«حجاب» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «حجاب» در غزلیات حافظ شیرازی
- ز ملک تا ملکوتش حجاب بردارند
هر آن که خدمت جام جهان نما بکند - می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند - حجاب راه تویی حافظ از میان برخیز
خوشا کسی که در این راه بی حجاب رود - میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز - حجاب ظلمت از آن بست آب خضر که گشت
ز شعر حافظ و آن طبع همچو آب خجل - حجاب چهره جان می شود غبار تنم
خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم - حجاب دیده ادراک شد شعاع جمال
بیا و خرگه خورشید را منور کن - پرده از رخ برفکندی یک نظر در جلوه گاه
و از حیا حور و پری را در حجاب انداختی - سعدی شیرازی
- «حجاب» در غزلیات سعدی شیرازی
- که را مجال نظر بر جمال میمونت
بدین صفت که تو دل می بری ورای حجاب - صورت ز چشم غایب و اخلاق در نظر
دیدار در حجاب و معانی برابرست - سعدی حجاب نیست تو آیینه پاک دار
زنگارخورده چون بنماید جمال دوست - بیمست شراره آه مشتاق
کآتش بزند حجاب مستور - میان ما بجز این پیرهن نخواهد بود
و گر حجاب شود تا به دامنش بدرم - معرفت قدیم را بعد حجاب کی شود
گر چه به شخص غایبی در نظری مقابلم - صعقه می خواهی حجابی درگذار
فتنه می جویی نقابی برفکن - یک دم آخر حجاب یک سو نه
تا برآساید آرزومندی - از منت دانم حجابی نیست جز بیم رقیب
کاش پنهان از رقیبان در حجابت دیدمی - مولوی
- «حجاب» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- یك بار دگر حجاب بردار
یك بار دگر برآ از این جا - غیرت و رشك خدا آتش زند اندر دو كون
گر سر مویی ز حسنش بیحجاب آید به ما - بار دیگر سر برون كن از حجاب
از برای عاشقان دنگ را - عجب مدار اگر جان حجاب جانانست
ریاضتی كن و بگذار نفس غوغا را - از نور آن نقاب چو سوزید عالمی
یا رب چگونه باشد آن شاه بیحجاب - كه عشق خلعت جانست و طوق كرمنا
برای ملك وصال و برای رفع حجاب - گر شما محرم ضمیر نهاید
فاسلوهن من وراء حجاب - قال لا تأسوا علی ما فاتكم
اذ بدی بدر خروق اللحجاب - نی كه تو شیرزادهای در تن آهوی نهان
من ز حجاب آهوی یك رهه بگذرانمت - چون حجاب چشم دل شد چشم صورت لاجرم
شمس تبریزی حجاب شمس تبریزی شدست - این طبیعت كور و كر گر نیست پس چون آزمود
كاین حجاب و حائلست آن سوی آن چون مایلست - چون سلیمان نهان است كه دیوانش دل است
جان محجوب از او مفخر حجاب شدست - كبر و منی خلق حجاب تو میشود
در سایه بود از تو كسی كو منی نداشت - درون بیضه چو آن مرغ پر و بال گرفت
بدانك بیضه از این پس حجاب اوست بدست - در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست
دمی عظیم نهانست و در حجاب خداست - بس كن زیرا كه حجاب سخن
پرده به گرد تو تنیدن گرفت - تیغ حجابست رها كن حجاب
بر رخ من گرم بزن یك دو مشت - ز صف نگریخت شاهنشه ولی خود و زره پردهست
حجاب روی چون ماهش ز زخم خلق خود آمد - ز حجاب گل دلا تو به جهان نظارهای كن
كه پس گل مشبك دو هزار منظر آمد - این سخن فرع وجودست و حجابست ز نفی
كشف چیزی به حجابش نبود جز مردود - هر سحر همچون سحرگه بیحجاب
آفتاب حسن در آغوش باد - در خامشیست تابش خورشید بیحجاب
خاموش كاین حجاب ز گفتار میرسد - آن شاهراه غیب بر آن قوم بسته بود
