شماره ٣٩٢: به توحيد خدا همچون الف گوياست تنهايى
به توحيد خدا همچون الف گوياست تنهايى
دويى در پله شرک است و بى همتاست تنهايى
تجرد پيشگان را نيست کثرت مانع از وحدت
که در درياى لشکر چون علم تنهاست تنهايى
به اندک سختيى رو از تو گردانند همراهان
روى گر در دهان اژدها همپاست تنهايى
حديث قاف و عنقا را مدان افسانه چون طفلان
که کوه قاف کنج عزلت و عنقاست تنهايى
دل رم کرده هر کس را بود در سينه، مى داند
که صحبت دامگاه و دامن صحراست تنهايى
تجرد شهپر پرواز گردون شد مسيحا را
زمين گيرست جمعيت، فلک پيماست تنهايى
چو مرغ خانگى بر گرد آب و گل نمى گردد
هماى خوش نشين اوج استغناست تنهايى
چو بوى گل که در آغوش گل با گل نياميزد
اگر چه هست در دنيا، نه در دنياست تنهايى
ز خود دورافکند چون نافه صائب سايه خود را
غزال وحشى دامان اين صحراست تنهايى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده