«نافه» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «نافه» در غزلیات حافظ شیرازی
- به بوی نافه ای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل ها - تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه ای و در آرزو ببست - چو نافه بر دل مسکین من گره مفکن
که عهد با سر زلف گره گشای تو بست - به مشک چین و چگل نیست بوی گل محتاج
که نافه هاش ز بند قبای خویشتن است - در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست
چه جای دم زدن نافه های تاتاریست - از رهگذر خاک سر کوی شما بود
هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد - دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد - هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای
درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد - مژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای
که ز صحرای ختن آهوی مشکین آمد - آن نافه مراد که می خواستم ز بخت
در چین زلف آن بت مشکین کلاله بود - حافظ چو نافه سر زلفش به دست توست
دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود - به ادب نافه گشایی کن از آن زلف سیاه
جای دل های عزیز است به هم برمزنش - اگر ز خون دلم بوی شوق می آید
عجب مدار که همدرد نافه ختنم - خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دور است همانا که خطا می بینم - کس ندیده ست ز مشک ختن و نافه چین
آن چه من هر سحر از باد صبا می بینم - جگر چون نافه ام خون گشت کم زینم نمی باید
جزای آن که با زلفت سخن از چین خطا گفتیم - بعد از این نشکفت اگر با نکهت خلق خوشت
خیزد از صحرای ایذج نافه مشک ختن - مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما
کان جا هزار نافه مشکین به نیم جو - ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
خورشید سایه پرور طرف کلاه تو - مجلس بزم عیش را غالیه مراد نیست
ای دم صبح خوش نفس نافه زلف یار کو - با دل خون شده چون نافه خوشش باید بود
هر که مشهور جهان گشت به مشکین نفسی - در آستین جان تو صد نافه مدرج است
وان را فدای طره یاری نمی کنی - آن طره که هر جعدش صد نافه چین ارزد
خوش بودی اگر بودی بوییش ز خوش خویی - سعدی شیرازی
- «نافه» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «نافه» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- آن نافه مشك را به دست آر
بشكاف تو ناف آسمان را - عجب آن نافه تاتار چونست
عجب آن طره بلغار چونست - گر ناف دهی پشك فروشد عوض مشك
آن ناف ورا نافه تاتار مدارید - من به كوی تو خوشم خانه من ویران گیر
من به بوی تو خوشم نافه تاتار مگیر - گلشن همیگوید مرا كاین نافه چون دزدیدهای
من شیری و نافه بری ز آهوی هو آموختم - نافه آهو چو بزد بر دماغ
دام گرفتیم و شكار آمدیم - ای طبلهام پرشكرت من طبل دیگر چون زنم
ای هر شكن از زلف تو صد نافه و عطار من - خر صید آهو كی كند خر بوی نافه كی كشد
یا بول خر را بو كند یا گه بود تفتیش او - آهوی عرشی كه او خود عاشق نافه خود است
التفات او به دانه طوف او بر دام كو - چو نسیم شاخهها را به نشاط اندرآرد
بوزد به دشت و صحرا دم نافه تتاری - آن نافههای آهو و آن زلف یار خوش خو
آن را تو در كمی جو كان نیست در فزونی - رو كان مشك باش كه بس پاك نافهای
رو جمله سود باش كه فرخ تجارتی - شهر سرگین پرست پر گشتهست
مشك نافه تتار بایستی - شهر سرگین پرست پر گشتهست
مشك نافه تتار بایستی - «نافه» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «نافه» در شاهنامه فردوسی