غزلستان :: خیام نیشابوری :: رباعیات

افزودن به مورد علاقه ها

مشاهده برنامه در فروشگاه اپل

اشعار مرتبط

• چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
• هر سبزه که برکنار جوئی رسته است
• از جمله رفتگان این راه دراز
• ایدل چو زمانه می‌کند غمناکت
• می‌خور که فلک بهر هلاک من و تو

نظرات نوشته شده

• ابولی پاریزی در تاریخ ۲۷ مرداد ۱۴۰۰ نوشته
• در هستی حیات از آغاز خویش میلیون ها سال من بعنوان یک موجود در آن نیست بوده ایم ( حقیقت ) و چند صباحی به اندازه چند نفسی و یا چندین و چندان نفسی می باشد که هست شده ام ( واقعیت ) و دوباره در این هستی نیست می‌شوم (واقعیت ) و بعد از آن که نوبت من گذشت نوبت دیگران خواهد شد ، و این دیگران که من نیز جزء ای از آنها هستم و از ادامه نسل من خواهند آمد، چه کسانی خواهند بود ( حقیقت / چنین چیزی باید باشد / باور ذهنی ) .
  پس از آغاز هستی وجود من بعنوان یک موجود ، وجود داشته است ( حقیقت ) اما وجود من معطوف به حدود زمان و مکان خاصی از زمان و مکان می‌باشد ( واقعیت ) و دیگران نیز به مثابه من .....
  خداوند متعال وجود ندارد ( واقعیت ) چون موجود نیست . خداوند متعال« باید باشد» ( حقیقت / باور ذهنی ) و همچنین یک گرم از فلان سم توان کشتن تمام کسانی که به آن مسموم شده‌اند را دارد و می‌تواند کل جهان با این یک کرم نابود شود ( حقیقت / چنین چیزی باید باشد ) اما هنوز بجز در گروهی از پرندگان چنین اتفاقی نیفتاده است ( واقعیت ) . پس حقیقت ذهنی است که شاید به واقعیت تبدیل شود .
  .در مصرع اول . ابر با « گریه خود » به سبزه خنده ( گریه ) و شادی ( غم ) را هدیه میدهد .منظور از سبزه حتماً حیات و زندگی است . نوزاد هم در بدو تولد با گریه خود خنده و شادی می‌آورد ، آنچه در مصرع اول قابل توجه است کلمه باز می‌باشد یعنی تکرار و تکرار .
  در مصرع دوم : بی باده گلرنگ نمی‌باید زیست .
  یعنی بدون باده گلرنگ نباید زندگی کرد ( الزام ) .حال منظور از باده چیست ؟
  باده . نمی‌باید . گلرنگ .
  باید و بایست « باید برای زمان حال و آینده » و بایست « برای گذشته » بکار می‌رود .
  نمی باید : یعنی باید باشد ( حقیقت ) نه واقعیت.
  گلرنگ : در قدیم تصنع زعفران بوده و بجای زعفران استفاده می‌شد (مصنوعی ، واقعی ) . برای رنگ کردن غذا و در صنایع رنگرزی قدیم و همچنین برای پادزهر هم استفاده می‌شد ( زهر و پادزهر ) . خنده و گریه . امید و یأس . مهربان و نامهربان انصاف و بی انصافی ، عقل و دل که بزرگترین تضاد درونی در انسان است و ....) .
  در بیت دوم این سبزه که امروز با شادی و خنده زنده بودن ما را تماشا می کند و تفرجگاه ما می‌باشد . بعد از مرگ ما نیز دیگران را تماشا می‌کند و تفرجگاه دیگران است .
  
  در بیت دوم تولد و مرگ نشان تضادهای بیرونی هستی می‌باشد همانند طلوع و غروب خورشید و روز و شب . اما تقابل تضادهای درونی خطرناک است و سبب حیرانی و گمگشتگی و ناتوانی در تصمیم گیری و .... میشود، بنظرم تقابل شدید تضاد های درونی در انسان سبب می‌شود انسان دو شخصیتی شود .
  من دوست دارم پدر و مادرم همیشه زنده باشند پدر و مادر من هم همچنین دوست دارند پدر و مادرشان زنده باشد و همینطور اگر ادامه یابد دیگر چه پیش خواهد آمد . پس واقعیت مرگ برای هستی و ادامه حیات لازم است .
  تقابل تضاد های درونی تا چه اندازه میتواند زندگی آدمی را به مخاطره بیندازد ؟ تقابل تضاد بیرونی (طبیعت ) چگونه آیا وجود دارد اگر وجود دارد آیا می‌تواند هستی را به خطر بیندازد ؟ اگر تضادهای بیرونی هستی نباشد آیا حیات و هستی به خطر نمی‌افتد ؟
  در پایان پس با هر هستی ( واقعیت / بودن نه باید باشد ) تضادهای نیز می بایست و می‌باید خلق شده باشد / حقیقت ) اما تقابل این تضادها می‌باید و می‌بایست باشد ( حقیقت ) پس هر زمانی که تقابلی از این تضادها وقوع پیوست آن تضاد واقعیت دارد
  
• ناشناس در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۴۰۰ نوشته
• غلط معنی شده
• زمرد در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۴۰۰ نوشته
• بسیار غلط معنی شده
• زمرد در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۴۰۰ نوشته
• گریستن ابر فقط تمثیلی اس از برش باران و غمی را نمیرساند، گل رنگ منظور بسادگی رنگ شراب است و پیچیدگی ندارد.بیت دوم نیز بسیار واضح است، امروزسبزه ای که از خاک دیگران روییده محل تفرج و گردش ماست تا چه کسانی در آینده در سبزه ایکه از خاک ما روییده تفرج کنند.
• Ha.... در تاریخ ۱۴ آبان ۱۴۰۱ نوشته
• چرا معنی نمیزارین
• ناشناس در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۴۰۱ نوشته
• خوب تا حد زیادی منظور رسانده شده و عالی ست اما شما هم‌ پیچش دادید تا مفهوم برای شنونده گیچ کننده باشه در هر حال بسیار عالی ست

نظر بدهید

نظر:

ارسال کننده:

ارسال

---