رباعی شماره ۱۱۷

در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش

کو کوزه‌گر و کوزه‌خر و کوزه فروش

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

کلا خمیر را ورزیدن تا کوزه را فرم دادن از اشارات تورات است . به مانند لدن در عربی . دوهزار معادل ثانی الف در عربی است . ثانی الف به معنای جفت و جور ساختن کلمات و جملات و تالیف کردن یک متن و سخن که از چیزهایی جلوگیری کند را فرم دادن . پس انسانی اینکار را می کند و در محیطی شرک آلود و پر از فجور از میان کتب خداوند و احادیث ، تالیفی جلوگیری کننده از فجور و شرک را فرم می دهد ولی با وجودیکه گویا هستند خاموشند و خریداری ندارند و مولف این متن فرم داده شده را هم نه کسی بجا میاورد و نه دوست دارند بجا بیاورند .

چه غریبانه تو با یاد وطن مینالی من چه گویم که غریب است دلم در وطن

حال این روز ادبیات و موسیقی ایرانی بسیار تاسف می خورم به حال جوانانی که از دریای لذت این شعر و موسیقی و فرهنگ بی بهره اند

باا سلام .به نظر من کوزه تمثیلی از انسان است.که از خاک خداوند اورا به شگفتی وزیبایی خلق میکند.واین کوزه شروع به بیان وصحبت میکند به چشم معرفت بین نیز در خود هزاران سخن ها دارد در دل این راز ورمزی که اتفاق افتاده.

خیام این جهان را فانی می داند در این رباعی می خواهد به مخاطب بفهمانند که همه رفتنی مسافر هستیم پس خوبی نیکی و انسانیت را معنای واقعی انسانیت می داند

بنظربنده انسان میتواند همین جسم خاکی اش را باپرواز بسوی حق باخود برده تازیرپای میخواران به گل تبدیل نشود و خودرابه می وانگور که عاقبتش در فاضلاب است تشبیه نکند چون رفتن در انجا یعنی ماندن درزیرتلی از عفونت پس انسان همین جسم خاکشی را باید نجات دهد

باعث تعجب بسیار است که حکیم عمرخیامی بااونهمه علم‌ودانش وحکمتش نمیدانسته که برای کوزه وگلدان واونطورچیزهاازخاک مرده هانمیشوداستفاده‌کرد.درکوزه گری از گل مخصوصی استفاده میشود که دربعضی ازجاهای زمین پیدامیشودوبااون خاک درساخت اجروکوزه وگلدان استفاده میشود.