زن، زندگی، آزادی
غزل شماره ۱۴۷
نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد
که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد
به مطربان صبوحی دهیم جامه چاک
بدین نوید که باد سحرگهی آورد
بیا بیا که تو حور بهشت را رضوان
در این جهان ز برای دل رهی آورد
همی رویم به شیراز با عنایت بخت
زهی رفیق که بختم به همرهی آورد
به جبر خاطر ما کوش کاین کلاه نمد
بسا شکست که با افسر شهی آورد
چه ناله ها که رسید از دلم به خرمن ماه
چو یاد عارض آن ماه خرگهی آورد
رساند رایت منصور بر فلک حافظ
که التجا به جناب شهنشهی آورد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- چه مستیست ندانم که رو به ما آورد
- صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می آورد
- بیا که رایت منصور پادشاه رسید
- صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
- زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
نظرات نوشته شده