شماره ١٦٦: تويى که عارض رخسار دلستان دارى

غزلستان :: سیف فرغانی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
تويى که عارض رخسار دلستان دارى
دلم بغمزه ربودى و قصد جان دارى
تو بوستان جمالى و ناشکفته هنوز
هزار غنچه بر اطراف بوستان دارى
بدين رخ چو مه و قامت چو سرو روان
ترا همى رسد ار سر بر آسمان دارى
چو در کنار نيايى کجا توان ديدن
دقيقه يى که تو از لطف در ميان دارى
من ار ز پاى درآيم ترا چه غم که چو من
هزار عاشق سرگشته در جهان دارى
ميان زمره خوبان مرا دلى گم گشت
توى ز جمله اين دلبران که آن دارى
ز دوستى تو کارم بکام دشمن شد
روا بود که چنين دوست را چنان دارى
غمت بجان بخريدم خدات مزد دهاد
کز آن متاع نفيس اينچنين زيان دارى
ز خاک درگه تو زآن مرا نصيبى نيست
که آب ديده خلقى بر آستان دارى
مدام سبز بود گلشن محبت ما
اگر تو آب سخن اينچنين روان دارى
تو آن مهى که ترا گفت سيف فرغانى
حديث يا شکرست آن که در دهان دارى



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید