«ساحر» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «ساحر» در غزلیات حافظ شیرازی
- سعدی شیرازی
- «ساحر» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «ساحر» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- فرمای به هندوان جادو
كز حد نبرند ساحری را - قصه آن چشم كی یارد گزارد
ساحر ساحركش فتانه را - چشم خلایق از او بسته شد از چشم بند
زانك مسلم شده چشم ورا ساحریست - گر در برم كشد او از ساحری و شیوه
اندر برش دل من كی پر و بال گیرد - چون فنا خواهد شدن این ساحره دنیای دون
تخت و بخت و گنج و عالم را به من بخشیده گیر - چه باده بود كه موسی به ساحران درریخت
كه دست و پای بدادند مست و بیخودوار - یا ساحراء ابصارنا بالغت فی اسحارنا
فارفق بنا اودارنا انا حبسنا فی السفر - یا ساحراء ابصارنا بالغت فی اسحارنا
فارفق بنا اودارنا انا حضرنا فی السفر - قامتها عالیه قیمتها غالیه
غمزتها ساحره ریقتها من سكر - عقل همیگفت كه من زاهد و بیمارم از او
عشق همیگفت كه من ساحر و طرارم از او - زان قدحی كه ساحران جان به فدا شدند از آن
چون كف موسی نبی بزم نهاد و كرد طو - دارد دو هزار سحر مطلق
وای ار آرد به ساحری رو - یا سحر نمود و چشم ما بست
آن ساحر و آن گره گشا كو - ما را بفریفت ما چه باشیم
با آن حركات ساحرانه - ای ساحر و ای ذوفنون ای مایه پنجه جنون
هنگام كار آمد كنون ما هر یكی آن كارهای - سحر چرا حرام شد ز آنك به عهد حسن تو
حیف بود كه هر خسی لاف زند ز ساحری - ز غمزه تیراندازش كرشمه ساحری سازش
هلا هاروت و ماروتم بیاموزید جادویی - از چشم ساحر تو گشتیم شاعر تو
عذر عظیم دارم در عشق خوش عذاری - شد جادوی حرام و حق از جادوی بری
بر تو حرام نیست كه محبوب ساحری - در آینه نظر كن و در چشم خود نگر
صد جان گره گره شده از وی به ساحری - در وادیی رسیدم كان جا نبرد بوی
نی معجز و كرامت و نی مكر و ساحری - مست نیم ای حریف عقل نرفت از سرم
غمزه جادوش كرد جان مرا ساحری - «ساحر» در دیوان شمس - رباعیات مولوی