رباعی شماره ۷۸
دهقان قضا بسی چو ما کشت و درود
غم خوردن بیهوده نمیدارد سود
پر کن قدح می به کفم درنه زود
تا باز خورم که بودنیها همه بود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
- ایدل غم این جهان فرسوده مخور
- برخیز و بیا بتا برای دل ما
- چون حاصل آدمی در این شورستان
- از جمله رفتگان این راه دراز
نظرات نوشته شده