«شحنه» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «شحنه» در غزلیات حافظ شیرازی
- حدیث حافظ و ساغر که می زند پنهان
چه جای محتسب و شحنه پادشه دانست - واعظ شحنه شناس این عظمت گو مفروش
زان که منزلگه سلطان دل مسکین من است - ما را ز منع عقل مترسان و می بیار
کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست - خدا را داد من بستان از او ای شحنه مجلس
که می با دیگری خورده ست و با من سر گران دارد - واعظ شهر چو مهر ملک و شحنه گزید
من اگر مهر نگاری بگزینم چه شود - حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق
بدرقه رهت شود همت شحنه نجف - سعدی شیرازی
- «شحنه» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «شحنه» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- غمزه دزدیده را شحنه غم در پیست
روشنی دیده را خوب ختن واجبست - مگر ما شحنهایم و غم چو دزدست
چو ما را دید جا از جا گریزد - هم دل من همچو شحنه طالب دزدان شده
هم دل من همچو دزدان نیم شب ره میزند - غم چون دزد كه در دل همه شب دارد منزل
به كف شحنه وصلش به سر دار برآمد - شحنه عشق چو افشرد كسی را شب تار
ماهت اندر بر سیمینش به رحمت بفشرد - خبرت هست ز دزدی دی دیوانه
شحنه عدل بهار آمد او پنهان شد - شهر ایمنست جمله دزدان گریختند
از بیم آنك شحنه قهار میرسد - زنگی شب ببرد چو طرار عقل ما
شحنه صبوح آمد و طرار میكشد - دزد كی باشد چو رفت شحنه ایمان به شهر
شحنه كی باشد بگو چون شه و سلطان رسید - شحنه شد آن دزد من ببست دو دستم
سایسی و عدل شهریار نه این بود - امیر دست درازست و شحنه بیباك
شكنجه میكند و بیگناه میفشرد - گر شحنه بگیردمان آرد به چه و زندان
بر چاه زنخدانش آبی بچریم آخر - شحنه یار ماست هر كو خسته شد
گو مرا بسته به پیش شحنه بر - شحنه را چاه زنخ زندان ماست
تا نهم زنجیر زلفش پای بر - الا ای شحنه خوبی ز لعل تو بسی گوهر
بدزدیدست جان من برنجانش برنجانش - رهید از بند شحنه حرص و آزی
كه كرده بود بیچاره و حقیرش - نی قاضیی نی شحنهای نی میر شهر و محتسب
بر آب دریا كی رود دعوی و خصمی و جدل - چو شحنه شهر شه باشم عسس گردم چو مه باشم
شكنجه دزد غم باشم سقام هر سقم باشم - در زندان جهان را به شجاعت بكنیم
شحنه عشق چو با ماست ز كی پرهیزیم - سبوس ار چه كه پنهان شد میان آرد چون دزدان
كشاند شحنه دادش ز هر گوشه به پرویزن - من صوفی باصوفم من آمر معروفم
چون شحنه بود آن كس كو باشد در زندان - شحنه عشق میكشد از دو جهان مصادره
دیده و دل گرو كنم بهر چنان مصادره - از سبب مصادره شحنه عشق رهزند
پس بر عاشقان شود راحت جان مصادره - دزدیده دل ز حسنت از عشق جامه واری
تا شحنه فراقت دستان دل بریده - این خبر و مجادلی نیست نشان یك دلی
گردن این خبر بزن شحنه كبریا تویی - خیالت شحنه شهر فراق است
تو زان پاكی تو سلطان وصالی - نه صداعی نه خماری نه غمت ماند نه زاری
عسسی دان غم خود را به در شحنه و والی - عسس و شحنه چه گویند حریفان ملك را
همه در روی درافتند كه بس خوب خصالی - اگرم خصم بخندد و گرم شحنه ببندد
تو اگر نیز به قاصد به غضب دست بخایی - برو ای عشق كه تا شحنه خوبان شدهای
توبه و توبه كنان را همه گردن زدهای - اگر ز وصف تو دزدم تو شحنه عقلی
وگر تمام بگویم ابایزیدستی - گاه بدزدی، ره ایرن زنی
گاه روی شحنهی توران شوی - «شحنه» در دیوان شمس - رباعیات مولوی