غزلیات هاتف اصفهانی
- شماره ١: سوى خود خوان يک رهم تا تحفه جان آرم تو را
- شماره ٢: به گردون مى رسد فرياد يارب ياربم شب ها
- شماره ٣: جوانى بگذرد يارب به کام دل جوانى را
- شماره ٤: جان به جانان کى رسد جانان کجا و جان کجا
- شماره ٥: تو اى وحشى غزال و هر قدم از من رميدن ها
- شماره ٦: به بزمم دوش يار آمد به همراه رقيب اما
- شماره ٧: جان و دلم از عشقت ناشاد و حزين بادا
- شماره ٨: ناقه آن محمل نشين چون راند از منزل مرا
- شماره ٩: گل خواهد کرد از گل ما
- شماره ١٠: نويد آمدن يار دلستان مرا
- شماره ١١: به قصد کوى تو بى رحم عاشقان ز وطن ها
- شماره ١٢: روز وصلم به تن آرام نباشد جان را
- شماره ١٣: مهى کز دوريش در خاک خواهم کرد جا امشب
- شماره ١٤: بوده است يار بى من اگر دوش با رقيب
- شماره ١٥: شب وصل است و با دلبر مرا لب بر لب است امشب
- شماره ١٦: چون شيشه دل نه از ستم آسمان پر است
- شماره ١٧: قاصد به خاک بر سر کويش فتاده کيست
- شماره ١٨: ز غمزه، چشم تو يک تير در کمان نگذاشت
- شماره ١٩: هرگزم اميد و بيم از وصل و هجر يار نيست
- شماره ٢٠: حرف غمت از دهان ما جست
- شماره ٢١: لبم خموش ز آواز مدعا طلبى است
- شماره ٢٢: اى باده ز خون من به جامت
- شماره ٢٣: گفتم نگرم روى تو گفتا به قيامت
- شماره ٢٤: چه گويمت که دلم از جدائيت چون است
- شماره ٢٥: يک گريبان نيست کز بيداد آن مه پاره نيست
- شماره ٢٦: مطلب و مقصود ما از دو جهان، اوست اوست
- شماره ٢٧: شود از باد تا شمشاد گاهى راست گاهى کج
- شماره ٢٨: بى من و غير اگر باده خورد نوشش باد
- شماره ٢٩: بتان نخست چو در دلبرى ميان بستند
- شماره ٣٠: با حريفان چو نشينى و زنى جامى چند
- شماره ٣١: در پيش بيدلان جان، قدرى چنان ندارد
- شماره ٣٢: کدام عهد نکويان عهد ما بستند
- شماره ٣٣: دل بوى او سحر ز نسيم صبا نشنيد
- شماره ٣٤: نه با من دوست آن گفت و نه آن کرد
- شماره ٣٥: داغ عشق تو نهان در دل و جان خواهد ماند
- شماره ٣٦: گفتم که چاره غم هجران شود نشد
- شماره ٣٧: گر آن گلبرگ خندان در گلستانى دمى خندد
- شماره ٣٨: به ره او چه غم آن را که ز جان مى گذرد
- شماره ٣٩: دل عشاق روا نيست که دلبر شکند
- شماره ٤٠: آن دلبر محمل نشين چون جاى در محمل کند
- شماره ٤١: شب و روزى به پايان گر تو را در وصل يار آيد
- شماره ٤٢: امروز ما را گر کشى بى جرم از ما بگذرد
- شماره ٤٣: گفتيم درد تو عشق است و دوا نتوان کرد
- شماره ٤٤: تا ز جان و دل من نام و نشان خواهد بود
- شماره ٤٥: گريه جانسوز مرا ناله ز دنباله نگر
- شماره ٤٦: بر دست کس افتد چو تو يارى نه و هرگز
- شماره ٤٧: از دل رودم ياد تو بيرون نه و هرگز
- شماره ٤٨: با من ار هم آشيان مى داشت ما را در قفس
- شماره ٤٩: رسيد يار و نديديم روى يار افسوس
- شماره ٥٠: شبى فرخنده و روزى همايون روزگارى خوش
- شماره ٥١: دانى که دلبر با دلم چون کرد و من چون کردمش
- شماره ٥٢: پس از چندى کند يک لحظه با من يار دورانش
- شماره ٥٣: سرو قدى که بود ديده دلها به رهش
- شماره ٥٤: غم عشق نکويان چون کند در سينه اى منزل
- شماره ٥٥: کرده است يا قاصد نهان مکتوب جانان در بغل
- شماره ٥٦: به حريم خلوت خود شبى چه شود نهفته بخوانيم
- شماره ٥٧: شهر به شهر و کو به کو در طلبت شتافتم
- شماره ٥٨: بى مهرى اگر چه بى وفا هم
- شماره ٥٩: مپرس اى گل ز من کز گلشن کويت چسان رفتم
- شماره ٦٠: اى گمشده دل کجات جويم
- شماره ٦١: گوهرفشان کن آن لب کز شوق جان فشانم
- شماره ٦٢: جانا ز ناتوانى از خويشتن به جانم
- شماره ٦٣: دل من ز بيقرارى چو سخن به يار گويم
- شماره ٦٤: گه ره دير و گهى راه حرم مى پويم
- شماره ٦٥: با چشم تو گهى که به رويت نظر کنم
- شماره ٦٦: هر شبم ناله زارى است که گفتن نتوان
- شماره ٦٧: گواهى دهد چهره زرد من
- شماره ٦٨: بر خاکم اگر پا نهد آن سرو خرامان
- شماره ٦٩: به يک نظاره چون داخل شدى در بزم ميخواران
- شماره ٧٠: آن کمان ابرو کند چون ميل تيرانداختن
- شماره ٧١: منم آن رند قدح نوش که از کهنه و نو
- شماره ٧٢: گردد کسى کى کامياب از وصل يارى همچو تو
- شماره ٧٣: خوش آنکه نشينيم ميان گل و لاله
- شماره ٧٤: بود مه روى آن زيبا جوان چارده ساله
- شماره ٧٥: مهر رخسار و مه جبين شده اى
- شماره ٧٦: رفتى و دارم اى پسر بى تو دل شکسته اى
- شماره ٧٧: چه شود به چهره زرد من نظرى براى خدا کنى
- شماره ٧٨: شکست پير مغان گر سرم به ساغر مى
- شماره ٧٩: چو نى نالدم استخوان از جدايى
- شماره ٨٠: روز و شب خون جگر مى خورم از درد جدايى
- شماره ٨١: کجايى در شب هجران که زارى هاى من بينى
- شماره ٨٢: شستم ز مى در پاى خم، دامن ز هر آلودگى
- شماره ٨٣: اى که مشتاق وصل دلبندى
- شماره ٨٤: کوى جانان از رقيبان پاک بودى کاشکى
- شماره ٨٥: دو چشمم خون فشان از دورى آن دلستانستى
- شماره ٨٦: صبورى کردم و بستم نظر از ماه سيمايى
- شماره ٨٧: من پس از عزت و حرمت شدم ار خار کسى
- شماره ٨٨: زهى از رخ تو پيدا همه آيت خدايى
- شماره ٨٩: اى که در جام رقيبان مى پياپى مى کنى
- شماره ٩٠: دل زارم بود در صيدگاه عشق نخجيرى