شماره ٨١: آگاهى و افسردگى دل چه خيال است
آگاهى و افسردگى دل چه خيال است
تا دانه بخود چشم کشود است نهال است
آئينه گل از بغل غنچه برون نيست
دل گر شکند سربسر آغوش وصال است
حيرت کده دهر جز اوهام چه دارد
آباد کن خانه آئينه خيال است
بر فکر بلند آنهمه مغرور مباشيد
اينجا مه نو ناخنه چشم کمال است
کى فرصت عيش است درين باغ که گل را
گر گردش رنگيست همان گردش سال است
از ريشه نظاره دمانديم تحير
باليدگى داغ مه از جسم هلال است
در خلوت دل از تو تسلى نتوان شد
چيزيکه در آئينه توان ديد مثال است
هر گام براه طلبت رفته ام از خويش
نقش قدمم آئينه گردش حال است
هر جا روم از روز سيه چاره ندارم
بى روى تو عالم همه يک چشم غزال است
آن مشت غبارم که بآهنگ طپيدن
در حسرت دامان نسيمش پر و بال است
از ذره مفرساى بپرد از توهم
خورشيد هم از آينه واران زوال است
(بيدل) من وآندولت بيدرد سر فقر
کز نسبت او چينى خاموش سفال است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده