شماره ٤١٤: گلت بنده گرديد و شمشاد نيز
گلت بنده گرديد و شمشاد نيز
غلام تو شد سرو آزاد نيز
که صد رحمت ايزدى بر رخت
هزار آفرين بر لبت باد نيز
ز مهر تو بگريست چشمم به خون
ز عشقت به نالم به فرياد نيز
چو ديدى که چشم تو آبم ببرد
کنون مى دهى زلف را باد نيز
نباشد ترا بعد ازين برگ من
که بيخم بکندى و بنياد نيز
به لطف و نوازش بده داد ما
که جور تو ديديم و بيداد نيز
نه مثل تو آمد ز پشت پدر
نه مانندت از مادرى زاد نيز
پرير از لبت بوسه اى خواستيم
نداد آن و دشنامها داد نيز
نبود اوحدى را توقع ز تو
که او را کنى در جهان ياد نيز
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده