غزل شماره ۴۵۰

غزلستان :: حافظ شیرازی :: غزلیات
مشاهده برنامه «حافظ نامه» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
روزگاریست که ما را نگران می داری
مخلصان را نه به وضع دگران می داری
گوشه چشم رضایی به منت باز نشد
این چنین عزت صاحب نظران می داری
ساعد آن به که بپوشی تو چو از بهر نگار
دست در خون دل پرهنران می داری
نه گل از دست غمت رست و نه بلبل در باغ
همه را نعره زنان جامه دران می داری
ای که در دلق ملمع طلبی نقد حضور
چشم سری عجب از بی خبران می داری
چون تویی نرگس باغ نظر ای چشم و چراغ
سر چرا بر من دلخسته گران می داری
گوهر جام جم از کان جهانی دگر است
تو تمنا ز گل کوزه گران می داری
پدر تجربه ای دل تویی آخر ز چه روی
طمع مهر و وفا زین پسران می داری
کیسه سیم و زرت پاک بباید پرداخت
این طمع ها که تو از سیمبران می داری
گر چه رندی و خرابی گنه ماست ولی
عاشقی گفت که تو بنده بر آن می داری
مگذران روز سلامت به ملامت حافظ
چه توقع ز جهان گذران می داری

بلبلجامجمجهانحافظدلقروزگارسلامصاحبعاشقملامتنرگسنگاروفاچراغچشمکوزهگوهر


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید