غزل شماره ۲۴۲

سرو بلند بین که چه رفتار می کند

وان ماه محتشم که چه گفتار می کند

آن چشم مست بین که به شوخی و دلبری

قصد هلاک مردم هشیار می کند

دیوانه می کند دل صاحب تمیز را

هر گه که التفات پری وار می کند

ما روی کرده از همه عالم به روی او

وان سست عهد روی به دیوار می کند

عاقل خبر ندارد از اندوه عاشقان

خفتست او عیب مردم بیدار می کند

من طاقت شکیب ندارم ز روی خوب

صوفی به عجز خویشتن اقرار می کند

بیچاره از مطالعه روی نیکوان

صد بار توبه کرد و دگربار می کند

سعدی نگفتمت که خم زلف شاهدان

دربند او مشو که گرفتار می کند

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.