شماره ٥٢٩: تو آن شاهى که سلطانت غلامست
تو آن شاهى که سلطانت غلامست
زشاهان جز ترا خدمت حرامست
تو دارى ملک وبر سلطان خراجست
تودارى حسن وز خورشيد نامست
بپيش آفتاب روى تو ماه
اگر چه بدر باشد ناتمامست
بشب استاره اندر شبهه افتد
که روى تو کدام ومه کدامست
ملاحت را بسى اسرار مضمر
در آن صورت چو معنى در کلامست
حلاوت در لب لعل تو دايم
چو شين درشهد وسين اندر سلامست
گرم در حلقه خاصان در آرى
عجب نبود که الطاف تو عامست
اگر ناسوخته در هجر وصلت
طمع دارم مرا سوداى خامست
چو بيگانه ننالم گرچه برمن
براى دوست از دشمن ملامست
بمرواريد چون قطره است خوش دل
صدف کز آب دريا تلخ کامست
بشعر اندر ميان دوستانش
چو سعدى سيف فرغانى همامست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده