غزل شماره ۴۸۴
بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو
بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی تو
شب از فراق تو می نالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بی تو
دمی تو شربت وصلم نداده ای جانا
همیشه زهر فراقت همی چشم بی تو
اگر تو با من مسکین چنین کنی جانا
دو پایم از دو جهان نیز درکشم بی تو
پیام دادم و گفتم بیا خوشم می دار
جواب دادی و گفتی که من خوشم بی تو
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ز حد گذشت جدایی میان ما ای دوست
- عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم
- من اندر خود نمی یابم که روی از دوست برتابم
- سرو ایستاده به چو تو رفتار می کنی
- من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود
نظرات نوشته شده