«بنفشه» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «بنفشه» در غزلیات حافظ شیرازی
- بنفشه طره مفتول خود گره می زد
صبا حکایت زلف تو در میان انداخت - بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
که تاب من به جهان طره فلانی داد - ز بنفشه تاب دارم که ز زلف او زند دم
تو سیاه کم بها بین که چه در دماغ دارد - رسیدن گل و نسرین به خیر و خوبی باد
بنفشه شاد و کش آمد سمن صفا آورد - چون ز نسیم می شود زلف بنفشه پرشکن
وه که دلم چه یاد از آن عهدشکن نمی کند - گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین
که از تطاول زلفت چه بی قرارانند - کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود - ز روی ساقی مه وش گلی بچین امروز
که گرد عارض بستان خط بنفشه دمید - چنین که در دل من داغ زلف سرکش توست
بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم - بی زلف سرکشش سر سودایی از ملال
همچون بنفشه بر سر زانو نهاده ایم - گرد لبت بنفشه از آن تازه و تر است
کآب حیات می خورد از جویبار حسن - بوی بنفشه بشنو و زلف نگار گیر
بنگر به رنگ لاله و عزم شراب کن - تاب بنفشه می دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می درد خنده دلگشای تو - سعدی شیرازی
- «بنفشه» در غزلیات سعدی شیرازی
- خیام نیشابوری
- «بنفشه» در رباعیات خیام نیشابوری
- مولوی
- «بنفشه» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا
باز گل لعل پوش میبدراند قبا - از گریه آسمان چه روید
گلها و بنفشه مرطب - امروز بنفشه زار و لاله
از سنگ و كلوخ بردمیدهست - این چه باغست این كه جنت مست اوست
وین بنفشه و سوسن و ریحان كیست - بنفشه پیش نیلوفر درآمد كه مبارك باد
كه زردی رفت و خشكی رفت و عمر پایدار آمد - بنفشه در ركوع آمد چو سنبل در خشوع آمد
چو نرگس چشمكش میزد كه وقت اعتبار آمد - در نمازند درختان و به تسبیح طیور
در ركوعست بنفشه كه دوتا میآید - گلنار پرگره شد و جوبار پرزره
صحرا پر از بنفشه و كه لاله زار شد - ز باد حضرت قدسی بنفشه زار چه میشد
درختهای حقایق از آن بهار چه میشد - چو بنفشه دوتا شدم چو سمن بیوفا شدم
كه دل لالهها سیه ز غم ارغوان شود - گل صدبرگ برگ عیش بساخت
روی سوی بنفشه زار نهاد - هر كه را چون بنفشه دید دوتا
كرد یكتا و در شمار نهاد - بر سر غنچه كی كله مینهد
پشت بنفشه كی دوتا میكند - چو سرو و سنبله بالاروش كن
بنفشه وار سوی پست منگر - خمار درد سرت از شراب مرگ شناس
مده شراب بنفشه بهل شراب انار - نگون كن سرو را همچون بنفشه
گناه غنچه بر نیلوفر انداز - گر نفس پیر شد دل و جان تازه است و تر
همچون بنفشه تر خوش روی پشت گوز - گلستانها و ریحانها شقایقهای گوناگون
بنفشه زارها بر خاك و باد و آب و ناز ای دل - چه قبه قبه كز آن قبهها برون آیند
گل و بنفشه و نسرین و سنبل چو هلال - ز رویت جان ما گلشن بنفشه و نرگس و سوسن
ز ماهت ماه ما روشن چه همراهی نمیدانم - گرهی ز نقد غنچه بنهم به پیش سوسن
صفتی ز رنگ لاله به بنفشه زار گویم - ای آنك طبیب دردهایی
بی قرص بنفشه و فسنتین - از گل سوری قیام و از بنفشه بین ركوع
برگ رز اندر سجود آمد صلا را تازه كن - هر كجا كه پا نهی ای جان من
بردمد لاله و بنفشه و یاسمن - یكتا مزوری است بنفشه شده دوتا
نیلوفر است واقف تزویرش ای قرین - دود دل لالهها ز آتش جان رنگ تو
پشت بنفشه به خم از كشش بار تو - در سور مهی بنفشه مویی
كی شرط بود كه تو بمویی - امروز بنفشه در ركوع است
میجوید از خدای یاری - بنگر بدین درختان چون جمع نیكبختان
شادند ای بنفشه از غم چرا خمیدی - هزار اطلس كحلی بنفشه وار دریدی
كه پر و بال مریدی و جان جان مرادی - به دست طره خوبان به جای دسته گل
به زیر پای بنفشه به جای محفوری - ارواح درین گلشن چون سرو روانند
تو همچو بنفشه به جوانی چه خمیدی؟! - «بنفشه» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «بنفشه» در شاهنامه فردوسی