وان ماه زنگ ظلم به زیر حجاب شد - بسا سال و جوابی كه اندر این پردهست
بدین حجاب ندیدی خلیل را نمرود - ز شمس تبریز ار چه قرضه ایست وجود
قراضه ایست كه جان را ز كان حجاب كند - همیشكاف تو كف را كه تا به آب رسی
به كف بحر بمنگر كه آن حجاب كند - ز نقشهای زمین و ز آسمان مندیش
كه نقشهای زمین و زمان حجاب كند - برای مغز سخن قشر حرف را بشكاف
كه زلفها ز جمال بتان حجاب كند - سخن كه خیزد از جان ز جان حجاب كند
ز گوهر و لب دریا زبان حجاب كند - تو هر خیال كه كشف حجاب پنداری
بیفكنش كه تو را خود همان حجاب كند - بیان حكمت اگر چه شگرف مشعله ایست
ز آفتاب حقایق بیان حجاب كند - نشان آیت حقست این جهان فنا
ولی ز خوبی حق این نشان حجاب كند - جهان كفست و صفات خداست چون دریا
ز صاف بحر كف این جهان حجاب كند - به وقت درد بگوییم كای تو و همه تو
چو درد رفت حجابی میان ما بنهاد - اضحكوا بعد البكاء نعم هذا المشتكی
قد خرجتم من حجاب و انتبهتم من رقاد - اضحكوا بعد البكا یا نعم هذ المشتكا
قد خرجتم من حجاب و انتبهتم من رقاد - اگر خواهی كه چون مجنون حجاب عقل بردری
ز دست عشق پابرجا شراب آن جا ز بیجا خور - خواهی خود را بدو بدوزی
برخیز و حجاب نفس بردر - صد هزاران دانه انگور از حجاب پوست شد
چون نماند پوست ماند بادههای شهریار - عقل بند و دل فریب و تن غرور و جان حجاب
راه از این جمله گرانیها نهانست ای پسر - تن تو حجاب عزت پس او هزار جنت
شكران و ماه رویان همه همچو مه مطهر - عقل بند و دل فریب و جان حجاب
راه از این هر سه نهانست ای پسر - تا دیدهها گذاره شود از حجابها
تا وارهد ز خانه و مان و ز بام و در - از پس چندین حجاب چاك زدستی تو جیب
از پس پرده تو را یاوه شده پا و سر - اگر حجاب بدرد محمد از یك شاخ
هزار راهب و قسیس بردرد زنار - غبارهاست درون تو از حجاب منی
همیبرون نشود آن غبار از یك بار - مگو كه خفته نیم ناظرم به صنع خدا
نظر به صنع حجابست از چنان منظور - دل من شد حجاب دل نظرم پرده نظر
گفتم ای دوست غیر تو اگرم هست جان و سر - انی وجدت امراه اوصفه تملكهم
او قمراء محتجباء تحت حجاب الفكر - بدو گر باز رو آرد و تخم دوستی كارد
حجابی آن دگر دارد كز این سو راند او محمل - حجاب عزت ار بستی ز بیرون
به غایت آشكاری اندر این دل - گر قمر و فلك بود ور خرد و ملك بود
چونك حجاب دل شود زود قفاش می زنم - چشم بدی كه بد مرا حسن تو در حجاب شد
دوختم آن دو چشم را چشم دگر گشادهام - چو در گرمابه عشقش حجابی نیست جانها را
نیم من نقش گرمابه چرا در جامه كن باشم - بر چهره یوسفی حجابی است
اندر پس پرده راد باشیم - خود باد حجاب را رباید
ما منتظران باد باشیم - در غم آنم كه او خود را نماید بیحجاب
هیچ اندربند خویش و خودنمایی نیستم - ما حجاب آب حیوان خودیم
بر سر آن آب ما چون روغنیم - تا بسوزم حجاب غفلت و خواب
ز آتش چشمهای بیدارم - تا من این كارگاه عالم را
كو حجاب حق است بردارم - و لو لا حجاب العز ارخی ملیكنا
لكان علی باب الملیك زحام - گفتن رها كن ای پدر گفتن حجاب است از نظر
گر می خوری زان می بخور ور می گزینی زان گزین - بس كن كاین گفت زبان هست حجاب دل و جان
كاش نبودی ز زبان واقف و دانا دل من - ز جسم و روحها بگذر حجاب عشق هم بردر
دو صد منزل از آن سوتر ببین بازار شمس الدین - گفتمش آخر حجابی در میان ما و دوست
