غزل شماره ۲۸
به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست
که مونس دم صبحم دعای دولت توست
سرشک من که ز طوفان نوح دست برد
ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست
بکن معامله ای وین دل شکسته بخر
که با شکستگی ارزد به صد هزار درست
زبان مور به آصف دراز گشت و رواست
که خواجه خاتم جم یاوه کرد و بازنجست
دلا طمع مبر از لطف بی نهایت دوست
چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست
به صدق کوش که خورشید زاید از نفست
که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست
شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز
نمی کنی به ترحم نطاق سلسله سست
مرنج حافظ و از دلبران حفاظ مجوی
گناه باغ چه باشد چو این گیاه نرست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی ارزد
- طفیل هستی عشقند آدمی و پری
- مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست
- وصال او ز عمر جاودان به
- جوزا سحر نهاد حمایل برابرم
نظرات نوشته شده