«یاسمن» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «یاسمن» در غزلیات حافظ شیرازی
- سعدی شیرازی
- «یاسمن» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «یاسمن» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- جانها همه شب به عز و اقبال
در نرگس و یاسمن چریدهست - چشم نرگس نشناسد ز غمش كاندر باغ
پیش او یاسمن است آن گل تر یا سمنست - یاسمن گفتا نگویی با سمن
كاین چنین نرگس ز نرگسدان كیست - چون بگفتم یاسمن خندید و گفت
بیخودم من میندانم كان كیست - این زهر كشنده انگبین بخشد
وین خار خلنده یاسمن گردد - چه عجب كه در دل من گل و یاسمن بخندد
كه سمن بری لطیفی چو تو در برم نیامد - لشكر كشیده شاه بهار و بساخت برگ
اسپر گرفته یاسمن و سبزه ذوالفقار - چو آمد روی مه رویم كه باشم من كه من باشم
چو هر خاری از او گل شد چرا من یاسمن باشم - به ضمیر همچو گلخن سگ مرده درفكندم
ز ضمیر همچو گلشن گل و یاسمن بچیدم - می رسد در گوش بانگ بلبلان
بوی باغ و یاسمن می آیدم - روز و شب غرقه شیر و شكرم
در گل و یاسمن و ریحانم - در جست و جوی روی تو در پای گل بس خارها
ای یاس من گوید همیاندر فراقت یاسمن - كو سوسن و كو نسترن كو سرو و لاله و یاسمن
كو سبزپوشان چمن كو ارغوان كو ارغوان - گر چه كه گل لطیفتر رزق گرفت بیشتر
لیك رسید اندكی هم به دهان یاسمن - تا بریزی و برویی آن زمان در باغ او
روی گل بر روی گل هم یاسمن بر یاسمن - حلقه كرده دست بسته حوریان بر گرد او
از یكی سو لاله زار و از یكی سو یاسمن - چونك هست او كل كل صافی صافی كمال
وصف او چون نوبهار و وصف اجزا یاسمن - مطربا گر چه نیی عاشق مشو از ما ملول
عشق شمس الدین كند مر جانت را چون یاسمن - مطربا گر چه نیی عاشق مشو از ما ملول
عشق شمس الدین كند مر جانت را چون یاسمن - هر كجا كه پا نهی ای جان من
بردمد لاله و بنفشه و یاسمن - نور بد و شد بصر از آفتاب
آب بنوشد ز ثری یاسمن - «یاسمن» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «یاسمن» در شاهنامه فردوسی