زن، زندگی، آزادی
«باطل» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «باطل» در غزلیات حافظ شیرازی
- سعدی شیرازی
- «باطل» در غزلیات سعدی شیرازی
- هر پارسا را کان صنم در پیش مسجد بگذرد
چشمش بر ابرو افکند باطل کند محراب را - شوق را بر صبر قوت غالبست
عقل را با عشق دعوی باطلست - پیش از این من دعوی پرهیزگاری کردمی
باز می گویم که هر دعوی که کردم باطلست - سعدی ار عشق نبازد چه کند ملک وجود
حیف باشد که همه عمر به باطل برود - تا تو نیایی به فضل رفتن ما باطلست
ور به مثل پای سعی در طلبت سر شود - سحر چشمان تو باطل نکند چشم آویز
مست چندان که بکوشند نباشد مستور - بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد
من بعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم - به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم - گر نظری کنی کند کشته صبر من ورق
ور نکنی چه بر دهد بیخ امید باطلم - مثل تو را به خون من ور بکشی به باطلم
کس نکند مطالبت زان که غلام قاتلم - بعد از تو هزار نوبت افسوس
بر دور حیات باطل من - ترسم نماز صوفی با صحبت خیالت
باطل بود که صورت بر قبله می نگاری - نشاید خون سعدی را به باطل ریختن حقا
بیا سهلست اگر داری به خط خواجه فرمانی - مولوی
- «باطل» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- گویند جمله یاران باطل شدند و مردند
باطل نگردد آن كو بر حق كند تولا - تا نگویی مار را از خویش عذری زهرناك
وان گهت او متهم دارد كه این هم باطلست - آب از دل پاك آمد تا به بام سینه‌ها
سینه چون آلوده باشد این سخن‌ها باطلست - چشم بد خستش ولیكن عاقبت محمود بود
چشم بد با حفظ حق جز باطل و سودا نبود - ای شاد باطلی كه گریزد ز باطلی
بر عشق حق بچفسد بی‌صمغ و بی‌سریش - ز بی‌چون بین كه چون‌ها شد ز بی‌سون بین كه سون‌ها شد
ز حلمی بین كه خون‌ها شد ز حقی چند گون باطل - لیس ذا اسماء صفر باطل سمیته
دعوه التحقیق حال خدعه الدنیا محال - یحیل طالب دنیا وجودك الاعلی
و فی وجودك دنیاه باطل و محال - من قیاسی كرده‌ام رشك تو را در حق او
لیك اندر رشك تو باطل بود پرگار من - چه كند باده حق را جگر باطل فانی
چه شناسد مه جان را نظر و غمزه عنین - ای امتان باطل بر نان زنید بر نان
وی امتان مقبل بر جان زنید بر جان - تا هوش باشد یار من باطل شود گفتار من
هر دم خیالی باطلی سر برزند در پیش او - خموش كردم از این پس كه از خموشی من
جدا شود حق و باطل چنانك دانه ز كاه - من مصحف باطلم ولیكن
تصحیح شوم چو تو بخوانی - بجز از باطن عاشق بود آن باطل عاشق
كه ورای دل عاشق همه فعل است و دغایی - آستین شه صلاح الدین بگیر
ور نگیری باطل باطل شدی - «باطل» در دیوان شمس - رباعیات مولوی