«ازرق» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «ازرق» در غزلیات حافظ شیرازی
- ساغر می بر کفم نه تا ز بر
برکشم این دلق ازرق فام را - غلام همت دردی کشان یک رنگم
نه آن گروه که ازرق لباس و دل سیهند - پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان
رخصت خبث نداد ار نه حکایت ها بود - چندان بمان که خرقه ازرق کند قبول
بخت جوانت از فلک پیر ژنده پوش - ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم - سعدی شیرازی
- «ازرق» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «ازرق» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- تو را حق داد صیقل تا زدایی
ز هجر ازرق زنگار امشب - حوریان بین نوریان بین زیر این ازرق تتق
مسلمات ممنات قانتات تائبات - گر نه اندر تتق ازرق زیباروییست
در كف روح چنین مشعله تابان چیست - چرخ ازرق پوش روشن دل عجب
روز و شب سرمست و سرگردان كیست - مشو غره به ازرق پوش گردون
كه اندر زیر ایزاری ندارد - پس این پرده ازرق صنمی مه روییست
كه ز نور رخش انجم همه زیور گیرند - چون شود قصد كه گیرند بپوشد ازرق
صوفیی گردد صافی صفت بیآزار - وقت آمد كه سبزپوشان نیز
در رسند از رواق ازرق پوش - من خاك تیره نیستم تا باد بر بادم دهد
من چرخ ازرق نیستم تا خرقه زنگاری كنم - غلام ماست ازرق پوش گردون
غلام خویشتن را چون اسیریم - تو مرا دستور ده تا بگویم حال ده
گر چه ازرق پوش شد شیخ ما چون آسمان - چرا ازرق قبای چرخ گردون
چنین بندد كمر از شیوه تو - ای داده مرا رونق صد چون فلك ازرق
ای دوست بگو مطلق این هست چنین یا نه - جبرئیل و قدسیان را بال و پر ازرق شده
انبیا و اولیا را دیدگان بگریسته - فلك هم خرقه ازرق بدرد زود تا دامن
اگر تو آستین زان سان برافشانی كه هر باری - دردی بنوش ای جان بسكل ز هوش ای جان
ازرق مپوش ای جان تا كه صنم پرستی - به آفتاب جلال خدای بیهمتا
نیافت چون تو مهی چرخ ازرق سفری - «ازرق» در دیوان شمس - رباعیات مولوی