شماره ٧٧٥: رخ بهبود کار خويش آن غافل چسان بيند؟

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش چهارم

افزودن به مورد علاقه ها
رخ بهبود کار خويش آن غافل چسان بيند؟
که بردارد زيوسف چشم و راه کاروان بيند
چراغ پرده در را پيش پا تاريک مى باشد
نبيند عيب خود هر کس که عيب ديگران بيند
چه آسوده است از انديشه باد خزان، برگى
که در فصل بهاران چون گل رعنا خزان بيند
پشيمانى ندارد دل به يار قدردان دادن
چه صورت دارد از سوداى يوسف کس زيان بيند؟
به ناخن مى کنم داغ جنون را چهره پردازى
خوشا آن کس که ماه نو به روى دوستان بيند
نظر را پايه گر خواهى بلند از آستان مگذر
که هر کس را بود بر صدر جا، در آستان بيند
گناه تير کجرو را به شست پاک مى بندد
هر آن کز نارسايى جرم خود از آسمان بيند
عنان نفس را هر کس تواند داشتن محکم
سمند سرکش افلاک را در زير ران بيند
زبيم غير رويش را نديدم سير، چون طفلى
که در اثناى گل چيدن جمال باغبان بيند
درين ميخانه لاف بيخودى آن را رسد صائب
که از سنگ ملامت نشأه رطل گران بيند



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید