار چنگ و لحن موسیقار زن
آتش از جرمم بیار و اندر استغفار زن - مطرب مستور بیپرده یكی چنگی بزن
وارهان از نام و ننگم گر چه بدنامی است آن - مطربا نرمك بزن تا روح بازآید به تن
چون زنی بر نام شمس الدین تبریزی بزن - مطربا بهر خدا تو غیر شمس الدین مگو
بر تن و جان وصف او بنواز تن تن تن تنن - مطربا گر چه نیی عاشق مشو از ما ملول
عشق شمس الدین كند مر جانت را چون یاسمن - پیش روی ماه ما مستانه یك رقصی كنید
مطربا بهر خدا بر دف بزن ضرب حزین - رقص كن در عشق جانم ای حریف مهربان
مطربا دف را بكوب و نیست بختت غیر از این - آن دف خوب تو این جا هست مقبول و صواب
مطربا دف را بزن بس مر تو را طاعت همین - مطربا این دف برای عشق شاه دلبر است
مفخر تبریز جان جان جانها شمس دین - مطربا گفتی تو نام شمس دین و شمس دین
درربودی از سرم یك بارگی تو عقل و دین - مطربا گشتی ملول از گفت من از گفت من
همچنان خواهی مكن تو همچنین و همچنین - مطربا نرمك بزن تا روح بازآید به تن
چون زنی بر نام شمس الدین تبریزی بزن - مطربا بهر خدا تو غیر شمس الدین مگو
بر تن چون جان او بنواز تن تن تن تنن - مطربا گر چه نیی عاشق مشو از ما ملول
عشق شمس الدین كند مر جانت را چون یاسمن - در باغ مجلسی چو نهاد آفریدگار
مرغان چو مطربان بسرایند آفرین - آن میر مطربان كه ورا نام بلبل است
مست است و عاشق گل از آن است خوش حنین - ای عجب گویم دگر باقیات این خبر
نی خمش كردم تو گوی مطرب شیرین زبان - ای مطرب دل زان نغمه خوش
این مغز مرا پرمشغله كن - تیز برداشتی تو ای مطرب
این به آهستگی توان كردن - تن زدم از غیرت و خامش شدم
مطرب عشاق بگو تن مزن - شه من باده فرستد به چه رو مینپرستم
هله ای مطرب برگو كه زهی باده پرست او - مطربا اسرار ما را بازگو
قصههای جان فزا را بازگو - مطرب مهتاب رو آنچ شنیدی بگو
ما همگان محرمیم آنچ بدیدی بگو - ز من چو میطلبی مطربی مستانه
تو نیز با من بیدل ز جام و ساغر گو - چو در بزم آیم به وقت نشاط
بود ساقی و مطرب و ساغر او - حسن تو و عشق من در شهر شده شهره
برداشته هر مطرب آن بر دف و شبابه - ای مطرب مشتاقان شمس الحق تبریزی
مینال در این پرده زنهار همین شیوه - خدایا مطربان را انگبین ده
برای ضرب دست آهنین ده - از بس كه مطرب دل از عشق كرد ناله
آن دلبرم درآمد در كف یكی پیاله - مرا چو نی بنوازید شمس تبریزی
بهانه بر نی و مطرب ز غم خروشیده - مطرب جانهای دل برده
تا به شب تا به شب همین پرده - بلبل چو مطرب دف زنی برگ درختان كف زنی
هر غنچه گوید چون منی باشد خوشی كشی تری - در عشق تو چون دم زدم صد فتنه شد اندر عدم
ای مطرب شیرین قدم میزن نوا تا صبحدم - گه به مثال ساقیان عقل ز مغز میبری
گه به مثال مطربان نغنغه ساز میكنی - ای زده مطرب غمت در دل ما ترانهای
در سر و در دماغ جان جسته ز تو فسانهای - بیا ای عارف مطرب چه باشد گر ز خوش خویی
چو شعری نور افشانی و زان اشعار برگویی - دراندازد به جان عاقلان بیخبر سوزی
بسازد بهر مشتاقان به رسم مطربان سازی - ای شهره نوای تو جان است سزای تو
