غزل شماره ۲۹۲
قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع
که نیست با کسم از بهر مال و جاه نزاع
شراب خانگیم بس می مغانه بیار
حریف باده رسید ای رفیق توبه وداع
خدای را به می ام شست و شوی خرقه کنید
که من نمی شنوم بوی خیر از این اوضاع
ببین که رقص کنان می رود به ناله چنگ
کسی که رخصه نفرمودی استماع سماع
به عاشقان نظری کن به شکر این نعمت
که من غلام مطیعم تو پادشاه مطاع
به فیض جرعه جام تو تشنه ایم ولی
نمی کنیم دلیری نمی دهیم صداع
جبین و چهره حافظ خدا جدا مکناد
ز خاک بارگه کبریای شاه شجاع
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
- نفس برآمد و کام از تو بر نمی آید
- اگر به باده مشکین دلم کشد شاید
- غم زمانه که هیچش کران نمی بینم
- جوزا سحر نهاد حمایل برابرم
نظرات نوشته شده