«مصلحت» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «مصلحت» در غزلیات حافظ شیرازی
- دلبر آسایش ما مصلحت وقت ندید
ور نه از جانب ما دل نگرانی دانست - مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز
ور نه در مجلس رندان خبری نیست که نیست - مصلحت دید من آن است که یاران همه کار
بگذارند و خم طره یاری گیرند - دلی همدرد و یاری مصلحت بین
که استظهار هر اهل دلی بود - رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار
کار ملک است آن که تدبیر و تامل بایدش - رموز مصلحت ملک خسروان دانند
گدای گوشه نشینی تو حافظا مخروش - حالیا مصلحت وقت در آن می بینم
که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم - به ترک خدمت پیر مغان نخواهم گفت
چرا که مصلحت خود در آن نمی بینم - عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم - چون مصلحت اندیشی دور است ز درویشی
هم سینه پر از آتش هم دیده پرآب اولی - عجب از لطف تو ای گل که نشستی با خار
ظاهرا مصلحت وقت در آن می بینی - سعدی شیرازی
- «مصلحت» در غزلیات سعدی شیرازی
- ما صلاح خویشتن در بی نوایی دیده ایم
هر کسی گو مصلحت بینند کار خویش را - سعدی اگر عاشقی میل وصالت چراست
هر که دل دوست جست مصلحت خود نخواست - چه تربیت شنوم یا چه مصلحت بینم
مرا که چشم به ساقی و گوش بر چنگست - ننهد پای تا نبیند جای
هر که را چشم مصلحت بینست - از تو با مصلحت خویش نمی پردازم
که محالست که در خود نگرد هر که تو دید - ای که گفتی به هوا دل منه و مهر مبند
من چنینم تو برو مصلحت خویش اندیش - دانی از دولت وصلت چه طلب دارم هیچ
یاد تو مصلحت خویش ببرد از یادم - تو برو مصلحت خویشتن اندیش که من
ترک جان دادم از این پیش که دل بسپردم - از تو با مصلحت خویش نمی پردازم
همچو پروانه که می سوزم و در پروازم - جز غم یار مخور تا غم کارت بخورد
تو که با مصلحت خویش نپردازی به - چو عقرب دشمنان داری و من با تو چو میزانم
برای مصلحت ماها ز عقرب سوی میزان آی - عاقل متفکر بود و مصلحت اندیش
در مذهب عشق آی و از این جمله برستی - خلاف شرط محبت چه مصلحت دیدی
که برگذشتی و از دوستان نپرسیدی - مصلحت بودی شکایت گفتنم
گر به غیر از خصم بودی داوری - مولوی
- «مصلحت» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- غم و مصلحت نماند همه را فرود راند
پس از آن خدای داند كه كجا كشد تماشا - بگو آن حرص و آز راه زن را
كه مكر و بدنمایی مصلحت نیست - ز همراهان جدایی مصلحت نیست
سفر بیروشنایی مصلحت نیست - خمش باش و فنای بحر حق شو
به هنبازی خدایی مصلحت نیست - چو پا داری برو دستی بجنبان
تو را بیدست و پایی مصلحت نیست - چو ملك و پادشاهی دیده باشی
پس شاهی گدایی مصلحت نیست - چو پای تو نماند پر دهندت
كه بیپر در هوایی مصلحت نیست - شما را بیشما میخواند آن یار
شما را این شمایی مصلحت نیست - چو پر یابی به سوی دام حق پر
كه از دامش رهایی مصلحت نیست - چو خوان آسمان آمد به دنیا
از این پس بینوایی مصلحت نیست - همای قاف قربی ای برادر
هما را جز همایی مصلحت نیست - در این مطبخ كه قربانست جانها
چو دونان نان ربایی مصلحت نیست - جهان جوی و صفا بحر و تو ماهی
در این جو آشنایی مصلحت نیست - تراش چوب نه بهر هلاكت چوبست
برای مصلحتی راست در دل نجار - درآ به حلقه رندان كه مصلحت اینست
شراب و شاهد و ساقی بیشمار نگر - مصلحت نیست عشق را خمشی
پرده از روی مصلحت بردار - گفتم تو همچو فلان ترش شدی گفت بدان
من ترش مصلحتم نی ترش كینه و غل - من از برای مصلحت در حبس دنیا ماندهام
حبس از كجا من از كجا مال كه را دزدیدهام - جهت مصلحت بود نه بخیلی و مدخلی
به سوی بام آسمان پنهان نردبان تو - مرا گفت او تناقضهای بینا
بود از مصلحت نه از بیاصولی - من پیر منبلانم بر خویش زخم رانم
من مصلحت ندانم با ما تو برنیایی