«مسیح» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «مسیح» در غزلیات حافظ شیرازی
- در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به رقص آورد مسیحا را - فیض روح القدس ار باز مدد فرماید
دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می کرد - هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای
درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد - طبیب عشق مسیحادم است و مشفق لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا بکند - گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک
از چراغ تو به خورشید رسد صد پرتو - مسیحای مجرد را برازد
که با خورشید سازد هم وثاقی - طبیب راه نشین درد عشق نشناسد
برو به دست کن ای مرده دل مسیح دمی - سعدی شیرازی
- «مسیح» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «مسیح» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- كو آن مسیح خوش دمی بیواسطه مریم یمی
كز وی دل ترسا همی پاره كند زنار را - گاهی چو چه كن پست رو مانند قارون سوی گو
گه چون مسیح و كشت نو بالاروان سوی علا - آن لب كه بود كون خری بوسه گه او
كی یابد آن لب شكربوس مسیحا - زان دست مسیح آمد داروی جهانی
كو دست نگه داشت ز هر كاسه سكبا - دل چو زناری ز عشق آن مسیح عهد بست
لاجرم غیرت برد ایمان بر این زنار ما - جبرئیلت خواب بیند یا مسیحا یا كلیم
چرخ شاید جای تو یا سدرهها یا منتها - از فراق شمس دین افتادهام در تنگنا
او مسیح روزگار و درد چشمم بیدوا - كی بپرسد جز تو خسته و رنجور تو را
ای مسیح از پی پرسیدن رنجور بیا - كور و كران عالم دید از مسیح مرهم
گفته مسیح مریم كای كور و كر به رقص آ - تا زان نصیب بخشد دست مسیح عشق
مر مرده را سعادت و بیمار را دوا - بس است دعوت دعوت بهل دعا میگو
مسیح رفت به چارم سما به پر دعا - عازر وقتم به دمت ای مسیح
حشر شدم از تك گور فنا - میان گر پیش غیر عشق بندم
مسیحی باشم و زنار اینست - صحبت چه كنی كه در سقیمی
هر لحظه طبیب تو مسیحاست - گر طالب خری تو در این آخرجهان
خر میطلب مسیح از این سوی جوی نیست - این شربت جان پرور جان بخش چه ساقیست
از دست مسیحی كه به بیمار درآمد - بیابد خلوت عشرت مسیحا
اگر مجلس ز گاو و خر نگیرد - آن گمان ترسا برد ممن ندارد آن گمان
كو مسیح خویشتن را بر چلیپا میكشد - به جهانیان نماید تن مرده زنده كردن
چو مسیح خوبی تو سوی گور عازر آمد - مریم دل نشود حامل انوار مسیح
تا امانت ز نهانی به نهانی نرسد - چشم تو برگشاید هر دم هزار چشم
زیرا مسیح وار خدا قدرتش بداد - مریم عشق قدیم زاد مسیحی عجب
داد نیابد خرد چونك چنین فتنه زاد - اگر به دست تو كردی كه جمله كرده تست
ضلالت و ثنی و مسیحیان و یهود - دم مسیح غلام دمت كه پیش از تو
بد از زمانه دم گیر راه دم مسدود - به چارم آسمان پهلوی خورشید
تو ما را چون مسیحا داری امروز - مسیح را چو ندیدی فسون او بشنو
بپر چو باز سفیدی به سوی طبلك باز - كنش زنده وگر نكنی مسیحا را تو نایب كن
تو وصلش ده وگر ندهی به فضلش سوی فاضل كش - شمس الحق تبریزی در عشق مسیح آمد
هر كس كه از او دارد زنار بشوریدش - شفتالوی مسیح به جان میتوان خرید
جانی نه كز دلست ترقیش نه از دماغ - راز مگو پیش خران ای مسیح
باده ستان از كف ساقی شنگ - طبیبان فصیحیم كه شاگرد مسیحیم
بسی مرده گرفتیم در او روح دمیدیم - زان عیسی عشاق و ز افسون مسیحش
از علت و قاروره و بیمار رهیدیم - بر ربوه برآییم چو در مهد مسیحیم
چون راهب سرمست ز حمرای دمشقیم - یك بار دگر مرا فسون خوان
وز روح مسیح كن طرازم - هین كه دجال بیامد بگشا راه مسیح
هین كه شد روز قیامت بزن آن ناقورم - باد پویان و جویان آبها دست شویان
ما مسیحانه گویان خاك خامش چو مریم - درده شراب رهبان ای همدم مسیحان
نی چون خران عنگم نی عاشق كمیزم - آن دم كه از مسیح تو میراث بردهای
در گوش ما بدم كه چو سرنای مضطریم - خاموش باش اگر چه به بشرای احمدی
همچون مسیح ناطق طفل گوارهایم - مسیح وار شدم من خرم بماند به زیر
نه در غم خرم و نی به گوش خروارم - گر ز مسیح پرسدت مرده چگونه زنده كرد
بوسه بده به پیش او جان مرا كه همچنین - گفتم كه ملیحی تو مانا كه مسیحی تو
شاد آمدی ای سلطان ای چاره هر مسكین - مسیح خوش دمی تو و ما ز گل چو مرغی
دمی بدم تو بر ما بر اوج بین تو جولان - ای لطف تو را قاعده بر روزه گشایان
مانند مسیحا ز فلك مایده دادن - نوبهاران چون مسیحی است فسون میخواند
تا برآیند شهیدان نباتی ز كفن - همچون مسیح مایده از آسمان بیار
از نان و شوربا بشری را فطام كن - ای فسون اجل فراق لبت
رو فسون مسیح آیین كن - مرده به مرگ پار من زنده شده ز یار من
چند خزیده در كفن زنده از آن مسیح خو - سرمست بخسپ ای دل در ظل مسیح خود
آن رفت كه میبودیم زاری من و زاری تو - جان همچو مسیحی است به گهواره قالب
آن مریم بندنده گهواره ما كو - آن مسیح حسن را دانم كه میدانی كجاست
با كسی كز عشق دارد بسته زناری بگو - چند گشت و چند گردد بر سرت كیوان بگو
بینمت همچون مسیحا بر سر كیوان شده - نفس الكریم كمریم و فاده
شبه المسیح و صدره كمهاده - از طبع خشكی و تری همچون مسیحا برپری
گردابها را بردری راهی كنی یك سو شوی - لاف مسیح میزنی بول خران چه بو كنی
با حدثی چه خو كنی همچو روان كافری - روزه مریم مرا خوان مسیحیت نوا
تر كنم از فرات تو امشب خشك نانهای - گهی از روی خود داده خرد را عشق و بیصبری
گهی از چشم خود كرده سقیمان را مسیحایی - اگر بر زندگان ریزی برون پرند از گردون
وگر بر مردگان ریزی شود مرده مسیحایی - صبحا نفسی داری سرمایه بیداری
بر خفته دلان بردم انفاس مسیحایی - از آن رو خوش فسونی كه مسیحی
از آن رو دیوسوزی كه شهابی - مندیش از آن بت مسیحایی
تا دل نشود سقیم و سودایی - نقش تو نادیده و یك یك حكایت میكند
چون مسیح از نور مریم روح در گهوارهای - یك دمی مرده شو از جمله فضولیها ببین
هر نفس جان بخشیی هر دم مسیح آساییی - چون بزادی همچو مریم آن مسیح بیپدر
گردد این رخسار سرخت زعفران سیماییی - غلطی جان غلطی جان همه خود را بمرنجان
نه مسیحی كه به افسون به دمی چشم گشایی - بشكن سبوی خوبان كه تو یوسف جمالی
چو مسیح دم روان كن كه تو نیز از آن هوایی - برروی بر آسمان همچون مسیح