تو مطرب جانانی چون در طمع نانی - ز هر جزوت چو مطرب میتوان ساخت
ز چشمت ساختن نواح تا كی - سبك بنواز ای مطرب ربایی
بگردان زوتر ای ساقی شرابی - ای مطرب خوش نوای خوش نی
باید كه عظیم خوش بنالی - و آن زهره نوای خوش برآورد
كو مطرب كیست آسمانی - ای آنك تو شاه مطربانی
زان دلبركش بگو كه دانی - پرده داری كن تو ای شب كان مه اندر خلوت است
مطربا پیوند كن تو پردهها شاد آمدی - آخر ای مطرب نگویی قصه دلدار ما
گر نگویی بیشتر آخر بگویی اندكی - هله بس كنم كه شرحش شه خوش بیان بگوید
هله مطرب معانی غزلی بیار باری - به درون توست مطرب چه دهی كمر به مطرب
نه كم است تن ز نایی نه كم است جان ز نایی - همه مطربان خروشان همه از تو گشته جوشان
همه رخت خود فروشان خوششان همیفشاری - مطرب ناهید بربط مینواخت
هر چه میگفت آن چنان آمد بلی - شاها ز بهر جانها زهره فرست مطرب
كفو سماع جانها این نای و دف تر نی - مطرب چو زخمهها را بر تار میكشانی
این كاهلان ره را در كار میكشانی - ای مطرب الله الله از بهر عشق آن شه
آن چنگ را در این ره خوش برنواز تاری - در جانت دردمد شه از شادیی كه جانت
هم وارهد ز مطرب وز پرده حجازی - ای ساقیی كه آن می احمر گرفتهای
وی مطربی كه آن غزل تر گرفتهای - ای دلبری كه ساقی و مطرب فنا شدند
تا تو نقاب از رخ عبهر گرفتهای - ای ساقیی كه آن می احمر گرفتهای
وی مطربی كه آن غزل تر گرفتهای - مطرب و سرنا و دف باده برآورده كف
هر نفسی زان لطف آرد غمازیی - نفخ كند جان در دل ترسان
مطرب جویی در غزل آیی - بس كن تا مطرب و ساقی شود
آنكه می از باغ وی افشردهای - گه ز (سپاهان) و حجاز) و (عراق)
مطرب آن ماه خراسان شوی - سلبالعشق فادی، حصلالیوم مرادی
بزن ای مطرب عارف، كه زهی دولت و شادی - «مطرب» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- بیساقی و بیشاهد و بیمطرب و نی
شوریده و مستیم چو مستان خراب - ای ساقی جان مطرب ما را چه شده است
چون مینزند رهی ره او که زده است - او میداند که عشق را نیک و بد است
نیک و بد عشق را ز مطرب مدد است - ای مطرب چنگ و نای را تا بسحر
بنواز بر این صفت که تا روز خوش است - ای زهرهی عیش کف رحمت بگشای
کاین مطرب و کف و دف ز کار افتادند - سر دل عاشقان ز مطرب شنوید
با نالهی او بگرد دلها بروید - مطرب خواهم که عاشق مست بود
در کوی خرابات تو پابست بود - امروز منم مطربت ای شمع طراز
وز چرخ بود نثار و قوال انداز - یا او است خدایا که فرستاده خداش
ای مطرب جان یک نفسی با ما باش - با مطرب عشق چنگ خود در زدهایم
همچون دف و نای هردو در ساختهایم - من گردانم مطرب گردان خواهم
من زهرهی گردنده چو کیوان خواهم - ای عارف مطرب هله تقصیر مکن
تا دریابی بدین صفت رقصکنان - هر مطرب کو نیست ز دل دفتر خوان
آن مطرب را تو مطرب دفتر خوان - جام می و شمع و نقل و مطرب همه هست
ای کاش تو میبودی و اینها همه نی - دستار نهادهای به مطرب ندهی
دستار بده تا ز تکبر برهی - من کف نزنم تا تو نباشی مطرب
من می نخورم تا نباشی ساقی