شماره ٥٣٩: اى که هستى بنور هستى طاق

اى که هستى بنور هستى طاق

احى من احرقته نار فراق

لطف کن جامى از شراب وصال

سوختند از فراق تو عشاق

ارنا من لقائک الميمون

نظرة بالعشى و الاشراق

مى توانى که زنده گردانى

بوصال آنکه را کشى ز فراق

جانم از فرقت تو مى نالد

بشنو اى دوست ناله عشاق

دل ما را گزيد مار هوا

قد اتينا اليک انت الراق

کام ما تلخ ماند از بعدت

نرسد شهد فربت ار بمزاق

بر تو آسان و سهل بخشش قرب

دورى و صبر از تو بر ما شاق

گر تو ما را برانى از در خود

مالنا منک من ولى واق

بکجا از درت پناه بريم

درگه تست ملجا عشاق

(فيض) اگر با غم تو باشد جفت

در دو عالم بود بشادى طاق

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.