گر دلم زين گونه آه دم بدم خواهد کشيد
آتش پنهان من آخر علم خواهد کشيد
زير کوه غم تن فرسوده کاهى بيش نيست
برگ کاهى چند، يارب! کوه غم خواهد کشيد؟
تنگ شد بر عاشق بى خانمان شهر وجود
بعد ازين خود را بصحراى عدم خواهد کشيد
نم کشد از آب چشمم خاک هر سر منزلى
اشک اگر اينست بام چرخ نم خواهد کشيد
حرف بيدادي، که بيرون آيد از کلک قضا
دور چرخ آنرا بنام من رقم خواهد کشيد
جرعه نوش بزم رندان را بشارت ده که: او
سالها آب حيات از جام جم خواهد کشيد
چون هلالى خاک گشتم بر اميد مقدمش
وه! چه دانستم که از خاکم قدم خواهد کشيد؟