پدرم همیشه می خواند الان او در آسمانهاست و من می خوانم
آرش در تاریخ ۶ بهمن ۱۴۰۰ نوشته
خیلی زیباست
لیلا در تاریخ ۶ اسفند ۱۴۰۰ نوشته
این شعر بسیار زیباست و هشداریست بر فانی بودن جهان
ناشناس در تاریخ ۷ فروردین ۱۴۰۱ نوشته
درجه یک
احمد کرمی فر در تاریخ ۷ فروردین ۱۴۰۱ نوشته
افتخار میکنیم که خیام ایرانی است
رزیتا در تاریخ ۱۰ فروردین ۱۴۰۱ نوشته
عبد رضایی در تاریخ ۳۰ اردی بهشت ۱۴۰۱ نوشته
حضرت خیام چون ستاره شناس بوده واکثر پیش گوییهابراساس علم ستاره شناسی بوده وعلمش ماوراءانسانهابوده بنظرمن رباعیاطش باسندومدرکه وهررباعی یه پیام خاص داره
چنگیز شیرازی در تاریخ ۲۲ مهر ۱۴۰۱ نوشته
واقعا جهان بینی حضرت خیام چه از نظر نجومی و چه ادبیاتی با علم روانشناسی امروز قایل قیاس است حتی از نظر این حقیر دربعضی زمینه ها بسان فزونتر از نظر جهان بینی با دین منافاتی نداشته و درتضاد است که همین درست است هدیه زیستن ما مخلوقات فقط یکبار است و بش
حیات الله حکیمی در تاریخ ۲۶ مهر ۱۴۰۱ نوشته
درود بر حضرت خیام!
فانی بودن جهان رو میشه از رباعیات حضرت خیام درک کرد.
حق نگهدار تان باشد.
سیدحبیب در تاریخ ۲۱ دی ۱۴۰۱ نوشته
حضرت خیام.درود بیکران.عالم انسانیت.نثار شما الانسان.ماورا.کاش.دراین.زمانه.میزیستی؟وبانطق های گهر بار.پیامبر.این زمان.بودی.ایکاش
ناشناس در تاریخ ۲۱ دی ۱۴۰۱ نوشته
رفتند یاران چابکسواران..باتیق.دشنه.گفتند.نبودیم.گفتند نکردیم..اما به سوزد.گفتند.ماییم.درخاک رفتند..افسوس.افسوس
عنتر ابن شداد در تاریخ ۴ فروردین ۱۴۰۲ نوشته
چرا از اسم عمر خیام استفاده نمی کنید ، حالا چون اسمش عمر بوده باید حذف شه ، شیعیگری خوراک ناسیونالیست های ایرانیست ، بابا اسم عمر قبل از خلقت عمر صدها سال وجود داشته ، چه اسم قشنگی هم هست ، من خواستم اسم پسرم عمر بزارم که اداره ثبت احوال به ما تشر کرد و خواستند ما را بعنوان داعشی زندانی کنند ، بر عکس تو اروپا خیلی ها اسم پسراشون عمر گذاشتند و اصلا بدون اینکه بدانند عمر کیه ، خیام خطاب ، مهم اسمه قشنگه جدیده تلفظش ساده است ، تازه خیام که بیشتر غریبه تا عمر ، حساسیته دیگه ،
عليرضا در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ نوشته
با سلام و احترام
لطفاً نقش كلمات اين شعر بالا را براي من مشخص مي كنيد . ممنون
غیث صراح در تاریخ ۲۵ اردی بهشت ۱۴۰۲ نوشته
دوشاعر ۶دانگ ونامبروان ایران وجهان خیام ومولاناست بقیه هم خوبن ولی دانه فلفل سیاه وخال مه رویان سیاه،
هردوجان سوزند اما این کجاو آن کجا
بابک رادمان در تاریخ ۱۲ آبان ۱۴۰۲ نوشته
خیام جان بشریت بوده از آغاز تا کنون، کاش قدر زنگانی را می دانستیم قبل از آنکه خاک گل کوزه کران بشیم.