غزل شماره ۴۱
اگر چه باده فرح بخش و باد گل بیز است
به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است
صراحی ای و حریفی گرت به چنگ افتد
به عقل نوش که ایام فتنه انگیز است
در آستین مرقع پیاله پنهان کن
که همچو چشم صراحی زمانه خون ریز است
به آب دیده بشوییم خرقه ها از می
که موسم ورع و روزگار پرهیز است
مجوی عیش خوش از دور باژگون سپهر
که صاف این سر خم جمله دردی آمیز است
سپهر برشده پرویزنیست خون افشان
که ریزه اش سر کسری و تاج پرویز است
عراق و فارس گرفتی به شعر خوش حافظ
بیا که نوبت بغداد و وقت تبریز است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
- ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است
- در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است
- گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
- باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است
نظرات نوشته شده