رباعی شماره ۳۶
دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پرده اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی از کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای آمده از عالم روحانی تفت
- تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
- چون چرخ بکام یک خردمند نگشت
- تا چند زنم بروی دریاها خشت
- بر چهره گل نسیم نوروز خوش است
نظرات نوشته شده
- ناشناس در تاریخ ۳ بهمن ۱۳۹۹ نوشته
- نميدونم
- عبدالله در تاریخ ۲۹ اردی بهشت ۱۴۰۱ نوشته
- خیّام: دریاب که از روح جدا خواهی رفت در پرده اسرار فنا خواهی رفت می نوش ندانی از کجا آمده‌ای خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت جواب: دریافتم این روح جدا خواهد رفت در پردۀ اسرار بقا خواهد رفت می نوشد اگر ستم به خود کرده تنی بیمار به آتش خدا خواهد رفت و السلام
- nini در تاریخ ۱۱ تیر ۱۴۰۱ نوشته
- دمت گرم
- یک دوستدار شعر در تاریخ ۷ شهریور ۱۴۰۱ نوشته
- اینکه خودتون رو در حد حضرت خیام بالا می‌بینید که این زباله رو به عنوان جواب ایشون بنویسید هنوز برای فروید هم باز نشده
- ناشناس در تاریخ ۲۴ مهر ۱۴۰۱ نوشته
- خیام عشق است
- قاسم بلوچ ابادی در تاریخ ۲۱ آذر ۱۴۰۱ نوشته
- بابا دست بردار بزرگوار ،اصلا عصر تو با عصر خیام هزاران تفاوت داره حالا چه برسد به بیت ردیفو قافیه،
- ناشناس در تاریخ ۷ دی ۱۴۰۱ نوشته
- واقعا حضرت خیام درود بر روان پاکش حتما خوانندگانش هم آدمهای بزرگی و به علاقه ای هستند که خیام میخوانند ولی دوستان در آداب نوشتن هم به گفتارمان در حد شاعر و فیلسوف بزرگ احترام بگذاریم
- محسن در تاریخ ۱۵ دی ۱۴۰۱ نوشته
- واقن دست خوش آفرین بر سلوک کردنت
- ناشناس در تاریخ ۲۴ دی ۱۴۰۱ نوشته
- سیروسلوک‌عرفانی جناب خیام واقعا مایه افتخاره برا هر ایرانی به داشتن چنین عرفا و عارفان وصوفیان
- ناشناس در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ نوشته
- درود بر فیلسوف و ریاضی دان بزرگ ایران زمین .نام و یادش همیشه ایام گرامی خواهددبود .
- ناشناس در تاریخ ۲۰ مرداد ۱۴۰۲ نوشته
- علی امیدی تابستان 1402 دوستان البته هر کس خودشناس باشد عارف است مقام مرتبه والاحضرت خیام بزرگ عزیز به تنهای برای جهانی بس است من خودم عاشق روح کهکشانیش هستم. ولی به طور معمول عارف به دراویش مثال سعدی مولانا عطار حافظ وهزار دیگر عرفان سلسله دارن مرید مراد دارد نه استاد مثال مولانا وشمس فردوسی بزرگ مرد ایران عارف خود بود هم عارف وطن ولی مرید کسی نبود همچو خیام بزرگ چون عارفان در مدح مراد خود بسی میسرایند.