گر تو را باشد پر از دیوانگی - هم چراغ صد هزاران ظلمتی
هم مسیح صد هزاران مردهای - ای چشم گریه چیست به هر ساعتی تو را
چون كحل از مسیح پیمبر گرفتهای - تا كه شود هر خری ندیم مسیحی
وحی پذیرندهای و روح سپاری - وگر سه چار قدح از مسیح جان خوردی
ز آسمان چهارم چرا گذر نكنی - چو عزم بحر كند نوح كشتیاش باشی
رود به چرخ مسیحا تو نردبان باشی - روان شود ز لسانت چو سیل آب حیات
دمت بود چو مسیحا دوای بیماری - بانگ خر نفست اگر كم شدی
دعوت عقل تو مسیحیستی - ای فلك لطف، مسیح توم
گر بكنی بار دگر آشتی - رفت مسیحا به فلك ناگهان
با ملكان كرد بشر آشتی - فردوسی
- «مسیح» در شاهنامه فردوسی
- نشستند و او را به آیین بخواست
به رسم مسیحا و پیوند راست - به دادار دارنده سوگند خورد
بدین مسیحا و گرد نبرد - بدین مسیحا به فرمان راست
بد ارنده کو بر زبانم گواست - فرستاده را چیز بخشید و گفت
که با تو روان مسیحست جفت - به جان مسیحا و سوک صلیب
به دارای ایران گشته مصیب - به روم اندرون جای مذبح نماند
صلیب و مسیح و موشح نماند - کنون روم و قنوج ما را یکیست
چو آواز دین مسیح اندکیست - که دین مسیحا ندارد درست
همش کیش زردشت و زند است و است - ز دین مسیحا برآشفت شاه
سپاهی فرستاد بیمر به راه - چو راه فریدون شود نادرست
عزیز مسیحی و هم زند و است - مسیح فریبنده خود کشته شد
چو از دین یزدان سرش گشته شد - بدین مسیحا بد این ماهروی
ز دیدار او شهر پر گفت و گوی - مسیحی بشهر اندرون هرک بود
نبد هیچ ترسای رخ ناشخود - که دین مسیحاست آیین اوی
نگردم من از فره و دین اوی - چو دوزخ بدانست و راه بهشت
عزیز و مسیح و ره زردهشت - مسیحای دین دار اگرکشته شد
نه فر جهاندار ازو گشته شد - نیامد همیزند و استش درست
دو رخ را بب مسیحا بشست - مکن دخمه و تخت و رنج دراز
به رسم مسیحا یکی گور ساز - چنینست کیش مسیحا که دم
زنی تیز و گردد کسی زو دژم - برسم مسیحا کنون مادرش
کفن سازد و گور و هم چادرش - نه پروای رای مسیحابود
به فرجام خصمش چلیپا بود - کنون جان او با مسیحا یکیست
همانست کاین خسته بردار نیست - ز قیصر تو را مزد بسیار باد
مسیحا روان تو را یار باد - مسیح پیمبر چنین کرد یاد
که پیچد خرد چون به پیچی زداد - که بگریستی بر مسیحا بزار
دو رخ زرد و مژگان چو ابر بهار - به راه مسیحا بدو دادمش
ز بیدانشی روی بگشادمش - همان گفت وگوی شما نیست راست
برین بر روان مسیحا گواست - همی چشمه گردد بیابان ز خون
مسیحا نبود اندرین رهنمون - همیگفت و ازو چلیپا بهم
ز قیصر بود بر مسیحا ستم - کیومرث و جمشید تا کی قباد
کسی از مسیحا نکردند یاد - گذارم بدین مسیحا شوم
نگیرم بخوان واژ و ترسا شوم - که دار مسیحا به گنج شماست
چو بینید دانید گفتار راست - دگر کت ز دار مسیحا سخن
بیاد آمد از روزگار کهن - بدین مسیحا بکوشد همی
سخنهای ما کم نیوشد همی - همیخواست دار مسیحا بروم
بدان تا شود خرم آباد بوم - ز دار مسیحا که گفتی سخن
به گنج اندر افگنده چوبی کهن - برفتی خود از گنج ما ناگهان
مسیحا شد او نیستی در جهان - چنین گفت راهب که این کس ندید
نه پیش ازمسیح این سخن کس شنید