«یاسمین» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «یاسمین» در غزلیات حافظ شیرازی
- سعدی شیرازی
- «یاسمین» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «یاسمین» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- بی دل سیهی لاله زان می
سرمست بكرد یاسمین را - سنبله با یاسمین گفت سلام علیك
گفت علیك السلام در چمن آی ای فتا - بكش تو خار جفاها از آن كه خاركشی
به سبزه و گل و ریحان و یاسمین كشدا - خود طرفهتر این كه در دل آتش
چندین گل و سرو و یاسمین باشد - از خانه به باغ راه داریم
همسایه سرو و یاسمینیم - پژمرده شود هزار دولت
ما تازه و تر چو یاسمینیم - ای گلعذار جام چو لاله به مجلس آر
كز ساغر چو لاله چو گل یاسمین بریم - زاغ را بلبل چمن خواندم
خار را سرو و یاسمین گفتم - از دمم بوی باغ می آید
كز درون باغ و یاسمین دارم - تا بشكفد از درون هر خار
صد نرگس و یاسمین و سوسن - گویی اندر خواب دیدم همچو سروی خویش را
روی من چون لاله زار و تن چو ورد و یاسمین - درفكندهای خویش غلطی بیخبر همچون ستور
آدمی شو در ریاحین غلط و اندر یاسمین - وان سه برگ و آن سمن وان یاسمین گویند نی
در خموشی كیمیا بین كیمیا را تازه كن - من غلام آن گل بینا كه فارغ باشد او
كان فلانم خار خواند وان فلانم یاسمین - یا در انافتحنا برگشا تا بنگرم
صد هزاران گلستان و صد هزاران یاسمین - لالهها دستك زنان و یاسمین رقصان شده
سوسنك مستك شده گوید چه باشد خود سمن - لالهها دستك زنان و یاسمین رقصان شده
سوسنك مستك شده گوید كه باشد خود سمن - هر لحظه لاله گوید با گل كه ای عجب
نرگس چه خیره مینگرد سوی یاسمین - كی نور وام خواهد خورشید از سپهر
كی بوی وام خواهد گلبن ز یاسمین - آن می گلگون سوی گلشن كشان
تا بگزد لاله رخ یاسمین - از دل چرخ در زمین باغ و گل است و یاسمین
باد خزانش در كمین چیست چنین چرا بگو - ای ز گلزار جمالت یاسمین پا كوفته
وز صواب هر خطایت صد ختن پا كوفته - چنگ از شمال و از یمین اندر بر حوران عین
در گلشنی پر یاسمین بر چشمهای فوارهای - شیوه یاسمین كن سر بجنبان چنین كن
خانه پرانگبین كن چون شكر میفشانی - پهلوی نرگس بروید یاسمین
گل به غنچه خوش دهان آید همی - «یاسمین» در دیوان شمس - رباعیات مولوی