من جمال دوست خواهم كو است مر جان را سكن - ای شهنشه شمس دین دانم كه از چندین حجاب
بشنود بیداریت این لابههای زار من - دم مزن ور بزنی زیر لب آهسته بزن
دم حجاب است یكی تو كن و صدتوی مكن - یك جوق گلرخان و دگر جوق نوخطان
كاندر حجاب غیب كرامند و كاتبین - از آنك آتشیاند وز عنصر دوزخ
عدو لطف جنان و حجاب نور جنان - جام بقا گیر و بهل جام خواب
پرده بود خواب و حجاب عیان - اطیب الاسفار عندی انتقالی من مكان
فالمكانات حجاب عن عیان اللامكان - چیست درون جیب من جز تو و من حجاب من
ای من و تو فنا شده پیش بقای اوی او - قانع نشوم به نور روزن
بشكاف حجاب بام برگو - صافی شرم توست نهان در حجاب غیب
دردی بریخت بر رخ گلزار شرم تو - ای رخ تو همچو ماه ناله كنم گاه گاه
ز آنك مرا شد حجاب عشق سخندان تو - تو بر او ریز جام می كه حجاب وی است وی
هله تا از سعادتت برهد اوی او ز او - بانگ تو كبوتر را در برج وصال آرد
گر هست حجاب او صد برج و دو صد بارو - آه كه این پنجره هست حجابی عظیم
رو كه حجابی خوش است هیچ مگو ای سره - چو از حرفی گلستانی ز معنی كی گل استانی
چو پا در قیر جزوستت حجابت قیروانستی - حجاب از چشم بگشایی كه سبحان الذی اسری
جمال خویش بنمایی كه سبحان الذی اسری - بهشت اندر رهش كمتر حجابی
خرد پیش مهش كمتر سحابی - به پیش خدمتش اندر سجودند
از آن سوی حجاب لا تو دیدی - رخ گلنار گر در ره حجاب است
چو گل در جان زنیمش زود ناری - خاموش كه گفت و گو حجابند
از بحر معلق معانی - در پیش شدی كه حاجبم من
والله كه نه حاجبی حجابی - دردهایی كدمی را بر در خلقان برد
آن حجاب از اول است و آخر و پایان تویی - نور گیرد جمله عالم بر مثال كوه طور
گر بگویم بیحجاب از حال دل افسانهای - دل نبیند آنك باشد جسم و جان را او حجاب
سر ندارد آنك بنهد پا در این ره سرسری - یا رب ظلمت نفسی بردر حجاب حسی
گر مس نمود مسی آخر تو كیمیایی - دود ار چه زاد ز آتش هم دود شد حجابش
بگذر ز دود هستی كز دود نیست سودی - هر عین و هر عرض چو دهان بسته غنچهای است
كان را حجاب مهد غوانی نهادهای - چندین حجاب لحم و عصب بر فراز دل
دل را نفوذ و سیر عیانی نهادهای - نه چشم گشتهای تو كه بیآگهی ز خویش
ما را حجاب دیده و دیدار آگهی - چو نفس كل همه كلی حجاب و روپوشست
ز آفتاب جلالت كه نیستش ثانی - وگر حجاب شود مر تو را ابوجهلی
چرا غزای ابوجهل و بولهب نكنی - ای جان اسیر تنی وی تن حجاب منی
وی سر تو در رسنی وی دل تو در وطنی - منم دل سپرده برانداز پرده
كه عمریست ای جان كه اندر حجابی - «حجاب» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- اندیشه مکن بکن تو خود را در خواب
کاندیشه ز روی مه حجابست حجاب - بردار حجابها به یکبار امشب
یک موی ز هر دو کون مگذار امشب - با یاد لبت از لب تو محرومم
ای یاد لبت حجاب لبهای تو دوست - جان و دل و تن حجاب ره بود کنون
تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت - هر روز حجاب بیقراران بیش است
زان درد من از قطرهی باران بیش است - ای بسته حجاب، پردها را بردار
تا کس نرود دگر به صید مردار - شرمنده و ترسنده نبرد راهی
تا راه حجاب ماست ما میرانیم - بردار حجاب و رخ به عاشق بنمای
تا چاک زند به دست خود خرقهی جان - ای ظلمت شب مانع خورشید مشو
ای ابر حجاب روز امید مشو - میدان که وجود تو حجاب ره تست
با خود منشین که هر زمان خسته شوی