شماره ٧٠٧: دخل و تحسين بجا باعث احياى من است
دخل و تحسين بجا باعث احياى من است
هر که را درد سخن هست مسيحاى من است
گر چه صد پايه ز نقش قدم افتاده مرا
کهکشان جاده همت والاى من است
به تماشاى گل و لاله به بستان نروم
گل رخسار سخن لاله حمراى من است
غير زنجير که سر در قدم من دارد
در بيابان طلب کيست که همپاى من است؟
تکيه بر بالش ديبا نکنم چون صورت
خواب سنگين چو شود بالش خاراى من است
هر کجا حلقه زند هاله سرگردانى
مرکز دايره اش آبله پاى من است
چون سخن از نفسم سبز نگردد صائب؟
طوطى هند سخن، کلک شکرخاى من است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده