شماره ٤٣٠: هر کجا آن ماه سيما ميرود

هر کجا آن ماه سيما ميرود

بس دل و بس دين بيغما ميرود

گر بصحرا رفت دريا مى شود

ز آب چشمى کان بصحرا ميرود

ور بدريا ميرود خون مى شود

بس که خون دل بدريا ميرود

سرو آزادى نخواهد بعد از اين

گر بباغ آن سرو بالا ميرود

ميشود گل رنگ رنگ از شرم اگر

در چمن بهر تماشا ميرود

زلف و گيسو چون پريشان ميکند

در سر شوريده سودا ميرود

نشنود دل پند واعظ لب ببند

اين سخنهاى تو بيجا ميرود

از مى لعل شکر ريز لبش

بر زبان (فيض) اينها ميرود

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.