غزل شماره ۴۵۳
ای که دایم به خویش مغروری
گر تو را عشق نیست معذوری
گرد دیوانگان عشق مگرد
که به عقل عقیله مشهوری
مستی عشق نیست در سر تو
رو که تو مست آب انگوری
روی زرد است و آه دردآلود
عاشقان را دوای رنجوری
بگذر از نام و ننگ خود حافظ
ساغر می طلب که مخموری
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
- راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
- گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
- کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست
- دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد
نظرات نوشته شده
- محمدزیارتی‌نصرآبادی در تاریخ ۱۴ فروردین ۱۴۰۱ نوشته
- سلام. احسنت