«سرور» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «سرور» در غزلیات حافظ شیرازی
- بر آستان تو مشکل توان رسید آری
عروج بر فلک سروری به دشواریست - نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست
کلاه داری و آیین سروری داند - گر دیگران به عیش و طرب خرمند و شاد
ما را غم نگار بود مایه سرور - خالی مباد کاخ جلالش ز سروران
و از ساقیان سروقد گلعذار هم - به باد ده سر و دستار عالمی یعنی
کلاه گوشه به آیین سروری بشکن - کلاه سروریت کج مباد بر سر حسن
که زیب بخت و سزاوار ملک و تاج سری - طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن
کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی - سعدی شیرازی
- «سرور» در غزلیات سعدی شیرازی
- خیام نیشابوری
- «سرور» در رباعیات خیام نیشابوری
- مولوی
- «سرور» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- ای سروران را تو سند بشمار ما را زان عدد
دانی سران را هم بود اندر تبع دنبالها - در گنه كافران رحم و شفاعت تو راست
مهتری و سروری سنگ دلانی مرا - خسرو تبریز تویی شمس دین
سرور شاهان جهان علا - گر چه ندارم به جهان سروری
دردسر بیهده باریم نیست - سلطنتست و سروری خوبی و بنده پروری
و آنچ بگفت ناید آن كز تو به جان عطا رسد - هر وسوسه را بحث و تفكر بمخوانید
هر گمشده را سرور و سالار مدارید - دلبرانند كه دل بر ندهد بیبرشان
سرورانند كه بیرون ز سر و دستارند - رسید چارده خلعت كه هر چهارده تان
پیمبرید و رسولید و سرور عباد - تو رستم دل و جانی و سرور مردان
اگر به نفس لیمت غزا توانی كرد - جاء اوان السرور زال زمان الفتور
لیس لدنیا غرور یا سندی لا تحید - نه كه مهمان غریبم تو مرا یار مگیر
نه كه فلاح توام سرور و سالار مگیر - ایا صبا به خدا و به حق نان و نمك
كه هر سحر من و تو گشتهایم از او مسرور - منه تهتز صوره المسرور
منه یبكی الكیب بالاسحار - دیده دیو و پری دید ز ما سروری
هدهد جان بازگشت سوی سلیمان خویش - بیزر و سر سروریم بیحشمی مهتریم
قند و شكر میخوریم در شكرستان خویش - تعال یا مدد العیش و السرور تعال
تعال یا فرج الهم فاتح الاقفال - دیگر خیالی آوری ز اول رباید سروری
آن را اسیر این كنی ای مالك الملك و حشم - ای سرو بر سرور زدی تا از زمین سر ورزدی
سر در چه سیر آموختت تا ما در آن سیران كنیم - وقت شد ای شاه شهان سرور خوبان جهان
كه به كرم شرح كنی آنك نگوید دهنم - شمس تبریزی همیگوید به روح
من ز عین روح سرور می كنم - ز جاه و سلطنت و سروری نیندیشم
بس است دولت عشق تو منصب و جاهم - سردفتر هر سروری برهان هر پیغامبری
هم حاكمی هم داوری هم چاره ناچار من - بر سران و سروران صد سر زیاده جاه او
در میان واصلان لطف رحمان نازنین - گفتم چه شود گر لطف كنی
آهسته روی ای سرور من - گیر كه خود جوهریی نیست پی مشتریی
چون نكنی سروریی ابر گهربار تو كو - چو از سر بگیرم بود سرور او
چو من دل بجویم بود دلبر او - تروح كلیل مظلم فی هوائه
و ترجع مسرورا و انت نهار - اندر خرابات فنا شاهنشهان محتشم
هم بیكله سرور شده هم بیقبا پا كوفته - شمشیر درنهاده سرهای سروران را
و آن گاهشان ز معنی بس سرفراز كرده - گر شاخهها دارد تری ور سرو دارد سروری
ور گل كند صد دلبری ای جان تو چیزی دیگری - ما را چو مریم بیسبب از شاخ خشك آید رطب
ما را چو عیسی بیطلب در مهد آید سروری - تن خود كی باشد تا بود فرش سواران غمش
سر كیست تا او سر نهد پیش چنان شه سروری - نیست سزای مهتری نیست هوای سروری
همت شاه و سنجری قبله گه پیمبری - روح سجود میكند شكر وجود میكند
یافت ز بندگی تو سروری و سیادتی - خردهایی نمیخواهم كه از دونی و طماعی
سر و سرور نمیجوید همیجوید كلهداری - چو گردون قبول تو بگردد
شود جمله مصیبتها سروری - بیخودی را چون بدانی سروری كاسد شود
ای سری و سروریها خاك پای بیخودی - دانم كه پرتو نظری داری از شهی
چشم و چراغ غیب به شاهی و سروری - در قدح تو چهار جوی بهشتست
نه از شش و پنجست این سرورفزایی - صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری
قمرا میرسد تو را كه به خورشید بنگری - زندگانی مجلس سامی
باد در سروری و خودكامی - چونك ز زندان و چه آیی برون
یوسف مصری و شه و سروری - یار سرور و دولتم، خواجهی هر سعادتم
لیك تو با همه جفا خوشتر ازین همه بدی - اتیالنیروز مسرورالجنان
یحاكی لطفه لطفالجنان - لتری فیه خمورا، و نشاطا و سرورا
كه چنان عیش ندیدی تو از آن روز كه زادی - جمله چو دردند به پایان خم
سرور از آنی تو، كه تو سروری - «سرور» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «سرور» در شاهنامه فردوسی
- میان را ببستی به کین آوری
بایران نکردی مگر سروری - ازان پس چنین گفت کای سروران
پلنگان جنگی و نامآوران - هم ایدر من این لشکر آراستم
بسی سروری و مهی خواستم - که با شاه توران بجویم نبرد
سر سروران اندر آرم به گرد - سر سروران اندر آمد به تنگ
سزد گر بسازیم با شاه جنگ - همی سنگ مرجان شد و خاک خون
سراسر سر سروران شد نگون - سر سروران زیر گرز گران
چو سندان شد و پتک آهنگران - دریغ آنچنان مرد نام آورا
ابا رادمردان همه سرورا - بیامد سر سروران سپاه
پسر تهم جاماسپ دستور شاه - گرفتند یکسر برو آفرین
بدان سرور شهریار زمین - بگفتند کای سرور داد و راد
ندارد کسی چون تو مهتر به یاد - نخستین چنین گفت با مهتران
که ای پرهنر پاکدل سروران - چنین گفت کای نیکدل سروران
جهاندیده و کار کرده سران