«همدم» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «همدم» در غزلیات حافظ شیرازی
- هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد - سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
همدم گل نمی شود یاد سمن نمی کند - دل به امید روی او همدم جان نمی شود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمی کند - در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود
تا ابد جام مرادش همدم جانی بود - به دور لاله قدح گیر و بی ریا می باش
به بوی گل نفسی همدم صبا می باش - گرت هواست که چون جم به سر غیب رسی
بیا و همدم جام جهان نما می باش - عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام
مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام - به رندی شهره شد حافظ میان همدمان لیکن
چه غم دارم که در عالم قوام الدین حسن دارم - ز پرده ناله حافظ برون کی افتادی
اگر نه همدم مرغان صبح خوان بودی - سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی - نمی بینم از همدمان هیچ بر جای
دلم خون شد از غصه ساقی کجایی - سعدی شیرازی
- «همدم» در غزلیات سعدی شیرازی
- آواز چنگ و مطرب خوشگوی گو مباش
ما را حدیث همدم خوش خوی خوشترست - یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست - بی حاصلست یارا اوقات زندگانی
الا دمی که یاری با همدمی برآرد - نخواهم بی تو یک دم زندگانی
که طیب عیش بی همدم نباشد - رفیق مهربان و یار همدم
همه کس دوست می دارند و من هم - همدمی نیست که گوید سخنی پیش منت
محرمی نیست که آرد خبری سوی توام - دمی با همدمی خرم ز جانم بر نمی آید
دمم با جان برآید چون که یک همدم نمی بینم - مولوی
- «همدم» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- رو در چمن و به روی گل بنگر
همدم شو بلبل بهاری را - به همدمی و خوشی همچو شیر باد و عسل
به اختلاط و وفا همچو شكر و حلوا - آن دام آدم را بگو وان جان عالم را بگو
وان یار و همدم را بگو مستان سلامت میكنند - ره رو مگو این چون بود زیرا ز چون بیرون بود
كی شیر را همدم شوی تا در تو آهویی بود - چو تو از باد بگذشتی مقیم چشمهای گشتی
حریف همدمی گشتی كه آبی بر جگر دارد - نه آن باشد نه این باشد صلاح الحق و دین باشد
اگر همدم امین باشد بگویم كان فلان باشد - دم همدم او نبود جان محرم او نبود
و اندیشه كه این داند او نیز نمیشاید - گویی همه رنج و غم بر من نهد آن همدم
چون باغ تو را باشد انگور كه را كوبد - چو ماهی باش در دریای معنی
كه جز با آب خوش همدم نگردد - دلی دارم كه خوی عشق دارد
كه جز با عاشقان همدم نگردد - دم مزن با آینه تا با تو او همدم بود
گر تو با او دم زنی او روی خود پنهان كند - وگر نه باد چرا گشت همدم و غماز
حیات سبزه و بستان و دفتر گفتار - مرا گویی ظریفی كن دمی با ما حریفی كن
مرا گفتهست لاتسكن تو را همدم نمیدارم - من همدم سلطانم حقا كه سلیمانم
كلی همه ایمانم ایمان خراباتم - در عشق سلیمانی من همدم مرغانم
هم عشق پری دارم هم مرد پری خوانم - برسان به همدمانم كه من از چه روگرانم
چو گزید مار رانم ز سیه رسن رمیدم - سالكان راه را محرم شدم
ساكنان قدس را همدم شدم - ما و یاران همدل و همدم شویم
همچو آتش بر صف رستم زنیم - درده شراب رهبان ای همدم مسیحان
نی چون خران عنگم نی عاشق كمیزم - لاف زدم كه هست او همدم و یار غار من
یار منی تو بیگمان خیز بیا به غار جان - هم سر شو و محرم شو هم دم زن و همدم شو
هم ما شو و ما را شو هم بندگی ما كن - در این دم همدمی آمد خمش كن
كه او ناگفته می داند خمش كن - زان فروبسته دمی كت همدم و همراز نیست
چشم بگشا هر دمی همراز بین همراز بین - زنده كند هر وطنی ناله كند بیدهنی
فتنه هر مرد و زنی همدم گفتار تو كو - شكر است عدو رفته و ما همدم جامیم
ما سرخ و سپید از طرب و كور و كبود او - هر ذرهای را محرم او هر خوش دمی را همدم او
نادیده زو زاهد شده زو دیده تردامن شده - چو آمد موسی عمران چرا از آل فرعونی
چو آمد عیسی خوش دم چرا همدم نمیگردی - نه محرم درد ما را هیچ آهی
نه همدم آه ما را هیچ جانی - مر مناجات تو را با او نباشد همدم او
جز برای حاجتش با حق مناجاتی كنی - یا كسی دیگر برای همدمی
هم از آن رو بیسر و بیپاستی - زان همدم لبی كه تو را سر بریدهاند
ای ننگ سر در این ره و ای عار آگهی - گفتم به نای همدم یاری مدزد راز
گفتا هلاك توست به یك بار آگهی - شیر خدایی خدا شیر نرت نام داد
از چه سبب گشتهای همدم بوزینهای - قصر بود روح ما نی تل ویرانهای
همدم ما یار ما نی دم بیگانهای - توی محرم دل توی همدم دل
بجز تو كه داند ره دلگشایی - مگو نام فردا اگر صوفیی
همین دم یكی شو اگر همدمی - «همدم» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- این همدم اندرون که دم میدهدت
امید رسیدن به حرم میدهدت - آن ذره که جز همدم خورشید نشد
بر نقد زد و سخرهی امید نشد - ای زادهی ساقی هله از غم بگذر
ای همدم روح قدس از دم بگذر - تا از من و مای خود مسلم نشوی
با این ملکان محرم و همدم نشوی - گفتی که به وصل با تو همدم باشم
گو با که کجا شرم نداری همدم - ای مونس روزگار چونی بی من
ای همدم غمگسار چونی بی من - تا از من و مای خود مسلم نشوی
با این ملکان محروم و همدم نشوی