مطلع سوم
اى شحنه شش جهات عالم
در چار درى و هفت طارم
اى جنت انس را تو کوثر
وى کعبه قدس را تو زمزم
نيرو ده توست ناف خرچنگ
عشرت گه تو دهان ضيغم
هم خانه شوى به مهد عيسى
رجعت کنى از اشارت جم
در بوته خاک سازى اکسير
آتش ز اثير و ز آسمان دم
گه ياره کنى ز ماه و گه تاج
گه رنگ دهى به خاک و گه شم
از رفتن توست بر تن دهر
پر نقطه زر سياه ملحم
وز آمدن تو دست گيتى
افراخته آستين معلم
تف علم تو در دم صبح
بر بيرق شام سوخت پرچم
خاقانى را تويى همه روز
روزى ده و رازدار و محرم
تاب و تب او ببين به ظاهر
کاندر دلش آتشى است مدغم
از خوارزم آر مهر اين تب
وز جيحون ساز نوش اين سم
جان داروى او بيار يعنى
خاک در قدوه معظم
در گرد رکاب او همى دو
در گرد عنان او همى چم
تا خورشيدى پياده بينند
خورشيد دگر فراز ادهم
مختار عجم بهاء دين آنک
منشور جلال اوست معجم
با جوش ضمير و جيش نطقش
مه شد زمن و عطارد ابکم
با لطف کفش گرفت ترياق
چون چشم گوزن کام ارقم
به ز آدمى است و آدمى نام
ليک آدم از او شده مکرم
در نام نگه مکن که فرق است
از زاده عوف و پور ملجم
بى قوت ده اناملش نيست
هفت اختر مکرمت مقوم
بى يارى زال و پر عنقا
بر خصم ظفر نيافت رستم
اى کحل کفايت تو برده
از ديده آخر الزمان نم
لفظى ز تو وز عقول يک خيل
رمزى ز تو وز فحول يک رم
مولاى تو ثابت بن قره
شاگرد تو يحيى بن اکثم
تقدير به همت تو واخورد
گفت اى پدر قدم تقدم
راى تو به آسمان ندا کرد
کاى طفل معاملت تعلم
داده است قضا بهاى قدرت
نه گلشن و هشت باغ درهم
انصاف بده که هست ارزان
يوسف صفتى به هفده درهم
بالاى مديح تو سخن نيست
کس زخمه نکرد برتر از بم
در وصف تو کى رسم به خاطر
بر عرش که بر شود به سلم؟
طبع تو شناسد آب شعرم
ديلم داند نژاد ديلم
گر چه شعرا بسى است امروز
اين طائفه را منم مقدم
هرچند درين ديار منحوس
بسته است مرا قضاى مبرم
مرخاتم را چه نقص اگر هست
انگشت کهن محل خاتم
در قالب آدم اميدم
اى هم دم روح، روح در دم
يعنى برسان به حضرت شاه
اين عقد جواهر منظم
چون بحر ميان جانبين بود
کارم ز خطر نمود مبهم
در حال به گوش هوش من گفت
وصف تو که با ضمير شد ضم
کاى مادر موسى معانى
فارغ شو و «فاقذ فيه فى اليم »
اى داعى حضرت تو ايام
گرچه نکنم دعا مقسم
گويم که چهار اساس عمرت
چو سبع شداد باد محکم
کار تو تمام باد چونانک
نقصان نرسد پس اذاتم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده