غزل شماره ۴۹۰
ای که ز دیده غایبی در دل ما نشسته ای
حسن تو جلوه می کند وین همه پرده بسته ای
خاطر عام برده ای خون خواص خورده ای
ما همه صید کرده ای خود ز کمند جسته ای
از دگری چه حاصلم تا ز تو مهر بگسلم
هم تو که خسته ای دلم مرهم ریش خسته ای
گر به جراحت و الم دل بشکستیم چه غم
می شنوم که دم به دم پیش دل شکسته ای
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته ای
- ای صورتت ز گوهر معنی خزینه ای
- ز حد گذشت جدایی میان ما ای دوست
- حناست آن که ناخن دلبند رشته ای
- مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست
نظرات نوشته شده
- فاطمه در تاریخ ۴ خرداد ۱۴۰۰ نوشته
- قربونت