«نریمان» در غزلستان
- مولوی
- «نریمان» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- فردوسی
- «نریمان» در شاهنامه فردوسی
- چو سام نریمان و سرو یمن
به پیش سپاه اندرون رای زن - ز سام نریمان همو بارداشت
ز بارگران تنش آزار داشت - به سام نریمان رسید آگهی
از آن نیک پی پور با فرهی - به سام نریمان ستاره شمر
چنین گفت کای گرد زرین کمر - سر ماه سام نریمان برفت
سوی سیستان روی بنهاد تفت - که تا شاه مژگان به هم برنهاد
ز سام نریمان بسی کرد یاد - خبر شد که سام نریمان بمرد
همی دخمه سازد ورا زال گرد - به بالای سام نریمان بود
به مردی و خوی کریمان بود - چو سام نریمان به گیتی نبود
سرش را نیارست گردون بسود - ابا زال، سام نریمان بهم
بزرگان کابل همه بیش و کم - بیامد دمان تا به ایوان رسید
رخ زال سام نریمان بدید - همان سام پور نریمان بدست
نریمان گرد از کریمان بدست - دگر گنج سام نریمان و زال
گشایم به پیش تو ای بیهمال - به سام نریمان کشیدی نژاد
بسی داشتی رزم رستم به یاد - به یزدان و جان تو ای نامدار
به خاک نریمان و سام سوار - چو فرزند سام نریمان ز بند
بنالد به پروردگار بلند