غزل شماره ۵۵۳

سرو بستانی تو یا مه یا پری

یا ملک یا دفتر صورتگری

رفتنی داری و سحری می کنی

کاندر آن عاجز بماند سامری

هر که یک بارش گذشتی در نظر

در دلش صد بار دیگر بگذری

می روی و اندر پیت دل می رود

باز می آیی و جان می پروری

گر تو شاهد با میان آیی چو شمع

مبلغی پروانه ها گرد آوری

چند خواهی روی پنهان داشتن

پرده می پوشی و بر ما می دری

روزی آخر در میان مردم آی

تا ببیند هر که می بیند پری

آفتاب از منظر افتد در رواق

چون تو را بیند بدین خوش منظری

جان و خاطر با تو دارم روز و شب

نقش بر دل نام بر انگشتری

سعدی از گرمی بخواهد سوختن

بس که تو شیرینی از حد می بری

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.