شماره ٢٦٦: چو دست و روى بشويى ودر نماز شوى

غزلستان :: سیف فرغانی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
چو دست و روى بشويى ودر نماز شوى
دل از دو کون بشو تا محل راز شوى
درين مغاک که خاکش بخون بيالودند
در آب دست مزن ورنه بى نماز شوى
ز فرعها که درين بوستان گلى دارند
بدوز چشم نظر تا باصل باز شوى
اگر نياز بحضرت برى بيک نظرت
چنان کند که ز کونين بى نياز شوى
چو دوست کرد نظر در تو بعد ازآن رضوان
اگر بخلد برين خواندت بناز شوى
وگر بمجلس مستان عشق خوانندت
سزد که بردر ايشان باهتزاز شوى
چراغ دولت خود برفروزى ار چون شمع
درآن ميانه شبى نيم خورد گاز شوى
بنزد دوست که محمود اوست در عالم
بحسن سابقه محبوب چون اياز شوى
بنفشه وار درين باغ سيف فرغانى
شکسته باشى چون سرو سرفراز شوى
ززهد خشک دل سرد تو چو يخ بفسرد
زسوز عشق چو خورشيد يخ گداز شوى
سرت بپايه مردان کجا رسد بى عشق
وگرچه چون امل غافلان دراز شوى



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید